Układ przypisów
Przypisy możesz umieścić u dołu strony, na końcu rozdziału lub końcu opracowania. Ze względu jednak na przejrzystość i wygodę w korzystaniu najlepiej stosować przypisy dolne odnoszące się do poszczególnych stron. Dobrze będzie, jeśli uszeregujesz je w kolejności numerów odpowiadających porządkowi powołań w tekście, przy czym pamiętać powinieneś, żeby pierwsze powołanie każdej pozycji bibliograficznej (przypisu źródłowego) zawierało elementy opisu źródła pozwalające na jego identyfikację (zob. Schemat opisu bibliograficznego źródeł). Drugie i każde następne powołanie danej pozycji możesz ograniczyć tylko do nazwy autora(ów) lub tytułu dzieła w przypadku pracy zbiorowej, wybranego skrótu oraz numerów stronic(y) źródła, do których ewentualnie odwołujesz się tym razem, np.:
1 S. Żeromski, Ludzie bezdomni, Wyd. 25, Lublin, Wydawnictwo Lubelskie, 1980, s. 118.
2 A. Mickiewicz, Pan Tadeusz, Wyd. 29, Warszawa, Czytelnik, 1980, s. 9.
3 S. Żeromski, jw., s. 250.
3 S. Żeromski, wyd. cyt., s. 250.
3 S. Żeromski, op. cit., s. 250.
Oczywiście reguła ta nie może być stosowana w przypadku wcześniejszego cytowania innych pozycji tego samego autora. W celu sprecyzowania, o który tytuł Ci chodzi, powinieneś podać pierwszy jego wyraz lub kilka początkowych wyrazów oraz ewentualne strony, do których odwołujesz się tym razem, np.:
1 S. Żeromski, Ludzie bezdomni, Wyd. 25, Lublin, Wydawnictwo Lubelskie, 1980, s. 118.
2 S. Żeromski, Przedwiośnie, Wyd. 31, Warszawa, Czytelnik, 1991, s. 97.
3 S. Żeromski, Ludzie bezdomni, s. 123.
4 S. Żeromski, Przedwiośnie, s. 28.
5 S. Żeromski, Ludzie bezdomni, s. 170.
Jeśli jednak wskazujesz pracę wspomnianą już w przypisie bezpośrednio poprzedzającym przypis aktualnie formułowany, powinieneś zastosować skrót wybrany spośród niżej wymienionych:
1 S. Żeromski, Ludzie bezdomni, Wyd. 25, Lublin, Wydawnictwo Lubelskie, 1980, s. 118.
2 Tamże, s. 250.
2 Ibidem, s. 250.
2 Ibid., s. 250.