De Commonwelth War Graves Commission (CWGC) is de Britse zuster van de Nederlandse Oorlogsgravenstichting. De CWGC, opgericht in 1917 is verantwoordelijk voor de graven van de 1,7 miljoen gesneuvelden van de Gemenebeststrijdkrachten. Daarbij gaat het om eigen begraafplaatsen maar ook is CWGC verantwoordelijk voor de graven van militairen uit het Gemenebest op andere begraafplaatsen. En dat betreft wereldwijd meer dan 73.000 begraafplaatsen.
Ook in Zelhem bevinden zich graven van de CWGC. In het voorjaar 2019 bleek de grafsteen voor de onbekende vliegenier in Zelhem te zijn vervangen. Pas eind augustus 2019 werd duidelijk waarom de CWGC dat had gedaan.
Begraafplaatsen met graven van de CWGC zijn herkenbaar aan deze bordjes bij de ingang.
Op dinsdag 24 september 2019 , de dag dat het 75 jaar geleden was dat de ED470 neerstortte organiseerde de Britse overheid een plechtigheid op de begraafplaats in Zelhem. Met nabestaanden en een kleine groep genodigden.
Een plechtigheid rond de officiële onthulling van de aangepaste steen. De tekst op de grafsteen, 'AN AIRMAN OF THE 1939-1945 WAR' is nu aangevuld met 'MEMBER OF THE CREW OF LANCASTER ED470'.
Bijzonder eervol om door de Britse overheid uitgenodigd te worden.
De Gelderlander 25 sept 2019
Videofragment (2 min.) uit het nieuws van Omroep Gelderland op 24 sept 2019.
Een korte video (2 min.) van Radio Ideaal.
Video (10 min.) van Arno Wolsink en Jan Wolsink.
Een bijzonder, symbolisch bloemstuk van AVOG. Gelegd door Peter Monasso en Jan Mateman. Zes bloemen die oprijzen uit de krans.
Iets ten westen van London, bij het stadje Runnymede, staat dit gebouw, het Air Forces Memorial. Bij velen beter bekend als het Runnymede Memorial. Op de wanden van de gangen staan de namen van meer dan 20.000 mannen en vrouwen. Vermist tijdens operaties vanaf bases in het Verenigd Koninkrijk en Noord- en West-Europa.
De namen van de zes vermiste bemanningsleden van de ED470 zijn hier ook vermeld.
Pas na drie jaar onderzoek erkende de Britse overheid het resultaat van de opgraving in Zelhem. Maar in Runnymede veranderde er daardoor niets.
Want het vliegtuig is geïdentificeerd maar de bemanningsleden zijn nog steeds vermist.
Details over de bemanningsleden vindt u via onderstaande knop op de website Oudzelhem.eu.
Captain/Pilot
20 jaar
Flight Engineer (Boordwerktuigkundige)
20 jaar
Mid-Upper Gunner (rugkoepelschutter)
25 jaar
Navigator
24 jaar
Bomb Aimer (bommenrichter)
26 jaar
Wireless Operator (radiotelegrafist)
23 jaar
De enige overlevende was staartschutter John G. Miller. Nadat hij in 1945 in Engeland was teruggekeerd bij zijn legereenheid heeft hij een uitvoerige verklaring afgelegd. Maar verder is over zijn leven vrij weinig bekend. Vermoedelijk is hij omstreeks 1992 overleden. Zijn nabestaanden waren niet bereid in te gaan op verzoeken om informatie.
Miller was ondergedoken op een boerderij in Bathmen. Daar waren meer buitenlandse militairen ondergebracht. Waaronder een Noorse vlieger van RAF die met zijn Spitfire was neergeschoten in de buurt van Rijssen. Lang is gedacht dat de man op de foto Miller is. Maar inmiddels is uit nader onderzoek gebleken dat het niet Miller, maar de Noorse vlieger is. Van Miller zijn geen foto's bekend.
Wat wel bekend is over Miller en zijn collega's leest u via onderstaande knop op de website Oudzelhem.eu.
Misschien ergens in de jaren vijftig. Het lijkt zomaar een foto van een paar oudere mensen die een bezoek brengen aan het monument in Runnymede.
Heel anders wordt het als we weten dat dit het echtpaar Meachen is. De namen van hun twee zoons staan op het monument. Zoon Cyril is met zijn vliegtuig in het Kanaal gestort. En dat de Lancaster van hun zoon Stanley in Zelhem is neergestort hebben ze nooit geweten.
Meer over dit drama in het boek: Voor altijd 21. Een boek vol aangrijpende verhalen over de bemanning van de ED 470 en de andere vliegers die in Zelhem zijn neergestort.