Wanhoop - Wat doet de transitie van de Jeugdhulp met ouders?

Post date: 22-jun-2015

Wanhoop

Steeds meer bekruipt mij het gevoel van wanhoop. Naarmate 1 januari 2015 nadert neem het toe. Wanhoop.

De transitie van de Jeugdhulp speelt een grote rol in ons leven. We hebben een zoon met oa autisme, angstproblematiek en een leerplichtontheffing. Alle zorg rondom hem is particulier geregeld dmv een Persoonsgebonden Budget (PGB), puur en alleen omdat er in het "reguliere" circuit nergens de zorg/onderwijscombinatie bestaat, die hij zo broodnodig heeft. De zorg rond hem heeft heel wat voeten in de aarde gehad en heeft met bekwame hulp van Bureau Jeugdzorg de laatste jaren zorgvuldig vorm gekregen. Een vorm die zowel hem als het gezin ondersteunt en doet ontwikkelen. Een vorm die ons gezin rust en kansen biedt. Een vorm die onze zoon op zijn manier en op zijn tempo laat leren, zijn autisme laat begrijpen, zijn angsten beheersbaar maakt, zijn zelfredzaamheid langzaam maar zeker een duw geeft, zijn zelfvertrouwen stapje voor stapje laat groeien, enz.

Heel veel mensen zijn al heel lang heel veel aan het regelen, redderen, bespreken en bepalen om de Jeugdwet te vertalen naar goed beleid. Gemeentelijk beleid. Mensen met verstand van zaken en helaas ook mensen die puur uit eigen belang, de kar trekken. Het is voor velen van hen een "job", niet meer en niet minder. Zien zij wel "het kind" achter de casus?

En onze zoon? Die weet van niets. Helemaal niets. Alle zorgen rondom zijn zorg gaan langs hem heen. Hij weet niets van indicaties, jeugdhulp, verordeningen of PGB's. Hij kan niet iets bepalen, niet vergaderen, niet voor zichzelf opkomen. Dat doe ik, zo goed en zo kwaad als ik kan. Bovenop het vuur, zo dicht mogelijk bij de bron. En ik? Ik wanhoop. Ik wanhoop steeds meer. Niet alleen voor onze zoon, maar voor alle kinderen van Nederland. Het is bijna 01-01-2015.... Zal mijn zoon in de toekomst nog de zorg kunnen krijgen die hij zo hard nodig heeft?

© Diana Kievit

Geschreven op 24-12-2014