Bijzondere verhalen, bijzondere mensen
Sjalom
Na de geweldige wandel/excursie-ervaring in 2008 naar China stond de volgende Walk Challenge voor de deur. Dit maal naar Israel. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen omdat ik Israel alleen kende uit de catechismus die wij vroeger als kind moesten leren/aanhoren.
Op 9 maart was het dan zo ver. Met de trein vanaf Nieuw-Vennep naar Schiphol. In de trein trof ik de mij bekende Olga aan. Samen met haar naar Schiphol waar ik nog meer bekende medereizigers van de China-reis aantrof.
Na ± 4,5 uur vliegen met El Al landden we in Tel-Aviv waarna we met de bus naar ons hotel aan de Dode Zee werden gebracht. Wat een verschil in temperatuur. Toen ik wegging uit Nederland had het die nacht nog 5° gevroren en hier was het ± 26°C.
De volgende dag met mijn kamergenoot Chris het winkelcentrumpje bezocht en ’s middags naar de Dode Zee die vlak voor ons hotel lag.. De Dode Zee (76 km lang en op de grootste breedte 16 km) ligt op 424 m onder de zeespiegel en is het laagste punt van de aarde. Het water is zo zout dat je erop blijft drijven, hetgeen een heel bijzondere ervaring is.
Door de aanwezigheid van de mineralen, de termische bronnen en de befaamde geneeskrachtige zwarte modder is het Dode Zee-gebied een centrum van gezondheid en schoonheid geworden. Er is daar ± 360 dagen zon, waardoor het een probleem is om het water op peil te houden.
De volgende dag hebben wij, na de briefing, een safaritocht gemaakt door de bergen en langs de zoute meren in de omgeving.
’s Avonds een geweldige lichtshow van het 400 m hoge Massada gebergte. Hier had o.a. Herodes een burcht.
Nadat in het jaar 70 de Romeinen Jeruzalem hadden veroverd en verwoest trokken de Joodse verzetstrijders naar Massada. Het heeft 3 jaar geduurd voordat de Romeinen op de Massada waren. Om te voorkomen dat de verzetstrijders met hun gezinnen in slavernij terecht zouden komen hebben zij zichzelf gedood. Slechts twee vrouwen en vijf kinderen hebben het overleefd.
Vrijdag 12 maart was onze eerste wandeldag vanaf Arad naar Massada door de Judea woestijn over een afstand van ± 20 km. Om 05:30 uur vertrokken we vanaf het hotel om om 06:15 uur te starten. Heel veel kinderen liepen daar ook mee, omdat het een bestaande tocht is, die elk jaar gelopen wordt. Veel klimmen en dalen bij een temperatuur van meer dan 30°C.
En zoals de marsleider al gezegd had: er was geen vierkante centimeter schaduw.
Na afloop was er nog een ceremonie, waarbij Huib Okkels nog gehuldigd werd omdat hij met 84 jaar de oudste deelnemer was. ’s Avonds naar een bedoeïenendorp net buiten Arad, waar de bedoeïenen het een en ander lieten horen en zien van hun cultuur.
Tevens waren er optredens van buikdanseressen, die diverse, meest mannelijke wandeldeelnemers, verleidden tot een dansje. Ook Miel (voorzitter KNBLO) moest eraan geloven.
Zaterdag zijn we met een lift op de Massada, op 400 m hoogte, geweest . Alleen maar ruïnes die mooi gerestaureerd waren. Massada staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO.
Na nog een bezichtiging van de dodezeerollen en van een kerk op de Olijfberg zijn we naar Jeruzalem gegaan alwaar we 4 dagen zouden blijven.
Olijfbomen kunnen 3000 jaar oud worden. Aan de voet van de Olijfberg staan drie olijfbomen waarvan wetenschappelijk is vastgesteld dat ze ongeveer 2000 jaar oud zijn.
Op zondag moesten de ‘heilige kleren’ weer mee, zoals altijd als we kerken e.d. bezochten. Dat betekent dat de dames schouderbedekkende kleding mee moesten nemen en de mannen een lange broek of een afritsbare broek.
