José Vega y Verdugo

A súa formación intelectual iniciouse na escola de Ciempozuelos. De aí pasou ás aulas do seminario de El Escorial. Non se pode verificar se completou os seus estudos.

A súa presenza en Roma está documentada a partir de 1647. A súa vida alí, ademais do seu papel de cofrade, está relacionada coas figuras do cardeal Albornoz e do VIII conde de Oñate, a quen se refería como o seu señor.

En 1649, convértese en cóengo da catedral por bula de Inocencio X. Na súa casa, situada na parte sur da praza da Quintana, escribiría o seu Informe, o seu plan de reformas para a Catedral, que contaba con 48 follas e 11 debuxos. Centrábase na búsca da magnificación do altar maior, na mellora do aspecto exterior e na ordenación das prazas. Peña de Toro será o que leve a cabo algunhas das propostas de Verdugo. Domingo de Andrade tamén o cita como un dos seus mentores, baseando o seu baldaquino nas ideas do cóengo.

Polo tanto, podemos considerar a Vega y Verdugo como o impulsor teórico do Barroco na cidade de Santiago de Compostela.

Bibliografía:

• VICENTE, S., Vega y Verdugo, Peña de Toro y la introducción del barroco en Compostela, Santiago de Compostela: Teófilo/Consorcio de Santiago, 2012.

• CASAS MAYO, Vanesa. Vega y Verdugo, José de. En Xacopedia https://xacopedia.com/Vega_y_Verdugo_José_de (consulta [03 de febreiro de 2020).

• VIANA GARCÍA, María del Camino: Baldaquino de la Catedral de Santiago. En: La cámara de arte https://www.lacamaradelarte.com/2019/09/baldaquino-de-la-catedral-de-santiago.html (consulta 3 de febreiro de 2020)

Imaxes:

1. José Vega y Verdugo (1623-1696), Catedral de Santiago, fachada Vega y Verdugo 1657 b, marcado como dominio público