10-jarig jubileum Nivon-wandelgroep d.d. 28 februari 2010.
Ik kom ‘ratelend’ op.
regenponcho, hoedje (gevouwen van wandelkaart), hele grote rugzak (jaren ’70, oranje bruin)
en (paarse) rubberlaarzen.
Is hier het feestje van het wandelkluppie van Antoon.
Ik heb de route al in mijn hoofd, eh… op mijn hoofd.
Moet die hoed zo of zo? (Napoleon). Jullie moeten het eerlijk zeggen hoor,
want ik wil natuurlijk niet voor schut lopen.
Trouwens, ik kan best goed lopen hoor maar nog beter praten… zeggen ze.
Oja. Ik heb ook een keer de Vierdaagse gelopen. Druk en veel asfalt.
Het gaat je toch niet in de koude kleren zitten en vooral in de sokken.
Je trekt wel elke dag schone aan, maar …
Ik kreeg toen ook een massage, geen ‘Thaise’ hoor, nee, alleen het onderstel.
Toen zei die masseur, dat ik zulke prachtige lange loopspieren heb.
Ik werd er helemaal rood van.
Op mijn leeftijd ben je blij met elk compliment, al is het maar over je loopspieren.
Overpeinzing:
Wandelen… lopen… joggen… rennen… hollen… hinkelen…
Je kunt ook heel sjiek je voeten verplaatsen en dat noemen ze dan dansen.
Iets loopt niet lekker. Bijv. een steentje in je schoen.
Of: het loopt juist gesmeerd, of op rolletjes, of op de rails,
dan loopt het als een trein. Soms loopt het de spuigaten uit.
Je loopt op eieren, of je loopt de kantjes eraf.
Je loopt een blauwtje, dat is verdrietig. Maar je kunt ook met je hoofd in de wolken lopen
en dat is dan weer heel erg fijn.
Liesje leerde Lotje lopen…. Ja juist, in de Lange Lindenlaan.
Soms heb je een lopende neus (neus ophalen) of een lopend oor.
De klok loopt vooruit maar een kreeft achteruit.
En wat te denken van de lopende band of de lopende rekening.
Dan is er nog een aflopende zaak en oplopende temperatuur.
Er bestaat zelfs een èchte wandelende tak!
Een hond wil het liefste los lopen. Och, dat loopt wel los. Of je loopt in de gaten (net als ik nu).
Soms loop je niet en dan zit je… met de gebakken peren. Het kan natuurlijk ook ander fruit zijn…
Ik neem eerst even een pilletje hoor, want ik ben nu toch wel héél zenuwachtig.
Ja, met een volle mond mag je niet praten en dus moeten jullie even wachten.
Gaat allemaal van je eigen tijd af.
Ik heb een vriendelijk doch dringend verzoek of jullie het refrein allemaal mee willen zingen.
Ik heb extra een eenvoudige tekst gekozen, zodat jullie het allemaal begrijpen.
Het hoeft niet mooi maar wel HARD.
Even oefenen. (ratel):
Antoon, Antoon, jij bent onze man.
Nu al zo’n 10-tal jaren lang!!!
Nou…dat kan vast nog beter.
Gaat allemaal van je eigen tijd af.
In Westelbeers maakte ik een verslag op rijm.
Daarom mag ik hier vandaag wéér zijn.
Komt ie:
Er was eens… zo begint menig verhaal
maar dit is echt gebeurd allemaal.
Deze wandelgroep bestaat nu 10 jaar
en dat is de verdienste van die twee, daar!
Refr.: Antoon, Antoon, jij bent onze man.
Nu al zo’n tiental jaren lang.
Januari 2000, nieuwjaarsreceptie in de Bosbeek.
Het regende en sneeuwde, Antoon werd bleek.
Hij wilde wàndelen; men stak de koppen bij elkaar.
Liefst mensen ouder dan 40 jaar.
In het begin met 10 tot 15 man
èn vrouw, as ’t effe kan
ging men 20 februari van start.
