columns

WB?

Lelijk in de luier, mooi in de sluier …

Dat wordt wel eens troostend tegen moeders gezegd die nou niet bepaald een echt wonderschone baby hebben gekregen.
Ik heb daar zo mijn eigen verhaal bij en dat wil ik graag met u delen, vooral ter bemoediging van de teleurgestelde showers onder u.
We schrijven juni 2007, de kampioenschaps-clubmatch in Bennekom. Ik heb ingeschreven in de Babyklas met Mila (Jamila from the Vicarage), mijn zelf gefokte labje die op dat moment 5 maanden jong is. We hebben een beetje geoefend op het blijven staan met een vrolijke kwispel, leuk lopen zonder bokkensprongen en het niet opspringen tegen keurmeesters. Showen is, modern gezegd, niet echt mijn ding maar we gaan ervoor. Het moment is daar; wij presenteren ons best keurig en na een paar minuten verlaten wij na een: ‘Thank you, madam’ opgelucht en opgewekt de ring. Ziezo, dat ging best goed, denk ik tevreden. Over een poosje maar eens op het krijtbord kijken welke beoordeling we hebben gekregen.

Na een half uurtje zie ik de beoordelingen. Heel veel VB’s, dat houdt in dat je een Veel Belovende pup hebt. (Echte kwalificaties zoals ‘U’ en ‘ZG’ worden nog niet gegeven bij de kleintjes.) Ook een hele rij B’s, dat is Belovend. (Vraag me niet wat er dan beloofd wordt, dat weet ik ook niet.) Mijn hart klopt een beetje sneller als ik Mila’s uitslag zie, want zij steekt er toch wel duidelijk met kop en schouders bovenuit … een ‘WB’! Ik weet niet wat het betekent maar het klinkt prachtig. Mila is ook bijna de enige die dit gescoord heeft. Ik wist het wel: mijn pup is echt geweldig! Hoe rauw valt de werkelijkheid op mijn dak: even later wordt mij pats-boem meegedeeld dat mijn geweldige pup Weinig Belovend is! Eerst dacht ik nog dat er een grapje gemaakt werd, maar nee, het blijkt een echte kwalificatie te zijn. En die wordt zomaar gegeven aan mijn leuke Mila! Waarom? Ik weet het tot op vandaag niet. Ook het keurverslag geeft er geen opheldering over - dat was eigenlijk best goed.

Stilletjes verlaten we het terrein. Niemand die ons achterna loopt en vraagt of we het wel kunnen verwerken. Ik beloof Mila dat ze bij de honden-peut op de bank mag als ze het er moeilijk mee gaat krijgen. Want ja, het zal je maar tegen je gezegd worden dat je ‘Weinig Belovend’ bent!

Mijn Waardeloze Baby mag natuurlijk gewoon blijven - we geven niet zomaar op. Mila kwispelt zich vrolijk door het leven heen en ontpopt zich tot een zeer vrolijke, enthousiaste hond zonder enig complex.

Ze eindigt diverse keren als 1e bij de examens op de kynologenclub en vol passie stort ze zich in het jachtgebeuren. Ze haalt het GG-B, NLV-JPC-B en KNJV-B en is klaar voor de proef UV.

Hoezo, Weinig Belovend?
Ze heeft gezonde heupen, ellebogen en ogen.

Hoezo, Weinig Belovend?
Ze kreeg een prachtig nest pups en met zeer grote toewijding verzorgde ze haar kroost.

Hoezo, Weinig Belovend?
Ze is de meest fantastische huishond die je je maar kunt wensen.

Hoezo, Weinig Belovend?
Nog 3x betraden we de showring en haalden 3x met gemak een ZG.

Hoezo, Weinig Belovend?
En vandaag, 5 september 2010, de regionale clubmatch in Nijmegen. Eindelijk gerechtigheid: Beoordeling: Uitmuntend!

Hoezo, Weinig Belovend?
Mila is gewoon mijn geweldige Waardevolle Beauty!

Jitske van Dijke (geschreven voor de Labrador Post)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Over een lange, leuke, leerzame dag in St. Oedenrode …..

Tijdens de nazit van een KNJV proef worden er soms de vreemdste afspraken gemaakt. We zaten in het september zonnetje, waren best heel tevreden over onze honden die net C- en B-diploma’s hadden gehaald en ook over onszelf. Want wij hadden het toch maar eens even mooi voor elkaar gekregen met die kanjers van Labradors, 2 zwarte, 1 blonde en 1 bruine. ‘Zou het niet leuk zijn als wij mee zouden doen met een working-test?’ zo spraken wij overmoedig. Ik had geen flauw idee wat een working-test inhield, had er zelfs nog nooit een gezien. Maar het klonk wel interessant dus …. We gaan ervoor.

