Mirjam: En toen kregen we spaghetti met doperwten..

Post date: 12-mrt-2014

En toen kregen we spaghetti met doperwten..

Je kent ze wel .. van die momenten dat alles goed lijkt te gaan, je bent met je gezin een dagje uit iedereen geniet en is tevreden. Afgelopen zondag hadden wij zo'n moment, heerlijk even weg, de vakantie afsluiten met een etentje bij de pizzeria. Alles leek goed te gaan, we hadden een leuke middag achter de rug, en waren druk aan het napraten over alles wat we gezien hadden. We bestelde het eten, vragen hierbij nadrukkelijk of de spaghetti alleen tomatensaus is zonder extra's en wachten geduldig tot de ober onze maaltijd zou serveren. Alles lijkt op een heel gezellig dagje uit, totdat ....de spaghetti voor mijn dochter bezorgd wordt.

1 blik op het bord met rode saus was genoeg om het gezellige tafereeltje te laten ontploffen. Iemand was namelijk op het geniale idee gekomen om toch erwtjes door de spaghettisaus heen te doen. Wie ervaring heeft met kinderen met autisme zal snappen dat erwtjes in spaghetti een probleem zijn. Op het moment dat we onze groene vrienden ontdekken kijken mijn man en ik elkaar aan, en weten we dat het mis is. We zetten alle zeilen bij, en de gezelligheid slaat om 'in redden wat je redden kan'. We proberen alle opvoed methode's in te zetten om dit moment zo rustig mogelijk te laten verlopen. Het hele restaurant kijk inmiddels onze kant op, want onze dochter laat heel goed merken wanneer dingen die altijd hetzelfde zijn toch ineens anders zijn. Ze zet het op een brullen, we proberen haar rustig te krijgen, maar inmiddels heeft ook het personeel in de gaten dat er iets mis is en komt vragen of alles in orde is. "Nee meneer zeggen wij heel beleefd, er zitten erwtjes in de spaghetti". Waarop hij ons aankijkt alsof wij gek geworden zijn.

Uiteindelijk begin ik aan de onmogelijke missie om alle erwtjes uit de saus halen, want wie weet ziet het er zonder erwtjes meer uit als de saus die we thuis altijd hebben.

Na 21 erwtjes geef ik het op, volgens mij hebben ze een heel blikje erwten toegevoegd. Radeloos kijk ik mijn man aan in de hoop dat hij een geniale oplossing weet, want mijn dochter zit nog steeds in tranen en overstuur op mijn schoot. Thuis hebben we de regel, 3 happen proeven, ook al lust je het niet. Ook hier probeer ik consequent te blijven en vertel haar dat ze drie happen moet nemen. Om het goede voorbeeld te geven neem ik zelf alvast een hap, om haar ervan te overtuigen dat het echt lekker is. Ik neem een hap en krijg meteen spijt, de spaghettisaus smaakt naar een mix van erwtensoep en tomaten en is alles behalve lekker. Vol ongeloof laat ik mijn man ook een hap proeven, die vervolgens ook een vies gezicht trekt, bah erwtensoep. De boze bui van mijn dochter is omgeslagen in verdriet en ze zit met dikke tranen op mijn schoot.

Stiekem moet ik lachen, en ik vraag aan mijn dochter of ze ooit spaghetti met erwtjes heeft gezien?? Langzaam verschijnt er een lach op haar gezicht en samen schuiven we het bord opzij. We maken grapjes over de erwtjes, en langzaam ontdooit de sfeer weer een beetje. Uiteindelijk smullen we van een pizza margherita. We beloven elkaar dat we nooit meer spaghetti bestellen en veilig kiezen voor de pizza, want die ziet er altijd hetzelfde uit.

Inmiddels zijn we wel gewend aan dit soort situatie's en zijn we altijd op ons hoede, want elk gezellig moment kan omslaan in een drama. We nemen onze onzichtbare rugzak met creatieve oplossingen overal mee naar toe, en hebben we alle opvoed methode' s bij de hand. Maar het blijft het moeilijk, de vreemde blikken van omstanders wennen nooit. Toch ben ik blij dat we s'avond bij de koffie nog kunnen lachen om de erwtjes, want humor blijft toch altijd het beste medicijn tegen spaghettisaus, met erwtjes.