Allemaal goed te voet en warm van hart.
Antoon en Pieta het Nivon-wandel-echtpaar.
Veel gelach en zelden een blaar.
Refr.:
Door de jaren heen, nieuwe mensen erbij.
Ja, en één daarvan is mij.
Grammatikaal niet helemaal oké
maar daar zit ik niet mee.
Jullie wel? Nou, dat is jammer dan,
omdat ik het toch niet meer veranderen kan!
Ho stop, ik dwaal af, dat heeft geen zin,
Laten we beginnen bij het begin.
Refr.:
Elke 1e zaterdag en 3e zondag van de maand, vaste prik
Elke 2e en 4e dinsdag en donderdag ook weer schik.
Op donderdag kan Pieta vaak niet aanwezig zijn
maar Spaanse les is ook heel fijn.
(Come estaf? Muy bien!)
Door de lanen, bossen en de velden.
Ja, die Nivonners zijn èchte helden.
Rond de 20 km elke keer opnieuw.
Nou moet je eens dat kluppie zien.
Inmiddels meer dan 40 mensen.
Zo’n groepie zou iedereen zich wensen.
Menig Lange-Afstand-Pad,
hebben zij nu al gehad.
Steeds een stukkie weer erbij.
Wandelen in bos en hei.
Soms is de kaart verkeerd of de route slecht aangegeven,
maar daar heeft Antoon al mee leren leven.
Boom gekapt of tekentje weg;
nou, dat is dan effe pech.
Kaart op de grond, dan het kompas.
In noodgeval strooien we broodkruimeltjes uit de tas.
Zo komt het altijd wel weer goed.
en gaan we verder met opgewekt gemoed.
Refr:
Enkele highlights wil ik hier noemen:
Veel wandelfeestjes werden er georganiseerd.
Nee, dat is waarachtig niet verkeerd.
Spanje op nummer 1 met stip.
Och, wat keek die gids toen sip.
Antoon en Pieta waren weggelopen.
Wilden nog even een wandelkaart gaan kopen.
De politie hield ze tegen bij het oversteken
en de groep heeft niet meer omgekeken.
De hele dag niet meer gezien.
Pas ’s avonds weer, rond een uur of tien.
Ik hoorde ook van 2 heel enge waakhonden, bij een boerderij.
Met veel angst en beven gingen de ‘helden’ er toch voorbij.
Dat Spanje, daar wordt nog jaaaaren over gepraat.
De gids reageerde niet adequaat.
Het werd donker en het was ijzig koud.
Het leek allemaal niet meer vertrouwd.
Levensgevaarlijk leek het wel.
De gids speelde heel hoog spel.
Toen zijn die Nederlanders toch terug gegaan
en dat hebben ze goed gedaan.
De gids ging even zijn blaas en/of darmen legen.
Hé, waar zijn die kaaskoppen nou gebleven?
Die hadden dat niet eens in de gaten.
Steeds maar lachen en praten.
Opeens een kruispunt, 4, 5 mogelijkheden.
Toen pas merkte men, dat de gids was verdwenen
Als hij komt zegt hij: Ik dacht jullie zouden wachten
maar nee, zij hadden andere gedachten.
Intermezzo:
Sinterklaas komt ook uit Spanje vandaan.
In 2008 heeft hij bij jullie op de stoep gestaan.
Jullie waren niet thuis, dus de buren kregen het cadeautje.
Vragen jullie je nog steeds af, wie nam ons in het ootje?
Refr.:
Weekendje samen met wandelaars uit Meppel en Zaandam.
Gossie, hoe die regen naar beneden kwam.
’s Morgens mooi weer maar toen onweersbuien en windhozen.,
Na een korte wandeling werd voor een vervroegde thuisrit gekozen.
Antoon z’n petje vliegt weg, de kaart erachteraan.
Het petje is foetsie, Antoon pinkt een traan.
Ref.:
Van Dam tot Dam in september vorig jaar
Heel gezellig hadden ze het daar met elkaar.
