Ο μύθος των Ιδαίων

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΩΝ ΙΔΑΙΩΝ ΔΑΚΤΥΛΩΝ ΩΣ ΙΔΡΥΤΩΝ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Σύμφωνα με τον Παυσανία «Ηλιακά», τον Στράβωνα «Γεωγραφικά» κ.α., η ίδρυση των Ολυμπιακών αγώνων είναι έργο των (= κρητικών) Δακτύλων. Ο Ιδαίος Ηρακλής (ένας από τους πέντε Δάκτυλους) καταφτάνοντας στην Ολυμπία με τ’ άλλα αδέλφια του από την Κρήτη, ορίζει το μήκος του σταδίου, ορίζει ότι κάθε πέντε χρόνια(= όσοι οι Ιδαίοι δάκτυλοι: Ηρακλής, Τιτύος, Eπιμήδης, Ίδας, Ίασος) θα γίνονται οι αγώνες, οργανώνει αγώνες δρόμου και στεφανώνει το νικητή με αγριελιά. Σύμφωνα, επίσης, με τον Παυσανία(Ηλιακά Α), ο ιδρυτής των Ολυμπιακών αγώνων φέρεται και ο κρητικής καταγωγής (από Κυδωνία) βασιλιάς της Ολυμπίας Κλύμενος. Ο Κλύμενος, γιος του Κάρδη και απόγονος του Ιδαίου Ηρακλή, είναι, λέει, αυτός που ίδρυσε τους Ολυμπιακούς αγώνες με τη μορφή που ήταν γνωστοί στην αρχαιότητα.

Υπενθυμίζουμε ότι:

Α) Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι Ιδαίοι Δάκτυλοι ή Κουρήτες ήσαν δαίμονες από τη Φρυγία ή σύμφωνα με άλλες παραδόσεις οι πιο αρχαίοι κάτοικοι της Κρήτης. Και ονομαζόταν και έτσι οι αρχαίοι κάτοικοι της Κρήτης, δηλαδή Κρητικοί= Ιδαίοι ή Κουρήτες, επειδή ανέθρεψαν – φρόντισαν τον Δία(από το κουρώ= φροντίζω, τρέφω) ή επειδή, σύμφωνα με το Διόδωρο Σικελιώτη, η Κρήτη λεγόταν και με το όνομα «Ιδαία», όνομα που πήρε από μια γυναίκα: «...προσαγορεύσαι δε και την νήσον από γυναικός Ιδαίαν...» (Διόδωρος Σικελιώτης ΙΙΙ 61) και γι αυτό η οροσειρά της(= τα βουνά: Δίκτη, Ψηλορείτης, Λευκά όρη) λεγόταν «Ιδαία όρη», οι κάτοικοί της «Ιδαίοι», ο Δίας ως Κρηταγενής «Ιδαίος» ή Δικταίος» κ.α.

Β) Οι δαίμονες της θρησκείας των Ολύμπιων θεών ήσαν θεοί, όμως κατώτερης βαθμίδας των Ολυμπίων και σ΄ αυτούς αποδιδόταν η ανακάλυψη της φωτιάς, της μεταλλουργίας και άλλων τεχνών που προϋποθέτουν πνεύμα (εξυπνάδα, πονηριά κ.τ.λ.).Με τη βοήθεια της φωτιάς και της μεταλλουργίας, ο άνθρωπος κατασκευάζει χρήσιμα πράγματα (μαχαίρια για το φαγητό, όπλα για το κυνήγι κ.τ.λ.), όμως, επειδή αυτά προξενούν και καταστροφές σε μαλώματα, πολέμους κ.τ.λ., γι αυτό και θεωρούντο έργα των δαιμόνων, των πονηρών πνευμάτων. Κατά την απλοϊκή ερμηνεία οι πέντε Ιδαίοι (κρητικοί) δάκτυλοι είναι η προσωποποίηση της ανθρώπινης παλάμης (των δακτύλων της χείρας) και ιδιαίτερα της κρητικής χείρας (Ιδαίων δακτύλων) και του κρητικού δαιμόνιου (της κρητικής εξυπνάδας) που πρωτοστάτησε στον πολιτισμό, στην ανακάλυψη των πρώτων σημαντικών πραγμάτων ή αυτών που κατασκευάζονται με εξυπνάδα και με τα χέρια (χειροποίητα). Παρέβαλε και ότι τα δάκτυλα μας εκτρέφουν– φροντίζουν– περιποιούνται κ.τ.λ. - ο λόγος και για τον οποίο οι Ιδαίοι δάκτυλοι λέγονται και Κουρήτες ή οι Ιδαίοι Δάκτυλοι ή Κουρήτες φέρονται και ως οι τροφοί του Δία κατά την γέννησή τους στην Δίκτη της Κρήτης κ.α. Παρέβαλε ομοίως ότι χωρίς τα δάκτυλα, ο άνθρωπος δεν μπορεί να δημιουργήσει τίποτε το σημαντικό ή έντεχνο (π.χ. να ασχοληθεί με τη μουσική, τον αθλητισμό, τη μεταλλουργία κ.τ.λ.).

