Paul Verlaine
©Jules Grandgagnage: Niet-commercieel gebruik van de vertalingen mag in principe altijd, mits de naam van de auteur vermeld wordt.
Herfstlied
(vertaling gepubliceerd in het boek
36 vertaalde gedichten uit de wereldliteratuur)
De lange snikken
Van de violen
Van de herfst
Verwonden mijn hart
In lome
Monotonie.
Benauwd
En doodsbleek, als
De klokken luiden
Herinner Ik me
Dagen van weleer
En ik ween
En ik ga weg
Waar kwade wind
Me heenvoert
Van hier naar daar
Net zoals
Een dood blad
Het huilt in mijn hart
Het huilt in mijn hart
Als de regen op de stad
Wat is dit lome wee
Dat op mijn hart zo weegt?
O regen met je zachte ritme
Op de daken en de wegen
Verruk mijn hart
En troost me met je lied
Vanwaar dit verdriet
in dit moedeloze hart
Vanwaar dit verraad
En die rouw zonder reden?
Dit is de ergste pijn:
Niet te weten waarom
Zonder liefde en haat
Dit hart zo lijden kan
(vertaling gepubliceerd in het boek
36 vertaalde gedichten uit de wereldliteratuur)
Chanson d’Automne
Les sanglots longs
Des violons
De l’automne
Blessent mon cœur
D’une langueur
Monotone.
Tout suffocant
Et blême, quand
Sonne l'heure,
Je me souviens
Des jours anciens
Et je pleure
Et je m'en vais
Au vent mauvais
Qui m'emporte
Deçà, delà,
Pareil à la
Feuille morte.
Il pleure dans mon coeur
Il pleure dans mon coeur
Comme il pleut sur la ville;
Quelle est cette langueur
Qui pénètre mon coeur ?
Ô bruit doux de la pluie
Par terre et sur les toits !
Pour un coeur qui s'ennuie,
Ô le chant de la pluie !
Il pleure sans raison
Dans ce coeur qui s'écoeure.
Quoi ! nulle trahison ?...
Ce deuil est sans raison.
C'est bien la pire peine
De ne savoir pourquoi
Sans amour et sans haine
Mon coeur a tant de peine !