Zo kwam het dus dat op 21 november in 4 huizen om 5 uur (!!) de wekker ging zodat we om 6 uur konden vertrekken richting St. Oedenrode. Ruim op tijd waren we aanwezig zodat we ons in alle rust konden voorbereiden op datgene wat komen zou met warme chocolademelk + slagroom en speculaas. Een goed begin is immers het halve werk!

Petra, Nicoline en Esther deden met hun honden mee in de C-klasse, Mila en ik waren ingedeeld in de B-1. Een working-test houdt in dat er een 5-tal dubbele apporten moet worden uitgevoerd en dat er per proef 20 punten te scoren zijn. Als er totaal geen fouten worden gemaakt kun je dus maximaal 100 punten scoren. En je hebt minimaal 60 nodig voor een certificaat. Het leuke is dat je bij een W.T. je hond mag helpen, aanmoedigen en ondersteunen zonder dat het punten hoeft te kosten.

Om een lang verhaal kort te maken, het verliep niet allemaal vlekkeloos maar ik was toch heel tevreden over Mila. Ze liet af en toe heel knap hondenwerk zien en loste zelf problemen op. Maar het geheel was toch nog wat te moeilijk voor haar. We gingen dan ook zonder certificaat naar huis. Maar wel met een heel tevreden gevoel want Mila heeft echt heel goed haar best gedaan en ik weet weer waarop we moeten trainen.

Jitske van Dijke (geschreven voor de Jachthondengroep Gouda)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Oudjaarsdag 2011:

Vuurwerk

Menig hond trilt als een rietje
als hij een knal hoort of een schietje.
Zo niet die zwarte meid van mij,
zij leerde er juist vandaag wat bij.

De knal betekent: let maar op,
er valt nu zo iets verderop!
Ze apporteerde eend, smient, fazant
en bracht het keurig in mijn hand.

Jager Jan was zeer tevree,
die knappe hond mag nog eens mee.

Nu staat ze te springen achter het raam
omdat zij vuurwerk door de lucht ziet gaan ...

We wensen jullie altegaar
een knalgoed prachtig mooi nieuw jaar!

Jitske en Mila

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Onze eerste MAP op 6 oktober 2012

Na een onrustige nacht, door regen en spanning enzo, waren we keurig op tijd in Krimpen voor onze eerste Meervoudige Apporteer Proef. Startnummer opgehaald, met de hond langs de dierenarts, en toen lopen naar de eerste proef. Om ongeveer 8 uur stonden we klaar op de locatie.

Maar wat gebeurt er ... Mila is zo gretig dat ze inspringt. (Dat betekent dat ze niet op het commando wacht maar uit zichzelf gaat) Dat is funest op een MAP. En ik was zo verbouwereerd dat ik er helemaal niets tegen deed en haar gewoon liet gaan ... Onze proef was dus binnen 5 minuten verkeken. Alle onderdelen moeten voldoende worden afgelegd dus een diploma zat er dus toen al niet meer in.

Omdat ik niet voor niets had ingeschreven en toch al heel erg nat was geregend, besloot ik om maar verder te gaan en de rest als oefening te zien. Opdracht 2 vroeg verleidelijk om inspringen dus ik zette Mila behoorlijk onder druk. Ze bleef nu wel voorbeeldig zitten en wachtte op het commando. Maar toen had ze blijkbaar zoveel spanning opgebouwd dat ze te hardhandig (eigenlijk hardbekkig) met het wild omging zodat het beschadigd binnenkwam. En dat is pas echt dodelijk fout! Een diskwalificatie was ons deel .... 'u kunt wel gaan'.

Jammer maar helaas! Hoop op een betere herkansing over 2 weken. Toch weer wat geleerd vanmorgen; mens en dier zijn onvoorspelbaar. Mila springt eigenlijk nooit in en is niet hard in de bek. En ik ben ook nooit zenuwachtig voor een proef. We reageerden dus allebei anders dan anders en dat heeft toch z'n weerslag. Er borrelen nu al allerlei ideeën op hoe ik ervoor kan zorgen dat we niet een tweede keer de fout ingaan. Werk aan de winkel!

We zijn dus vroeg thuis vandaag. Inmiddels schijnt het zonnetje in Woerden en ik heb alle tijd om wat te huishouden. Want dat is toch mijn tweede grote hobby! :-) Zo zie je maar weer, elk nadeel heeft ook zijn voordeel!

