Burgemeester Aalderink vond het geweldig dat er zoveel schoolkinderen kwamen kijken. Maar daar mocht het niet bij blijven. "Het verhaal moet ook toegankelijk blijven voor de leerlingen na hen" zo zei hij. En daarom liet hij studenten van de hogeschool Iselinge in Doetinchem zogenaamde leskisten ontwikkelen in samenwerking met de stichting OudZelhem.
Voor alle basisscholen in Bronckhorst een koffer met van alles dat betrekking heeft op de bommenwerper. Opdrachten voor leerlingen maar ook kleine wrakstukken van de bommenwerper.
Dat Sander Regeling de eerste koffer in ontvangst mocht nemen was niet toevallig. Sander woont namelijk op de Gasthuisplaats. Hij is ook te zien in de reportage in het Jeugdjournaal.
De Nationale Herdenking op de Dam in Amsterdam vindt plaats volgens een vast protocol.
Voorafgaand aan herdenking vindt in de aan de Dam gelegen Nieuwe Kerk een plechtigheid plaats. Waar naast leden van de koninklijke familie en regeringsleden, oorlogsgetroffenen, nabestaanden en anderen aanwezig zijn.
Elk jaar vraagt het Nationaal Comité 4 en 5 mei een (literair) auteur daar een voordracht te houden. In 2014 was dat Jan Terlouw die zijn voordracht 'En broederschap?' begon met de woorden:
...Vorige herfst werden in Zelhem, in de Achterhoek, de restanten opgegraven van een bommenwerper, een Lancaster, die daar in september 1944 was neergestort. Van de zeven bemanningsleden heeft één zich met een parachute kunnen redden, de zes anderen explodeerden met het vliegtuig. De oudste van de bemanningsleden was 26 jaar. Zesentwintig jaar. De piloot heette Albert Keith Hornibrook, een Australiër. Hij was 20 jaar, kwam naar Europa en stierf in Zelhem voor onze vrijheid. Hartverscheurend...
Op zondag 4 mei 2014 werd dit bijzondere project afgesloten. Vanuit Engeland, Australië en Amerika waren 15 nabestaanden naar Zelhem gkomen.
Met hen werd 's middags een bezoek gebracht aan de Gasthuisplaats en museum Smedekinck .
En 's avonds werd de Dodenherdenking in Zelhem bijgewoond.
Radio Ideaal maakte van deze afsluiting een video die u hiernaast kunt bekijken. (9 min.)
De indringende documentaire schetst een beeld van jonge mannen die hun leven gaven voor de vrijheid van anderen.
Centraal staat het verhaal van navigator Stanley Meachen (23). In 1942 werd zijn oudste broer Cyrill in zijn Spitfire boven het Kanaal neergeschoten. Twee jaar later vond Stanley de dood in Zelhem. Alleen John, de jongste van drie zonen bleef over.
Ruth en Eunice Meachen, de dochters van John, waren in 2013 bij de berging in Zelhem.
Later dat jaar zocht Sandrina Hadderingh van Omroep Gelderland hen op in Engeland. In de documentaire vertellen Ruth en Eunice over het grote verdriet van hun grootouders en hun vader. En hoe het gezin met één over gebleven kind, hun vader na de oorlog probeerde de draad weer op te pakken.
Ruth en Eunice Meachen met hun echtgenoten op de begraafplaats in Zelhem. Poppies (klaprozen) in verschillende vormen voor hun oom Stanley en zijn collega's.
Meer over de betekenis van de Poppies leest u op deze pagina.
In juni 2014 kreeg burgemeester Aalderink uit handen van de makers het eerste exemplaar van de dvd "Geen weg terug".
Een veelzijdige documentaire, gemaakt door Jan Wolsink en Gerrie Evers van Radio Ideaal.
Het is het verhaal van de vliegers, van ooggetuigen die vertellen over de crash, maar ook een uitvoerig verslag van berging.
Aandacht is er ook voor de afsluiting op 4 mei 2014. Zoals het indrukwekkende gezamenlijke bezoek aan de Dodenherdenking in Zelhem. En tot slot de verhalen die de nabestaanden die dag vertelden over hun geliefden.
De dvd is nog beperkt te koop, voor meer informatie stuur een mail aan: info@radioideaal.nl
Een korte promotiefilm (trailer) van 3 minuten kunt u hiernaast afspelen.
Ook na de berging bleef er veel belangstelling voor het verhaal van de bommenwerper.
Zoals in februari 2015 bij een lezing voor de Oudheidkundige Werkgemeenschap A.D.W. (Aalten - Dinxperlo - Wisch) in Zalencentrum de Radstake.
Burgemeester Aalderink had drie wensen met betrekking tot de bommenwerper. De berging zelf, er een educatief project van maken en een boek over de luchtoorlog in de voormalige gemeente Zelhem.
Op 24 april 2015 presenteerden Sandrina Hadderingh en Jan Oonk hun boek "Voor altijd 21". Helaas mocht burgemeester Aalderink dit niet meer meemaken. Hij overleed enkele maanden eerder, op 19 februari 2015 op 65-jarige leeftijd.
De eerste exemplaren van het boek werden daarom door de auteurs aangeboden aan mevrouw Aalderink en aan de waarnemend burgemeester, mevrouw Huijbregts-Schiedon.
Uiteraard is er in dit boek ook veel aandacht voor het drama bij de Gasthuisplaats.
Een boek over alle vliegtuigcrashes in de Tweede Wereldoorlog in Zelhem. Maar het boek is meer dan alleen een opsomming van feiten en cijfers. Het zijn vooral de menselijke verhalen achter de crashes die de auteurs hebben beschreven. De gesneuvelde vliegers krijgen een gezicht en nabestaanden vertellen over wat het verlies in hun familie tot gevolg had.
Nadat burgemeester Aalderink besloten had zich in te gaan zetten voor een berging ging hij voortvarend op zoek naar geld. Het lukte hem om ook sponsoren te vinden. Bedrijven, serviceclubs en particulieren bleken bereid om samen een bedrag van € 56.000 bij te dragen. Samen met het overheidsgeld voldoende om de berging te realiseren.
In 2015 overleed burgemeester Aalderink. Met zijn wegvallen bleek de interesse op het gemeentehuis voor de berging weer te verdwijnen. Met de financiële afwikkeling van het bergingsproject als absoluut dieptepunt. Van de sponsoren ontdekte iemand in 2018 dat het sponsorgeld nooit was gebruikt maar door de gemeente in eigen zak was gestoken.
Al in 2014 bleek de eindafrekening van het project te zijn opgemaakt. En toen was duidelijk geworden dat Bronckhorst € 50.000 over had gehouden van de bijdrage van het Rijk. En ook het sponsorgeld bleek achteraf niet nodig. Maar, zo schreef de Gelderlander, ... De gemeente dacht er niet aan het terug te betalen...
Uit de reacties op deze website blijkt dat er ook in het buitenland nog steeds interesse is in wat er in Zelhem is gebeurd.
Soms wordt er ook over geschreven. De kop van een artikel dat in 2018 in een tijdschrift van het Australian and New Zealand Army Corps (ANZAC) werd gepubliceerd.