Ook bij de Klaagmuur moest dit. Vrouwen staan daar gescheiden van de mannen tegen de Klaagmuur.
De volgende dag zijn we naar het Holocaust Memorial geweest. Het was bijzonder indrukwekkend om de beelden te zien en de verhalen te horen van de overlevenden die hun verhaal via beeld- en geluid naar voren brachten.
Het is onbegrijpelijk dat er mensen in de wereld zijn die de Holocaust ontkennen. Ze hoeven hier maar naar toe te komen of naar de concentratiekampen waarvan er nog diverse zijn.
’s Middags zijn we naar Bethlehem geweest alwaar de geboortekerk van Jezus staat.
Bethlehem ligt in het gebied van de Palestijnse autoriteiten op de westoever.
Onze bus en onze reisleider, die van Nederlands-Joodse afkomst is, mochten Bethlehem niet in. We kregen een Palestijnse bus en reisleider. Het was heel druk in de kerk waar Jezus was geboren; we moesten ruim een uur wachten voordat we op de geboorteplaats van Jezus aankwamen. Om Bethlehem uit te komen moesten we weer door het checkpoint waar we werden gecontroleerd door gewapenden grenswachters. Maar alles gaat er rustig aan toe.
Dinsdag alweer de tweede wandeltocht in een prachtig duinreservaat. Het was best zwaar, veel door het losse zand.
We werden bij de start ontvangen door enkele klassen van de Nitzanschool
Die voor ons zongen en ook tot de eerste rust meeliepen.
Om 13:00 uur kregen we een Orientaalse lunch waarna we een korte film te zien kregen over de geschiedenis van Kibboets Kitzanium.
Daarna het laatste stuk van de tocht door de duinen en langs het strand naar de finish.
De dag werd afgesloten met een barbecue in de nabijheid van Nitzanium gelegen kibboets Yad Mordekkay, gevolgd door een gezellige ‘social evening’ Hier waren ook leden van de Irgoen Olei Holland bij, een vereniging van Nederlandse immigranten in Israel.
Volgens onze reisgids Elie is het gisteravond ‘onrustig’ geweest in Jeruzalem, maar daar hebben wij niets van gemerkt.
Vandaag, 17 maart, hebben we Jeruzalem verlaten en zijn naar het noorden gereden, naar Tel Aviv Jaffa, dat niet alleen de eerste moderne stad in Israel is, maar ook één van de oudste havens van het land.heeft.
We hebben hier weer prachtige dingen gezien, zoals het theater, het aquaduct en het hipodrome. Bij sommige bezienswaardigheden werd je gecontroleerd.
We reden ook langs het Meer van Judea waar Jezus de kruiken met water veranderde in kruiken met wijn., naar Tiberias, ons laatste hotel.
De volgende dag stond de Golan Hoogte op het programma. We reden langs het Meer van Tiberias, ook wel het Meer van Galilea genoemd, 220 m onder de zeespiegel.
De Hoogte van Golan was tot de Zesdaagse Oorlog van 1967 grotendeels Syrisch gebied. Het werd in 1981 door Israel geannexeerd.
Komende langs de grens met Syrie zagen we de bordjes “mijnen” nog staan achter het prikkeldraad. Boven op de Golan Hoogte (1200 m) heb je een prachtig uitzicht naar Syrie en Libanon. Hier is ook een bezoekerscentrum en een gereconstrueerde positie van het Israelische leger.
Op vrijdag en zaterdag is er dan de Internationale Gilbo Walk, een van de vele IML tochten in de wereld.
De eerste dag begon met een klim over een pad dat bezaaid lag met stenen. Prachtige uitzichten over het heuvelachtig gebied.
De tweede dag, net zo mooi, met om 13:00 uur de Sluiting, waarbij sommige wandelaars, ook Nederlandse, een diploma kregen in verband met een voor hen wandeljubileum.
’s Avonds was er een afscheidsfeest aan de andere kant van het Meer van Tiberias.’s Nachts ging de eerste groep, uitgezwaaid door enkele achterblijvers, naar huis.
Op mijn laatste dag was er nog een bommelding voor ons hotel, waarbij iedereen naar binnen moest en een robot het verdachte pakket omkiepte. Het bleek loos alarm te zijn.
