Museo das Peregrinacións

O Museo das Peregrinacións e de Santiago creouse en 1951 por iniciativa de Manuel Chamoso Lamas, pero non foi ata 1996 cando a Xunta de Galicia se fixo coa xestión do Museo e se abriu o museo de forma permanente, xa que ata entón nel só se celebraban algunhas exposicións temporais que adoitaban coincidir cos Anos Santos. O Museo das Peregrinacións creouse co obxectivo de albergar restos arqueolóxicos relacionados coa cidade de Santiago, así como para centrarse nos aspectos relacionados co mundo das peregrinacións.

A súa primeira sede atopábase na rúa de San Miguel dos Agros, concretamente na chamada Casa Gótica (do século XIV). A Casa Gótica consta de sete salas nas que se expoñen obxectos e documentos relacionados co Camiño de Santiago e o seu vínculo coa cidade. A sala 1 ten como obxectivo explicar a peregrinación como fenómeno antropolóxico universal, mentres que as salas 2 e 3 se centran nas orixes do culto ao apóstolo Santiago e na conformación histórica da cidade en torno ao seu sepulcro. Pola súa banda a sala 4 centra a súa atención nas diferentes rutas do Camiño de Santiago, mentres que a sala 5 adoita acoller exposicións temporais. Por último, na sala 6 analízase a produción artesanal da cidade ligada ás peregrinacións (acibecheiros, prateiros,...) mentres que na sala 7 pódese ver unha selección iconográfica do apóstolo Santiago. 

Casa Gótica (rúa de San Miguel dos Agros), primeiro edificio do Museo das Peregrinacións.

En 2006 acordouse a constitución dun museo “polinuclear” formado pola mesma Casa Gótica e tamén pola Casa do Cabildo e o edificio do Banco de España, situados na praza de Praterías. 

Novo edificio do Museo das Peregrinacións, na praza de Praterías.