De Argonautarum fabula II

Caput XVII

Dum tamen ea geruntur, Argonautae, qui ad mare relictl erant, animo anxio reditum lasonis exspectabant: bene enim intellegebant id negotium summi esse periculi. Postquam igitur ad occasum solis frustra exspectaverant, de eius salute desperare coeperunt nec dubitabant quin aliqui casus accidisset.

Quae cum ita essent, maturandum sibi censuerunt, ut auxilium duci ferrent: et dum proficisci parant lumen quoddam subito conspiciunt mirum in modum inter silvas refulgens: et magnopere mirati quae causa esset eius rei ad locum concurrunt. Quo cum venissent, Iasoni et Medeae advenientibus occurrerunt et vellus aureum luminis eius causam esse cognoverunt. Omni timore sublato, magno cum gaudio ducem suum exceperunt et dis gratias libenter rettulerunt quod res ita feliciter evenisset.

Caput XVIII

His rebus gestis, omnes sine mora navem rursus conscenderunt et sublatis ancoris prima vigilia solverunt: neque enim satis tutum esse arbitrati sunt in eo loco manere. At rex Aeetes, qui iam ante inimico in eos fuerat animo, ubi cognovit filiam suam non modo ad Argonautas se recepisse sed etiam ad vellus auferendum auxilium tulisse, hoc dolore gravius exarsit. Navem longam quam celerrime deduci iussit et militibus impositis fugientes insecutus est.

Argonautae, qui bene sciebant rem in discrimine esse, summis viribus remis contendebant: cum tamen navis qua vehebantur ingenti esset magnitudine, non eadem celeritate qua Colchi progredi poterant. Quae cum ita essent, minimum afuit quin a Colchis sequentibus caperentur neque enim longius intererat quam quo telum adici posset. At Medea, cum vidisset quo in loco res essent, paene omni spe deposita, infandum hoc consilium cepit.

Caput XIX

Erat in nave Argonautarum filius quidam regis Aeetae, nomine Absyrtus, quem, ut supra demonstravimus, Medea ex urbe fugiens secum abduxerat. Hunc puerum Medea constituit interficere eo consilio ut, membris eius in mare coniectis, cursum Colchorum impediret: pro certo enim sciebat Aeetem, cum membra fili vidisset, non longius prosecuturum esse: neque opinio eam fefellit: omnia enim ita evenerunt ut Medea speraverat.

Aeetes, ubi primum membra vidit, ad ea colligenda navem statui iussit: dum tamen ea geruntur, Argonautae non intermisso remigandi labore, mox, quod necesse fuit, e conspectu hostium remoti sunt neque prius fugere destiterunt quam ad flumen Eridanum pervenerunt. At Aeetes nihil sibi profuturum esse arbitratus, si longius progressus esset, animo demisso domum revertit, ut fili corpus ad sepulturam daret.

Caput XX

Tandem post multa pericula Iason in eundem locum pervenit unde olim profectus erat. Tum e navi egressus ad regem Peliam qui regnum adhuc obtinebat statim se contulit et vellere aureo monstrato ab eo postulavit, ut regnum sibi traderetur : Pelias enim pollicitus erat, si Iason vellus rettulisset, se regnum el traditurum.

Postquam lason quid fieri vellet ostendit, Pelias primum nihil respondit, sed diu in eadem tristitia tacitus permansit: tandem ita locutus est. " Vides me aetate iam esse confectum neque dubium est quin dies supremus mihi adsit. Liceat igitur mihi dum vivam hoc regnum obtinere; tum, postquam ego e vita discessero, tu in meum locum venies." Hac oratione adductus Iason respondit se id facturum quod ille rogasset.

Caput XXI

His rebus cognitis, Medea rem aegre tulit et regni cupiditate adducta constituit mortem regi per dolum inferre. Hoc constituto, ad filias regis venit atque ita locuta est. "Videtis patrem vestrum aetate iam esse confectum neque ad laborem regnandi perferendum satis valere. Voltisne eum rursus iuvenem fieri ?" Tum filiae regis his auditis ita responderunt. " Num hoc fieri potest? Quis enim unquam e sene iuvenis factus est? "

At Medea respondit, " Scitis me medicmae summam habere scientiam. Nunc igitur vobis demonstrabo quomodo haec res fieri possit." His dictis, cum arietem aetate iam confectum interfecisset, membra eius in vas aeneum posuit et igne supposito aquae herbas quasdam infudit. Turn, dum aqua effervesceret, carmen magicum cantabat. Post breve tempus aries e vase exsiluit et viribus refectls per agros currebat.

Caput XXII

Dum filiae regis hoc miraculum stupentes intuentur, Medea ita locuta est. "Videtis quantum valeat medicina. Vos igitur, si voltis patrem vestrum in adulescentiam reducere, id quod feci ipsae facietis. Vos patris membra in vas conicite ; ego herbas magicas praebebo." His auditis, filiae regis consilium quod dederat Medea non omittendum putaverunt: patrem igitur Peliam necaverunt et membra eius in vas aeneum coniecerunt; nihil enim dubitabant qurn hoc maxime ei profuturum esset.

At res omnmo aliter evenit ac speraverant: Medea enim non easdem herbas dedit quibus ipsa usa erat. Itaque, postquam diu frustra exspectaverunt, patrem suum re vera mortuum esse intellexerunt. His rebus gestis, Medea sperabat se cum coniuge suo regnum accepturam esse: at cives, cum intellegerent quo modo Pelias periisset, tantum scelus aegre tulerunt: itaque lasone et Medea e regno expulsis, Acastum regem creaverunt.

Caput XXIII

Post haec Iason et Medea e Thessalia expulsi ad urbem Corinthum venerunt, cuius urbis Creon quidam regnum tum obtinebat. Erat autem Creonti fllia una, nomine Glauce; quam cum vidisset, Iason constituit Medeam uxorem suam repudiare eo consilio ut Glaucen in matrimonium duceret. At Medea, ubi intellexit quae ille in animo haberet, ira graviter commota, iureiurando confirmavit se tantam iniuriam ulturam.

Hoc igitur consilium cepit. Vestem paravit summa arte contextam et variis coloribus tinctam: hanc diro quodam infecit veneno, cuius vis talis erat, ut, si quis eam vestem induisset, corpus eius quasi igni ureretur. Hoc facto, vestem ad Glaucen misit : illa autem nihil mali suspicans donum libenter accepit et vestem novam, more feminarum, statim induit.

Caput XXIV

Vix vestem induerat Glauce, cum dolorem gravem per omnia membra sensit et post paulum diro cruciatu adfecta e vita excessit. His rebus gestis, Medea furore atque amentia impulsa filios suos necavit: tum magnum sibi fore periculum arbitrata, si in Thessalia maneret, ex ea regione fugere constituit. Hoc constituto, Solem oravit ut in tanto periculo auxilium sibi praeberet. Sol autem his precibus commotus currum quendam misit, cui dracones alis instructi iuncti erant.

Medea non omittendam tantam occasionem arbitrata currum conscendit itaque per aera vecta incolumis ad urbem Athenas pervenit. Iason autem post breve tempus miro modo occisus est. Ille enim, sive casu sive consilio deorum, sub umbra navis suae, quae in litus subducta erat, olim dormiebat. At navis, quae adhuc erecta steterat, in eam partem ubi Iason iacebat subito delapsa virum infelicem oppressit.