Jalan Wastukancana
Jalan Wastukancana 75
Vroeger de Engelbert van Bevervoordeweg 24
Het huis aan de Jalan Wastukancana 75 (vroeger de Engelbert van Bevervoordeweg 24) is nu een garage van ISUZU. De oude structuur van het huis is bewaard gebleven maar eromheen is een showroom en een garage gebouwd. Van buiten is alleen het puntdak nog herkenbaar. De gehele oude achtertuin is overdakt voor de werkplaats; de benedenruimtes lopen in elkaar over en zijn gevuld met oude en nieuwe auto's. Op de eerste verdieping zijn de oude kamers goed te herkennen. Daar zijn nu kantoorkamers van gemaakt. Alleen de oude trap is nog een lust voor het oog; verder zijn er nauwelijks oude details. De oude lambriseringen en de mooie oude plavuizen vloeren (zoals te zien op de hiernaast staande foto) zijn vervangen door kille showroom aankleding. De heg die tussen het huis en de lagere school stond is nu een hoge blinde muur. De tuin voor het huis is nu een parkeerplaats, met een erg drukke verkeersader ervoor. Aan de overkant van het huis zijn niet langer de tennisbanen te zien, maar is een overdekte bloemenmarkt.
(Karel)
"Na ons verlof in 1934 hebben we gewoond op de Engelbert van Bevevoordeweg. De huidige naam is Jalan Wastukancana. Rondom ons nieuwe huis aan de Engelbert van Bevervoordeweg nr. 24 lag een grote tuin. Mijn zus kon met haar fietsje spelen en mijn broer met zijn trapauto over de buitengalerij rijden. Het huis was naast de lagere school (sekolah pertama in het Indonesisch). Tussen ons huis en de school was voor ons een doorgang in de heg gemaakt om snel op het schoolplein te kunnen komen. Als wij jarig waren bakte moeder met hulp van de kokki lekkere taartjes, die ze samen door de heg naar het klaslokaal brachten om te trakteren in de klas."
(Guus Gisolf, email)
"Iedere dag ging moeder gewapend met een grote bos sleutels - alles moest altijd op slot om diefstal tegen te gaan – naar de gudang, de voorraadkamer. Met de kokkie achter zich aan om de benodigde etenswaren te pakken voor die dag. De gudang lag achter het huis aan de binnengalerij die overging in de overdekte verbinding - ‘pendopo’ of ‘kaki lima’ genoemd - naar de keuken en de verblijven van de bedienden. Moeder liet niet alles over aan de kokkie. Ze kookte veel zelf. Elke dag bakte ze brood. De kokkie hielp mee met aan de zwengel van de deegmachine te draaien nadat moeder de ingrediënten had afgemeten.
Moeder was een enthousiast filmer. Haar films heb ik nog vaak gezien waardoor veel herinneringen op die manier voor mij levend bleven. Helaas waren het 16 mm films van celluloid, die door het niet goed conserveren aan elkaar plakten en niet meer te redden waren. De foto’s uit die tijd zijn gelukkig wel grotendeels bewaard gebleven.
In ons huis was een mooie grote voorkamer waar wij kinderen niet alleen mochten komen. Daar werd bezoek ontvangen en soms las moeder ons er voor. De vloer bestond uit donker glanzende tegels met enkele dunne tapijten bedekt. In het midden stonden twee dikke pilaren die de kamer in tweeën verdeelden. Langs de wanden was een donkerbruine lambrisering aangebracht. Het geheel maakte een deftige voorname indruk.
Het grote huis had ook een verdieping. Onder meer was daar meen ik de studeerkamer van vader. Ik herinner me niets daarvan. We mochten er nooit komen. Alle dagelijks gebruikte kamers, ook onze slaapkamers en de kinderkamer, lagen op de begane grond.
De bedienden hadden hun woonvertrekken in de bijgebouwen. Ook daar mochten we niet komen omdat onze ouders bang waren dat wij de gewoontes van het personeel zouden overnemen."
(Guus Gisolf, Herinneringen)
Toen ik in 1969 in Bandung was en later samen met Jorie en Monique in 1980, was het huis in gebruik als autowerkplaats, een grote rotzooi. Van de mooie tuin was niets meer over. Ervoor waren toen kleine verkoopstalletjes, ook een grote rotzooi.
(Guus Gisolf, e-mail)
Hieronder het kruispunt op de Jalan Wastakuncana vlak voor nummer 75 (dat linksachter na de hoek ligt ) in resp. 1935 (zie het standbeeld van Van Heutz), 1970 en 2006. Op de foto uit 1935 zijn vaag de tennisbanen zichtbaar die toen tegenover 75 lagen; inmiddels is het gehele gebied dicht bebouwd en liggen op die plek de gebouwen van de bloemenmarkt, waarvan vooraanzicht hier ook onder staat.
(Karel)