Al met al was het een geweldige (wandel)ervaring en zeker voor herhaling vatbaar. Voor de liefhebbers is dit zeker mogelijk want het programma is, tot op zekere hoogte, al bekend tot 2016, en vindt om de twee jaar plaats.
Ik wil bij deze ook iedereen, met name Pieter en de OAD, hartelijk danken voor al het werk dat zij voor de wandelaars hebben gedaan.
Met een welgemeende wandelgroet en “Lehitra’ot” ,
Koos van der Maden
P.S.
Het enige minpuntje voor mij was dat ik als enige mijn koffer pas terugkreeg op donderdag 25 maart om 20:00 uur terwijl wij al op dinsdagochtend geland zijn.
Wandeltocht met Pegasus, do 23-2-2012
Vanaf de bushalte in Hengstdal lopen we via de weg onderaan de St, Maartenskliniek richting Beek-Ubbergen om in Berg en Dal in de heksendans een rust te hebben waarna we via Ons Erf van de Holzhurzehof langs de achterkant van de NIjmeegsebaan via een natuurpad terug lopen naar het startpunt Sionshof.
Deze feitelijkheid is een weg die meer zicht heeft als het lijkt.
Ondersteund van kracht van het gevleugelde paard Pegasus overkapt door een eigentijdse opstapplaats van het dagelijks vervoer gaan we als groep veelvoetig op stap.
Waar anderen op de berg hun best doen hun mobiliteit te revalideren volgen wij lopend te weg onderaan de berg, de verbindingsweg naar het naast liggend dorp.
De huizengevels sieren ons blikveld met ieder hun opvallende uitstraling in bouwstijl.
De gevels presenteren zich als een modeshow die je fantasie prikkelen.
De verschillende stijlen onderdak voorbij lopend komt de wind en daglicht van de natuur ons tegemoet. Het lopen gaat als vanzelf, misschien is het de ondersteuning van de vleugels van Pegasus die ons lichtvoetig maakt.
Met vrolijke praatjes volgen we het pad dat Antoon voor ons heeft uitgedacht.
De natuur die ons steeds meer omringt is nog winters met hier en daar een sneeuwklokje dat je belt voor het voorjaar inluidt.
Aangekomen bij een open vlakte is geen hek ons te hoog om overheen te stappen. Als een loper over het hek is, ondersteund deze de andere volgers. En zo komen we aan bij een moderne architectuur ver-school-t in een weide gebied beschermd omgeven door de afwatering ervan. Een houten looppad biedt toegang tot schoolse wijsheid.
Het Ub-bergen verwelkomt ons waarbij het glazen grenshuis een zichtbaar spoor is van verleden tijd.
Het leven bestaat uit golfbewegingen zo ook onze voettocht en het landschap dat ons verwelkomt. Zo wordt Ub-bergen gevolgd door Berg-en-Dal, een zichtbare helling die met plezierig gekwetter genomen wordt. Of Pegasus ons nog steeds support?
De lanen in, de paden op zijn we deel van de Heksendans waar we gestoeld ons door rust laten overmannen totdat de wijzers van de klok de vaart er weer inzet.
De rekening betaald is de uitgangsdeur de uitweg naar buiten om de oversteek te maken naar het verwelkomende Ons Erf. Ook hier zijn we bevoordeeld met frisse lucht die over het land van de Holzhurn ons vooruit blaast waar wij buitenlangs het Longcentrum de heuvels van het rijk van Nijmegen opgaan.
En zoals een paard dat de stal ruikt in volle vaart huiswaarts loopt, nemen wij zonder problemen en met veel onderhoudend plezier het bospad richting Hengstdal.
Onder toeziend oog van Pegasus klinkt iets later de groet tot wederziens waarna ieder zijn eigen weg gaat.
Vanaf hier: Antoon bedankt voor de wegwijzende leiding. Lieve groepsleden, bedankt dat ik onderdeel mocht zijn van het geheel. Iedereen graag tot ziens op een andere tijd en andere locatie.
