Vechtscheiden of hoogconflictscheiden?

Post date: 4-okt-2016

Het ligt lekker in de mond, het woord ‘vechtscheiden’. Het wordt in de echtscheidingswereld, maar ook daarbuiten gebruikt voor ouders die een zeer complexe scheiding doorlopen.

Welke indruk geeft het weer. Ieder mens die aan dit woord denkt, ziet twee strijdende ouders voor zich die elkaar over de tafel trekken. Knokkend, verhit en elkaar het licht in de ogen niet gunnen.Rijk strooiend met vloekwoorden.Ziet de werkelijkheid er ook zo uit?Uit eigen ervaring, door mijn grote netwerk onder lotgenoten en ervaringsdeskundigen weet ik dat het anders wordt beleefd.Zelfs bij vakdeskundigen begint het besef te groeien dat er een andere naam aan gegeven dient te worden. Waar gevochten wordt, zijn er twee actieve partijen nodig.

Echtscheiden van A tot Z kun je onderverdelen in drie groepen.De eerste categorie ouders, zijn mensen die meteen na een scheiding in goed overleg afspraken kunnen maken. Het scheidingsproces vlotjes doorlopen. Hun verdriet kunnen parkeren wanneer er een convenant moet worden gemaakt. Die beiden hun ego opzij kunnen zetten, en in een onderling gesprek beiden de belangen van hun kind voorop zetten.

Dan is er een middencategorie. Ouders die in een moeilijke scheiding belanden, en in gevoelens van verdriet en boosheid blijven hangen. Doordat emoties de overhand hebben kunnen zij moeilijk tot juridische afspraken komen. De eerste twee groepen kunnen door goede mediation en geestelijke ondersteuning uiteindelijk tot oplossingen komen.Zelf geef ik vaak aan dat rouwverwerking aan het begin van de scheiding van groot belang is. Van harte hoop ik dat dit in de toekomst veel vaker direct na de scheiding ingezet gaat worden.Het voorkomt een lange juridische weg.Wie eerst zijn gevoelens van boosheid, verdriet en onmacht een plek kan geven heeft ruimte om goede en heldere besluiten te nemen.

Dan komen we bij de laatst groep echtscheidingen. De echtscheidingen die vechtscheidingen genoemd worden. Er is een groot onzichtbaar leed gaande, die door veel vakdeskundigen in de GGZ en het familierecht niet wordt gezien.Hierbij gaat het vaak om een welwillende ouder en een onwelwillende ouder. Uiteraard ook met gevoelens van verdriet en boosheid. Alleen bij deze groep komen nog andere problemen om de hoek kijken. Vaak is er sprake van psychische problemen of persoonlijkheidsproblematieken.Familierecht en de reguliere GGZ hebben één oplossing voor ogen bij alle ouders. Koste wat kost wil men hen aan de overlegtafel hebben. Alleen wat men niet beseft is dat dit bij deze laatste groep ouders olie op het vuur is. En men aanstuurt op nog meer conflicten, frustratie en onmacht.Vaak een welwillende ouder met kinderen komen met de rug tegen de muur te staan, in de knel tussen hulpverlenende instanties en familierecht die dit proces van onzichtbaar leed extra voeding geven.

Bijna geen enkel woord is juist, maar de laatste tijd wordt het woord vechtscheiden vervangen. Hoog-conflictscheiden of High Impact Divorces is beter gekozen. Vaak is er veel te laat of niet ingegrepen en er een meervoudige problematiek ontstaan. Het gaat langzaam, toch is er merkbaar een kleine kanteling gaande.

Elles Menke