EP 5 : จงรับธรรมภัณฑ์ทั้งชุดของความสว่าง

(1) จงเป็นหนึ่งเดียวกับศูนย์พลังธรรมสว่างสูงสุด

โอ..เธอผู้เปล่งประกายแสง

พึงน้อมใจประสานเป็นหนึ่งเดียวกับจิตเดิมแท้

ณ มณฑลทางกายให้ถูกตรง (หนึ่งจุดชี้)

กายแห่งแสงสว่างสูงสุด (ธรรมกาย) ย่อมพร้อม

ให้ศักยภาพของพลังธรรมเที่ยงตรงสู่ทุกมิติชีวิต

ทั้งกายทิพย์ (สัมโภคกาย) และกายเนื้อ (นิรมาณกาย)

ขณะหนึ่ง..ซึ่งประจักษ์แจ้งต่อแก่นธรรม

หรือหลักสัจธรรมอันเป็นรากฐานของชีวิต

ย่อมให้..ปัญญาแห่งความว่าง ณ ในภายใน

(แสงสว่างเสมอด้วยปัญญาไม่มี)

เมื่อใจว่างสงบ..พึงอิงอาศัยมณฑลรหัสยนัยนี้

สะท้อนธรรมสว่างผ่านระบบกายทิพย์

ไปสู่ทุกๆ มิติของชีวิตนั้น (ธรรมญาณส่องแสง)

(3) จงมั่นคงเอาความจริงเป็นเข็มขัดคาดเอว

โอ..เธอกัลยาณชนผู้ตื่นรู้

พึงประจักษ์แจ้งว่ากายเนื้อเรานี้

เป็นวิหารชั่วคราวแห่งจิตญาณ

เพื่อปฏิบัติธรรมกิจตามปณิธานให้มีประสิทธิผล

ฉะนั้น..ถ้าจะให้ทุกสิ่งดำเนินไปอย่างมีประสิทธิภาพ

ย่อมขึ้นกับวิถีความจริงในโลกแห่งปรากฏการณ์ด้วย

“กาย” โดยพื้นฐานทั่วไป

ย่อมรับธาตุดินจากการกินเป็นสำคัญ

รับธาตุน้ำจากการดื่มเป็นสำคัญ

รับธาตุลมจากการหายใจเป็นสำคัญ

รับธาตุไฟจากแสงอาทิตย์เป็นสำคัญ

ทั้งพลังชีวิตสว่างจากจิตเป็นนายกายเป็นบ่าว

คัมภีร์จิตเราจำต้องสงบ สำรวม สังวรระวัง

พึงมีสติสัมปชัญญะต่อพฤติกรรมตนเสมอ

หมายถึง เจตนา ความเชื่อ ความคิด..ความรู้สึก (มโนกรรม),

คำพูด (วจีกรรม), การกระทำ (กายกรรม) ของเรา

อย่าพลั้งเผลอทำผิดพลาด ก่ออกุศลกรรมใดๆ

ใช้มโนธรรมเตือนตน ดูแลพฤติกรรมตนให้อยู่ในทาง

มาตราฐานการอยู่ร่วมกันในชีวิตประจำวันจึงเกิดขึ้น

เรียกโดยรวมว่า การรักษาศีลปฏิบัติธรรม

ชุมชนเราจึงสงบสุข และเป็นพื้นฐานความเป็นเอกภาพ

โดยมีตัวมนุษย์ผู้ประเสริฐนั้น (พุทธะเดินดิน)

เป็นแบบอย่างของการน้อมนำหลักสัจธรรม

ไปดำเนินจริงตามหน้าที่อย่างเบิกบานเสมอ

(5) จงนำความชอบธรรมเป็นทับทรวงเครื่องป้องกันอก

โอ..เธอกัลยาณชนผู้ตื่นรู้

พึงมีความยุติธรรมจากใจจริงของตน

ไม่ปรารถนาสิ่งใด..ก็อย่าให้สิ่งนั้นกับผู้อื่น

จงให้สิ่งดีๆที่เธอมีต่อผู้อื่น แล้วสิ่งนั้นจะย้อนกลับมา

โดยไม่ไปเพิ่มทุกข์ให้กับใคร แม้กระทั่งตนเองหนอ

ใช้ มโนธรรม (จิตสำนึก) ดูแลในแต่ละก้าวของตนให้ตรง

ทำหน้าที่มนุษยธรรมให้ดี..เกิดเป็นบุญสัมพันธ์

ด้วยความเข้าใจจิตสำนึกองค์รวมในส่วนของตน

เธอจะแยกแยะทางแห่งกุศล..ออกจากอกุศลกรรมได้

(ปัญญาแห่งปฏิสัมภิทา/แยกแยะความเป็นธรรม)

เธอจะเบิกบาน ชื่นชมยินดีต่อการประจักษ์แจ้งนั้น

พึงอโหสิกรรม..แผ่เมตตา..อุทิศกุศลจากส่วนนี้เสมอ

(7) จงนำข่าวประเสริฐแห่งสันติสุขมาสวมเป็นรองเท้า

ข่าวประเสริฐแห่งสันติสุขคือ เรื่องการรับวิถีธรรม

และการฟื้นฟูจิตญาณตนด้วยหลักสัจธรรม

ซึ่งเป็นรากฐานสำคัญ ทั้งเป็นเหตุซึ่งจะทำให้เกิด..

ความพรั่งพร้อม สมานฉันท์ มั่งคั่ง สันติสุข เอกภาพ

โอ..เธอผู้เป็นกัลยาณชนแห่งแสง

มีสิ่งใดที่ให้คุณค่ามากไปกว่านี้ไหม

ท้ายที่สุด..หากศิษย์รักมีโอกาส

จะได้ก้าวออกไปปฏิบัติงานธรรมะอีกครั้ง

ก็จงมุ่งมั่นทำอย่างสุดกำลังสุดจิตสุดใจ

ใช้ความศรัทธาจริงแท้บำเพ็ญตน

ใช้ความเมตตาการุณย์ฉุดช่วยเวไนยด้วยใจปิติยินดี..

ก้าวไปอย่าหยุด...

อย่าหยุดกาย...จงมุ่งก้าวเดินไป

อย่าหยุดใจ... จงมุ่งมั่นตั้งใจจริง

อย่าหยุดจิต... จงมุ่งบำเพ็ญธรรม

ให้อยู่เหนือรูปลักษณ์ทั้งสี่ ทั้งนี้เพราะ

เท้าที่ก้าวเดินไปไม่หยุดคือ ความวิริยะที่สูงขึ้น