Vinny Oorsprong-Boesten
Wandelen bij Velp, 26 febr. 2012
De velperloop beginnend met treinsvervoer
Brengt osn als groep naar onze bestemming
Opgewacht door onze vrouwelijke gids van de dag.
De wegen en paden haar bekend
Worden
Rijk met de treinkaartjes op zak
Begint onze wandeldag met treinvervoer
Waar we opgewacht door onze gids van de dag
Ons loop avontuur door het Velperland begint.
Waar huizen en straten woonherkennig geven
En de natuur ook hier zichtbaar is
Zijn het de bedriegertjes die ons na een korte stop
Brengen naar een onverwachte ont‑moeting.
Naast de snelheid van de rijdende auto’s
Ligt er verscholen in de natuur
De rust en aandacht om bij stil te staan
Het zijn de stenen
Waarvan sommige versierd met rozen en een naam
Terwijl andere stenen een foto beschermend bedekken
Van stitching Roses for Children. http://www.rosesforchildren.nl/
Op deze manier geven zij aandacht
Aan kinderen die op minder‑mens‑waardige manier
Hun leven ervaren hebben
En daarmee ons oproepen tot wederzijds respect
En onvoorwaardelijke liefde voor wat er is,
Waarbij de rood laag na laag symbool staat voor liefde
Indrukwekkend, respectvol en verrassend geven stenen
De onuitwisbare tijdloze gedachten weer van deze stichting.
Dan vervolgen we ons pad
Onze voeten dragen ons waar onze gedachten ze heen sturen
Via de straten van Velp terug naar het station
Waar we de over-hebbende tijd Sjonnie gezelschap houden
En ikzelf de biljartkeu probeer te hanteren.
Eenmaal in de langverwachte trein
Gehaast om thuis te komen
Laat de spoorbrand ons onthaasten
Om daarna gespoord Nijmegen binnen te rijden
En ieder zijn eigen weg huiswaarts gaat.
Vinny Oorsprong-Boesten
Wandeling, zaterdag 3 maart 2012
De parkeerplaats vult zich sneller als gedacht, waarom?
Zijn we dan dichter bij huis als gedacht?
Als de wijzers van de klok de afgesproken tijd naderen,
Doen dat ook de twee Nijmeegse zusjes dat, waarmee de groep voltallig is.
Het plattelandse buitenleven activeert af en toe de neuzen van de lopers. Zoals het in cabarettaal heet; airwick strontspray, een product dat nog steeds blijkt te bestaan, in een wereld van toenemende vegetariërs.
De dag herbergt nog meer verrassingen. Als we na een gezellige pauze in het bos onze weg vervolgen, blijkt verleden tijd en heden zich te vermengen: vergeten loopstokken worden gemist. Gelukkig is de groep flexibel en wordt de tijd stilgezet en als een haas met tractor wielen wordt het verleden achterhaald. Als het baasje en de stokken zijn verenigd gaat hebben verleden en heden zich samengevoegd.
De koekoek achter zich latend komt het Siebengewald in zicht.
Het dorp slaapt, het restaurant dicht en de noodzakelijke toiletgang uitgesteld.
Verschillende geïnformeerd volgen we de weg door het dorp op weg naar de grenskroeg.
Nog even lijkt dit idee de wind in te waaien. Een draai terug vergezeld met hoop en verwachting brengt de groep uiteindelijk naar de grenskroeg, waar de voorkeur naar de gesloten serre uitgaat.
Met een kring van zittende is het wachten naar de lang naar uitgekeken warme koffie en soep.
De koude appelvla vraagt warmte om een volgende keer warm aanbevolen te mogen heten.
Antoon gebruikt in de tussentijd zijn contactuele eigen aardigheid voor de Pelgrimswandeling in mei. Als de balans tussen nattigheid inbrengen en uitlaten lopen weer hersteld is, gaan we met een ontlaste blaas op weg naar de parkeerplaats, waar de stalen huifkarren ons trouw opwachten.
Het gezamenlijke napraten zoals Antoon dit zich graag wenst blijft vandaag bij een wensgedachte….
Lieve mensen, dit is mijn verslag, bedankt voor het samen wandelen en graag tot ziens!
Vinny Oorsprong