Annet Weijers

helpen bij verlies rouw en afscheid



Ik ben Annet Weijers, geboren op 13-02-1956, getrouwd, moeder van twee dochters en oma van zes kleinkinderen.

Al ruim 30 jaar werk ik als rouwtherapeute. Als orthopedagoog werkte ik daarvoor al met kinderen die het leven niet zo vanzelfsprekend leefden. Door verlieservaringen in mijn eigen leven ben ik me bezig gaan houden met de dood in het leven. In eerste instantie ben ik vooral kinderen gaan helpen bij hun rouwen. Zo langzamerhand is dat vanzelf en natuurlijk uitgebreid. Ik voel me een bevoorrecht mens dat ik mensen ontmoet in een bijzondere levensfase. De fase rondom de dood.

Ik denk wel eens dat levenskunst of levensbegeleiding meer de term is die bij mijn werk past. Drie werkwoorden blijken belangrijk in mijn leven en in mijn werk: erkennen, uiten en delen. Erkenning van ieders verhaal, elke keer weer opnieuw. Daarin ook informatie geven en geruststelling over hoe normaal jouw rouwen is. Daarnaast is het uiten belangrijk, het naar buiten brengen op je eigen manier. Tenslotte helpt delen bij het helen.

Rouwende mensen(kinderen) zijn vaak even de weg kwijt of het spoor bijster. Maar mensen zijn goed in staat om hun leven weer op de rails te krijgen. Een collega van mij zei ooit: rouwende mensen zijn niet ziek. Ze zijn zoek. En soms is het prettig om hulp te krijgen bij het zoeken. Vaak helpt het al om vanuit een ander perspectief te kijken. Of om even stil te durven blijven staan. “Sta even stil.....dat is al een hele vooruitgang” (bron onbekend).

De dood zou doodgewoon moeten zijn. Iedereen wordt geboren en iedereen gaat dood. Maar toch praten we niet als vanzelfsprekend over dit onderwerp. Verdriet, pijn, verlies en afscheid horen bij het leven. Als je een geliefd iemand verliest aan de dood, rouw je. Dat is een natuurlijke reactie op verlies. Rouw is de achterkant van houden van.

Rouwen is hard werken: je moet beseffen dat iemand er niet meer is en de achtbaan van emoties is enorm. Herinneringen doen pijn, maar je wilt ze ook koesteren. En dan wil je ook proberen het leven weer op te pakken. Met het gemis leren leven.