De MAP aflevering 2, op 20 oktober 2012

Vandaag was de herkansing in Heerde. Het was nog aardedonker toen we in de auto stapten / sprongen, Mila duidelijk meer vitaal dan ik :-) Afgelopen week hadden we nog geoefend met een duif-apport, dat is zo kwetsbaar. Ze bracht het nu keurig bij me. En verder bedacht ik als tactiek om heel leuk een speeltje mee te nemen en daar voor iedere proef even mee te spelen zodat ze lekker alert zou zijn en zonder spanning.

Het heeft wel gewerkt want ... van de 12 apporten kwamen er 10 keurig (heelhuids!) binnen. Niet genoeg voor het MAP diploma want dan mag je niks missen, maar ik was echt wel heel tevreden over wat Mila liet zien! Dat ze, soms ondanks mijn gestuntel, het er goed vanaf bracht. En ik denk, als ze iets meer tijd had gekregen, dat alles binnen was gekomen! Mila's zoekpatroon is nog niet efficiënt en daardoor verliest ze veel tijd. Ik ga ook proberen om haar te leren wat een territoriumfluit betekent, dat zal in de toekomst ook tijdwinst opleveren.

'k Kreeg van keurmeesters en helpers te horen dat ze Mila een hele beste werkhond vonden! En andere deelnemers vonden Mila zo mooi van bouw. Dat wakkerde mijn trots-gevoel natuurlijk wel aan! Maar de uit voorzorg meegenomen visitekaartjes bleven allemaal in mijn tas :-) Denk dat ik ze maar als boodschappenbriefjes ga gebruiken ...

Als ze nog een keer puppy's krijgt zijn er vast wel genoeg belangstellenden voor de kinderen zo'n knappe lieve hond!
Voor mij is ze een kanjer en ik ben super trots op haar!

Inspringen

Een uurtje uit het leven van een fokker

Ik lig in bed. De wekker geeft 4.37 aan. Ben eigenlijk best wel wakker. Zal ik wat gaan doen? Nee dat is belachelijk. Ik MOET slapen want ik lig er pas 4 1/2 uur in. Ene zij, andere zij, rug, buik .... volgens mij heb ik toch even geslapen want nu is het 5.55. Hoorde ik daar een puppy-piepje? Nee hè! Ik verdring het geluid want ik hoor ook regen. Best erge regen. Dus ik ga er NIET uit. Dan maar poep in de werpkist.

O oei, help, nu staat de wekker ineens op 6.58. Ik had er al een half uur uit moeten zijn. Anders staat manlief altijd als eerste op maar hij is een weekend weg. Pfff, wat zal het vreselijk zijn beneden. Volgens mij ruik ik het al. Gauw gaan dan maar. Beneden kijken 6 blije koppies me heel stralend aan en beginnen hun lijfjes te schudden en te springen als ze me zien. Het valt eigenlijk best mee met de poep. Ademen door de mond en vlug opschieten.

7.05 uur - eerst al die schatjes naar buiten.

7.10 uur - keukenrol in de aanslag en alle poepjes opruimen die ze netjes buiten doen. Mijn werk wordt ernstig gehinderd door het happen naar het keukenpapier. Tegelijk hangen er 3 pups aan mijn broek zodat lopen ook niet echt makkelijk gaat. Maar het lukt.

7.17 uur - eten voor de pups klaarmaken. Ondertussen laat ik Mila maar even bij haar kinderen. Kunnen ze meteen drinken.

7.25 uur - werpkist schoonmaken en mat meteen maar weer in de wasmachine doen. Die draait overuren in deze weken. Hoop dat ie het overleeft.

7.38 uur - Mila eruit, fokker erin. Met eten. Nu worden ze pas echt wild. Ik word besprongen door 12 pootjes. Hoe zet ik 6 bakjes neer en zorg dat het eten een beetje ordelijk verloopt? Ik bedenk steeds een nieuwe truc maar echt succesvol is er tot nu toe nog niet een. Ik zet me eroverheen, dan maar onordelijk eten.

7.42 uur - eten is op. Nu beginnen ze aan elkaar. Staart en oren bijten is ook leuk. Nog steeds regen. Maar ze blijven onder de tent. Slimme hondjes!

7.51 uur - thee en een beschuitje voor de fokker. Nog best een beetje donker buiten. Pups komen tot rust en zoeken de iglo op. Mila en ik kijken elkaar aan, zullen we ook nog even ....

7.58 uur - pups in iglo, Mila in mand, fokker in bed ... grote zucht ... toetjes zijn altijd het lekkerst!