25 km werd er gelopen.
Daarna… lekker gezopen?
Een week Westelbeers in oktober jongstleden
Teveel om op te noemen, wat we allemaal deden.
Ik was erbij en heb reuze genoten.
Al had ik ’s avonds wel eens pijn aan mijn ‘poten’.
Niemand wil het missen, dat Turks brood en die maaltijdsoep;
die Pieta meeneemt op de aankomstdag voor de hele groep.
Tijdens zo’n uitstapje wil zij ’s avonds altijd spelletjes doen.
(en voor het slapengaan van Antoon nog even een zoen).
Woord- en letterrummikub, zijn favoriet.
Je kunt dan aan haar zien, dat ze geniet.
Zelden is ze de verliezende partij.
Neem dat maar aan van mij.
De marathon in Egmond aan zee in januari dit jaar.
Zoals jullie zien, veel leuke uitstapjes bij elkaar.
De eerste dag: 21 km wandelen, heerlijk in de zon.
De tweede dag: glad en al koud, voordat je begon.
De laatste tijd is er een soort fusie aan de hand.
Met de mensen van Wios lopen wij samen door het Nijmeegse land.
Wij laten ons niet lompen.
Wij wandelen verder, desnoods op klompen.
Oja, de nieuwe schoenen van Antoon, te stug of te hoog?
Maaaaar… je voeten blijven wel lekker droog.
De 4-daagse, elk jaar weer vaste prik
Dan hebben Antoon en Pieta pas èch schik.
Met een applaus en hiep-hiep-hiep.
Worden zij welkom geheten door het publiek.
Kijk ze glunderen en stralen;
Als die twee wandelen, dan is het nooit balen.
Ref.:
Naast het wandelen ook andere aktiviteiten…
Dat ging al heel gauw blijken…
Eerst werd Patricia geboren, een schat van een meid
en 2 lieve kleinkinderen, Melanie en Kevin, na verloop van tijd.
Later Antoine, een lieve zoon,
Nee, hij heet dus niet Antoon.
Een fijn gezin, door de jaren heen
Hardstikke gelukkig en goed ter been.
Een hond … en misschien wel kakkerlakken.
Ja, nu heb ik de rijmelarij pas goed te pakken.
Nu ben ik niet meer te stuiten.
Ga me helemaal te buiten.
Kan beter praten dan lopen, dat is waar
Dus jullie zijn nu helemaal de sigaar!
Als Antoon en Pieta 40 jaar zijn getrouwd;
wordt er in de Bosbeek een fijn feestje gebouwd.
Velen van de wandelgroep vieren dit mee.
Gaan later naar huis heel blij en tevree.
Ref.:
Hengstdal, een begrip voor de donderdag-groep;
20 km lopen en tussendoor een kop soep.
Of een biertje, een wijntje, koffie of thee
Ook nemen we altijd zelf iets mee.
Persoonlijke anekdote:
Laatst zei ik, vermoeid, op een bospad:
Ik heb het helemaal gehad.
En nu kan ik wel gaan vragen,
‘Wie van jullie, kerels, wil mij dragen?’
Ja, als je 18 jaar jong bent
dan wil dat wel elke vent.
Dus ik hobbel door, helemaal dapper.
Denkend bij mezelf: ja vroeger, toen was ik véél knapper.
Antoon, in het Reichswald keek jij verrast en blij
maar ik zei: die is voor mij.
Bij nader inzien, met pijn in mijn hart, wil ik je dit toch geven,
Want jij zult er waarschijnlijk nóg meer plezier aan beleven.
Nu komt de moraal !!
Tevens het einde van mijn verhaal:
Jo en Francien, bedankt voor het organiseren
en De Heer en/of Mevrouw Thijssen, voor het incasseren.
En… Last but not least:
Antoon en Pieta, dank je wel voor die vele mooie weken, dagen en uren.
Ik hoop en wij allen, dat onze gezamenlijke wandelingen nog hééééél lang zullen duren.
Refr.: