Baldaquino da Catedral de Santiago

Aínda que supuxo a invención dunha solución sorprendente por parte de Vega y Verdugo, é de destacar a man de Andrade na realización. Grazas a el erixiuse un baldaquino “aéreo”, non soportado por columnas, en forma nunca vista, superando a obra romana de Bernini, como se propoñían Vega e os seus colaboradores.

Aparece como erguido en albas por catro parellas de anxelotes que apoian un dos seus pés no entablamento dos grupos de columnas salomónicas, e sosteñen sobre un ombreiro a pirámide de tres corpos, flanqueado o primeiro polos símbolos das Virtudes, o segundo coa imaxe de Santiago Cabaleiro e o terceiro, como remate, con anxos portadores de bandeiras e, no máis alto, pináculos, con estrelas.

Clara é a influencia do baldaquino de Bernini. Vega y Verdugo contemplárao probablemente nalgunha das súas viaxes; nos seus escritos deixa constancia da súa admiración por este. É importante citar o gravado sobre o “Triunfo da Canonización de Fernando III o Santo”, por Valdés Leal.

O modelo de Compostela séguese noutros exemplos destacables como: o baldaquino do Santo Cristo da Catedral Ourensá e o do mosteiro de Santa María a Real de Oseira, propagando o modelo italiano, re-interpretado no ámbito galego.

Bibliografía:

• Filgueira Valverde, X. (1987). Baldaquinos galegos. Catalogación arqueológica y artística de Galicia. Fundación Pedro Barrié de la Maza

• Navascués Palacio, P. (1997). Catedrales de España. Espasa-Calpe

Imaxes:

1. Lameiro, Santiago, Catedral, tribunas 01-27b, baldaquino, CC BY-SA 4.0

2. Luis Miguel Bugallo Sánchez (Lmbuga Commons)(Lmbuga Galipedia), Santiago Catedral 060510 001, CC BY-SA 3.0