Embedded Files
Bestaat er fout denken? Slordig denken? Jazeker, en het kan veel ellende veroorzaken. Net zo goed als goed denken, deugdelijk denken veel ruimte op kan leveren.
Lees hieronder wat enkele van mijn bezoekers ervaren hebben.
Elke keer kreeg ik vanuit het gesprek een vraag mee naar huis om over na te denken, wat bij mij weer andere vragen opriep. Ik ben zeer tevreden over het resultaat.
Haha, nu doe ik het zelf ook, vragen stellen. Dat is gewoon het bijzondere – blijf vragen, blijf nadenken, sta open voor mogelijkheden.
Voor mij is het eigenlijk een levensfilosofie geworden.
Elk probleem is feitelijk een vraag, elke vraag kent een antwoord en elk antwoord een nieuwe vraag. Het maakt dat ik me zelden nog in verwarring voel over mijn eigen of andermans gevoelens.
Het is beslist een methodiek waarmee je clienten snel op eigen benen zet. Dat is, commercieel gezien, dan wel weer een beetje jammer, nietwaar?
Gewoon bijzonder.
Met deze twee woorden vat ik samen hoe ik de gesprekken met Angèl heb ervaren. De gesprekken, vragen en antwoorden, waren prettig en rustig met regelmatig aangename stiltes.
Wat een verrijkende ervaring om aan het denken gezet te worden en mee te maken wat het met je doet als je over vragen steeds langer gaat nadenken. Eerst was dat best even wennen, ik dacht dat ik met een goed antwoord moest komen. Ik kwam er al heel snel achter dat het best lastig is om op een vraag een goed antwoord te geven. Klopte mijn antwoord wel? Had ik wel de juiste woorden gebruikt? Wat zijn de juiste woorden? Haha, nu doe ik het zelf ook, vragen stellen. Dat is gewoon het bijzondere – blijf vragen, blijf nadenken, sta open voor mogelijkheden.
Ik vind het bijzonder dat door gewoon een aantal gesprekken te voeren, ik zoveel inzicht in mezelf heb gekregen. Dit inzicht heeft me rust gegeven en bewust gemaakt van mogelijkheden en kansen voor mij. Hier pluk ik nu al de vruchten van.
J.L
Wat heeft filosofische gespreksvoering mij gebracht?
Tijdens mijn leven heb ik normen en waarden opgebouwd ook ten aanzien van het thema
“stoppen met werken en je vrije tijd zinnig door te brengen bijvoorbeeld met vrijwilligerswerk”.
In 2012 ben ik gestopt met werken en mocht van mezelf eerst genieten van mijn vrije tijd.
Op een gegeven moment kwam toch een stemmetje dat aangaf me meer nuttig te moeten maken voor anderen. Ik wilde mijn vrije tijd niet vastleggen zoals in het vrijwilligerswerk, maar voelde me er wel steeds schuldiger onder en wilde onderzoeken hoe ik daar mee om moest gaan. Door mezelf te bevragen met behulp van de filosofische vragen van Angèl werd ik wijzer en kwam ik tot bevredigende gedachten over dit thema. Elke keer kreeg ik vanuit het gesprek een vraag mee naar huis om over na te denken, wat bij mij weer andere vragen opriep. Ik ben zeer tevreden over het resultaat.
Nel, trainer docent coördinator Hogeschool Inholland, faculteit Social Work
Ik zag een documentaire van Max Moscowitz, over en met zijn vader, Robert. Broer van de welbekende Abraham en, net als de meeste Moscowitzen, zowel beroemd geworden als aan lager wal geraakt.
Zoon Max nam zijn vader mee naar een aantal betekenisvolle plaatsen en stelde vragen. Ik bespeurde geen oordeel, geen bitterheid. Wel leed. Ook leed. Hij stelde vragen en vader Robert gaf naar eer en geweten antwoord. Dat was de deal. Niet om Max's leed te verzachten, maar gewoon omdat de vraag om een antwoord vroeg. Een enkele keer stelde vader Robert een tegenvraag.
Domweg omdat die vraag er lag.
Het was voor beiden duidelijk een helende ervaring. Terwijl er niets was opgelost. Dat was het doel ook niet. Er was niets op te lossen, maar tussen hen en in hen was alles veranderd.
Dat is, in een notendop, het wezen van "filosofische gespreksvoering" Dat is hoe ik het althans heb ervaren.
Er zijn alleen maar vragen. Er bestaan alleen maar antwoorden. Die weer nieuwe vragen oproepen. Er is geen goed of fout. Elk antwoord is aanleiding voor een nieuwe vraag. Er is geen schuld. Er is geen schaamte. Het zijn maar vragen. Gewoon vragen.
En het wonderlijke is: als je dat rustig en consequent vol houdt, houden de vragen op. Is het klaar. Soms moet je daarom huilen, soms lachen. Soms is het gewoon alleen maar klaar.
Zeven sessies heb ik gedaan bij Angèl, en stuk voor stuk verliepen ze op deze manier. Natuurlijk wilde ik maar al te graag haar vragen zo beantwoorden dat ze ze ook zou begrijpen. Natuurlijk wilde zij de juiste vragen stellen. En natuurlijk deed zowel zij als ik dat af en toe niet.
Maar op een avond vonden we allebei dat het klaar was. En dat klopte.
Dit jaar word ik 68 en ik besef terdege dat ik mijn hele voorgaande leven heb nodig gehad om hier aan toe te komen. Diverse emotieve therapieen, relatietherapie, een opleiding tot hypnotherapeut en vooral: leven.
Wanneer is iemand toe aan een serie gesprekken met een filosofisch gespreksvoerder?
Ik heb geen idee. Maar kan het kwaad? Het lijkt mij onwaarschijnlijk.
Heeft het nut? Waarschijnlijk wel.
Voor mij was het het sluitstuk van een zoektocht. In alle eerlijkheid, ik weet niet of ik die zoektocht eerder had kunnen afsluiten. Als dat is wat je mij als lezer vraagt.
Maar het was het alleszins waard.
Jos van t Hoff, Alkmaar
Jos vervolg:
Eigenlijk, dacht ik achteraf, is het niet een echte review geworden. Er valt nog zo veel meer over te zeggen. Voor mij is het eigenlijk een levensfilosofie geworden. Elk probleem is feitelijk een vraag, elke vraag kent een antwoord en elk antwoord een nieuwe vraag. Het maakt dat ik me zelden nog in verwarring voel over mijn eigen of andermans gevoelens. Het is beslist een methodiek waarmee je clienten snel op eigen benen zet. Dat is, commercieel gezien, dan wel weer een beetje jammer, nietwaar?
Jos van t Hoff
Report abuse