EP 2 : โอ้..เธอผู้เป็น พุทธบุตรแห่งแสง

ตื่นเถิดนะ..พุทธบุตรผู้เป็นที่รักยิ่ง

มิมีใครที่จะเป็น กษัตริย์ที่ดีในกายนคร ชีวิตแห่งเธอได้

นอกจากพุทธะอันเปี่ยมพลังธรรมเที่ยงตรงศักดิ์สิทธิ์

ซึ่งเป็นพระเจ้าของชีวิตเธอเองเท่านั้น

กายแห่งโลก..มีเวลาไม่มากเลย จงตื่นเถิดหนา

ฟังเถิดนะ..โลกเรายังมีทุกข์อยู่..ใช่ไหม

เวไนยยังอยู่ท่ามกลางทะเลทุกข์ !

ความแย้งขัด การทดสอบ อุปสรรค ไม่ได้ดั่งหวัง

ความสุขจอมปลอม การโกหก หลอกลวง บิดเบือน

การหลงผิด กระวนกระวาย ทุรนทุราย การลวงตน

การเห็นกงจักรเป็นดอกบัว ทุกหย่อมหญ้า..ทั่วโลก

ยังคงต้องการผู้นำที่จะเป็นพี่เลี้ยงนำทางอย่างถูกตรง

บนหนทางแห่งวิถีอนุตตรธรรม

พุทธะจิตในตัวของแต่ละคนจำต้องสว่างขึ้น

เพื่อโลก..เพื่อสรรพชีวิต..บิดามารดา..ญาติพี่น้อง

ครอบครัว และคนที่เรารักห่วงใยทุกๆคน

จงก้าวออกไป..พระโพธิสัตว์จากผืนโลก

เราคือ กัลยาณชนแห่งแสงสว่าง

อุบาสก..อุบาสิกา..ผู้ขับขานบทเพลงแห่งจักรวาล

ด้วยพลังความเป็นนักรบแห่งแสงสว่าง (ด้านบู๊)

และพลังธรรมเที่ยงตรงแห่งสัจธรรม (ด้านบุ๋น)

ด้วยเหตุแห่งรักเมตตาสว่าง..ขอให้สรรพชีวิตตื่นรู้

ด้วยเหตุแห่งรักเมตตาสว่าง..ขอให้สรรพชีวิตเติบโต

ด้วยเหตุแห่งรักเมตตาสว่าง..ขอให้สรรพชีวิตเบิกบาน

“ความเมตตาอันประกอบด้วยปัญญา” ย่อมโอบอุ้มค้ำจุนโลกไว้

เหล่าพุทธบุตรแห่งแสง..จงยาตราธรรมลีลาแห่งตนนั้น

บนแผ่นดินที่เธอเหยียบ ทุกขณะที่เธอเดิน

ประดิษฐานแดนสุขาวดี ณ ปัจจุบันขณะเถิด..สาธุ

EP 3 : โอ้..กัลยาณชนแห่งแสงสว่าง

หนทางนี้เป็นมรรคแห่งสันติสุขเบิกบานของเราเองนะ

มิมีอะไรในชีวิตที่ยิ่งใหญ่ และทรงคุณอย่างนี้แล้ว

จงเดินไป จงก้าวไปด้วยจิตใจที่มั่นคง

สายธารแห่งกำลังใจจากฟากฟ้า ตะวัน เดือน ดวงดาว

หยาดพิรุณ ผืนแผ่นดิน ภูเขา น้ำใสไหลเย็น สายลม

พฤกษชาติทั้งมวล ย่อมเริงระบำเคียงข้างเราเสมอ

ไม่ว่าจะยืนอยู่ ณ ตำแหน่งแห่งใดบนจักรวาลโลกนี้

จงอย่าลืม ! “ประทับ ณ ฐานแก้วเสมอ”

ทุกย่างก้าว..ยามหายใจเข้า..กายใจพึงสงบ

ยามหายใจออก..ขอให้เรายิ้ม

ถึงถิ่นสถานใด..พึงบอกข่าวประเสริฐว่า

มีสิ่งประเสริฐและทรงคุณที่สุดในชีวิตทุกคน

คือ ธรรมะ รากฐานสำคัญที่อยู่ในภายในชีวิตเรา

จงสร้าง รอยประทับแห่งพุทธเกษตร ไว้

และย้ำเตือนว่า..พึงมุ่งมั่นปฏิบัติทั้งรักษาสิ่งนี้ให้ดี

สายลมพัดมา..แล้วก็ผ่านเลยไป..หรือ

จะเหลือเพียงซาก ที่จะเป็นของขวัญแด่โลก

EP 4 : วิถีชีวิตสว่าง เพียงห้วงขณะการหายใจ

เกิดดับ..เกิดดับ..ใครเล่าบอกกล่าว “ลมหายใจคือชีวิต”

โอ..เธอผู้เปล่งประกายแสง

ประสบการณ์นี้เกิดขึ้นระหว่างลมหายใจ

หลังลมหายใจเข้า..ก่อนที่ลมหายใจจะออก

จุดนั้น..มีของขวัญแห่งฟ้าดำรงอยู่

ฟ้าดินโอบอุ้ม..ฟ้าก่อเกิดมนุษย์ ณ ท่ามกลาง

จงใส่ใจเพ่งเบาๆ ในอัศจรรย์ทวาร

ขณะอิสระ..รู้ลมหายใจเข้าออก (1)

(2) สัมผัสถึงศูนย์กลางชีวิตที่เปี่ยมพลังธรรมสว่างนั้น

ช่วงที่ลมหายใจหลอมรวมหยุดพลันว่าง

ปล่อยให้แสงเปล่งสว่างเต็มศีรษะทั้ง..

แผ่ไพศาลแล้วไหลสู่ศูนย์กลางหัวใจ

(3) บรรจุลมปราณเต็มทั่วร่างกาย

จิตสำนึกรู้ลมซึ่งเคลื่อนไป ดำรงสติมั่น (4)

เห็นวิถีลมหายใจที่ไหลเข้า..จนหมดแล้วหยุดเอง

รู้ลมหายใจเคลื่อนออกตามแนวกระดูกสันหลังจนหมด

แล้วหยุดหายใจเอง (5) อัตตาเราย่อมหายไป

การทำเช่นนี้เป็น เรื่องยากสำหรับผู้มีใจไม่บริสุทธิ์

เมื่อลมหายใจเปลี่ยนจากเคลื่อนลงล่าง..มาขึ้นข้างบน

ขณะที่ลมหายใจเปลี่ยนจากขึ้นข้างบน..ลงมาล่างอีกครั้ง

จงตื่นรู้..จากการหมุนวนของลมหายใจเข้าออกนี้

ปิดทวารทั้งเจ็ดบนศีรษะ ตอนนั้นที่ว่างระหว่างตาทั้งสอง

จะครอบคลุมสิ่งทั้งหมด ชีวิตย่อมถูกปรับเปลี่ยนสูงขึ้น

โดยวางการใส่ใจไปที่เส้นประสาทซึ่งละเอียดดุจใยบัว

ตามแกนกลางกระดูกสันหลัง เพื่อรับการเปลี่ยนแปลง

แต่ใจไม่ติดยึด จงรักษาทางสายกลางอย่างอิสระมั่นไว้

อนุตตรธรรมในใจคุณ