Μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο σε όλες, σχεδόν, τις χώρες της Ευρώπης υπήρξε μια έντονη οικονομική ανάπτυξη, ως αποτέλεσμα της διάθεσης για αναδιοργάνωση όλων των οικονομιών που είχαν καταστραφεί. Σύντομα, αναπτύχθηκε το διεθνές εμπόριο και για πολλές χώρες η πλήρης απασχόληση του εργατικού δυναμικού αποτελούσε πραγματικότητα.
Έτσι κάτω από αυτές τις συνθήκες ένας καινούργιος οικονομικός όρος άρχισε να χρησιμοποιείται κυρίως στους τομείς της διαφήμισης και των πωλήσεων, ο όρος Μάρκετινγκ.
Μπορούμε να θεωρήσουμε ως κεντρική σκέψη του Μάρκετινγκ την εύρεση μιας μεθόδου για τη σωστή διαχείριση μιας επιχείρησης ή ενός οργανισμού, αλλά και την κατανόηση των επιθυμιών των πελατών της. Πελάτες εννοούμε όλους εκείνους που αγοράζουν τα προϊόντα - υπηρεσίες της επιχείρησης αλλά και τους εν δυνάμει πελάτες, δηλαδή τους πιθανούς μελλοντικούς πελάτες, αν θεωρήσουν ότι μπορούν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους.
Υπάρχουν τέσσερις έννοιες οι οποίες δείχνουν την εξέλιξη του μάρκετινγκ έως σήμερα:
α) «Εποχή της παραγωγής»
Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα η ζήτηση για προϊόντα υπερέβαινε την προσφορά, οι παραγωγοί ήταν σίγουροι ότι θα πουλούσαν ο,τι παρήγαν, με αποτέλεσμα το μάρκετινγκ να επικεντρώνεται στην παραγωγή.
β) «Εποχή των πωλήσεων»
Από το 1920 και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950, παρουσιάστηκαν πολλές επιχειρήσεις που μπορούσαν να παράγουν και να προσφέρουν τα ίδια προϊόντα. Η διαφήμιση και οι πωλήσεις κυριάρχησαν και το Μάρκετινγκ προσπαθούσε να πουλήσει «μη ζητούμενα αγαθά». Οι επιχειρήσεις είχαν στόχο να πουλήσουν ό,τι έφτιαχναν, παρά να φτιάξουν ο,τι μπορούσαν να πουλήσουν.
γ) «Εποχή του Μάρκετινγκ»
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, οι επιχειρήσεις κατάλαβαν ότι για να πετύχουν έπρεπε πρώτα να εντοπίσουν και να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των καταναλωτών.
δ) «Εποχή του κοινωνικά ευαίσθητου Μάρκετινγκ»
Πρωταρχικός στόχος των επιχειρήσεων είναι να μην παραβιάζονται οι κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος και να μην προσφέρονται προϊόντα χαμηλής ποιότητας ή επικίνδυνα για τους καταναλωτές.