Pazo do Hórreo

Historia:

O proxecto do edificio foi obra do arquitecto Antonio Bermejo Arteaga, coa financiación do político Eugenio Montero Ríos. A súa construción iniciouse o 25 de marzo de 1903, inspirándose na École Nationale Vétérinaire d'Alfort de Francia. O obxectivo inicial era acoller a Escola de Veterinaria de Santiago de Compostela, inaugurada oficialmente o 2 de outubro de 1915.

Non obstante, a Escola pechou durante o Directorio Militar da ditadura de Primo de Rivera, sendo posteriormente transformada nun cuartel militar. O edificio mantívose baixo administración do Ministerio de Defensa ata o ano 1986, cando foi adquirido pola Xunta de Galicia e o Parlamento de Galicia para convertelo na súa sede oficial.

Un concurso de arquitectura en 1987, gañado polo arquitecto Manuel Andrés Reboredo Santos, permitiu a remodelación do inmoble. Finalmente, o 1 de marzo de 1989, o Pazo do Hórreo abriu como sede do Parlamento galego, sendo inaugurado oficialmente o 10 de outubro do mesmo ano.

A súa función actual:

Dende entón, o Pazo do Hórreo acolle as actividades parlamentarias de Galicia. Dispón de instalacións adaptadas para o traballo dos deputados e deputadas, incluíndo o salón de plenos, salas de comisións, sala de prensa, entre outras dependencias de uso polivalente.

Conta ademais cunha importante colección de arte galega contemporánea, con pezas de pintura e escultura que enriquecen o seu patrimonio. Ademais, grazas ao seu equipamento tecnolóxico, as sesións parlamentarias poden ser seguidas en directo a través da web institucional.

Importancia histórica e cultural:

O Pazo do Hórreo representa un símbolo da evolución institucional galega, desde a súa orixe como centro educativo ata a súa consolidación como epicentro do poder lexislativo autonómico. O edificio e o seu contorno conservan elementos arquitectónicos de grande interese, facendo del un referente do patrimonio histórico de Santiago de Compostela e de Galicia en xera