Παρέβαλε ομοίως ότι σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία (απόσπασμα Στησίχορου), ο εφευρέτης της γραφής φέρεται ο Παλαμίδης (δηλαδή η ανθρώπινη παλάμη) και σύμφωνα με τον Αισχύλο ο Θεός Προμηθέας (η Θεία Πρόνοια).

Σημειώνεται, επίσης, ότι:

1) Οι Ιδαίοι Δακτύλοι, ο Δίας κ.τ.λ. δεν ήταν φυσικά πρόσωπα (άνθρωποι), ώστε να ταυτίζονται με συγκεκριμένους ανθρώπους (ολυμπιονίκες, οργανωτικές επιτροπές κ.τ.λ.), αλλά υπερφυσικά (θεοί ή δαίμονες), οπότε αυτά ταυτίζονται με θρησκευτικές ή πνευματικές δυνάμεις. Οι Ιδαίοι δάκτυλοι είναι το θεϊκό ή δαιμόνιο πνεύμα της Κρήτης. Σαφώς, ο μύθος των Ιδαίων δακτύλων και του κρηταγενή Δία υπονοούν ότι η κρητική θρησκεία ( του κρηταγενή Δία) και ο κρητικός πολιτισμός καταφτάνοντας και στην άλλη Ελλάδα, συνέβαλαν και στο να γίνουν οι Ολυμπιακοί αγώνες στην Ολυμπία κατά τα κρητικά πρότυπα. Και το ότι αυτό είναι γεγονός, δηλαδή το ότι το κρητικό πνεύμα ή οι κρητικοί– ολυμπιακοί θεοί και δαίμονες (Κρηταγενής Δίας, Ιδαίοι δάκτυλοι κ.τ.λ.) συνέβαλαν στο να γίνουν οι ολυμπιακοί αγώνες), παρέβαλε ότι με την επικράτηση ολοκληρωτικά του Χριστιανισμού, οι αγώνες αυτοί καταργήθηκαν, επειδή η θρησκεία αυτή δεν ευνοεί

- συμμετέχει, ως έκανε αυτή των Ολυμπίων, σε κάτι τέτοιες εκδηλώσεις. Τις θεωρεί ειδωλολατρικές. Η χριστιανική Θρησκεία θεωρεί ότι ναι μεν ο αθλητισμός κάνει καλό στο σώμα, όμως ο πρωταθλητισμός επιφέρει και αντιζηλίες ή έχθρητες, μοχθηρία, ανισότητα, δωροδοκίες κ.τ.λ. Έπειτα, για να δημιουργηθεί κάτι και μάλιστα αξιόλογο, όπως ήταν οι Ολυμπιακοί αγώνες και γενικά ο κλασσικός ελληνικός πολιτισμός, απαιτείται υπόβαθρο - προϊστορία, πολιτιστική και αθλητική, και οι Μινωίτες Κρητικοί, σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς(Βλέπε: Πλάτωνα «Μίνωας», Ευριπίδη «Κρήτη», Σοφοκλή «Δαίδαλος», Πλούταρχου «Θησεύς» κ.α.), ήσαν οι πρωτοπόροι στον αθλητισμό - πολιτισμό και από την Κρήτη ξεκίνησε η Θρησκεία του Δία, η καλύτερη Θρησκεία πριν τον Χριστιανισμό.

2) Σύμφωνα με άλλους μύθους, ως ιδρυτές των Ολυμπιακών αγώνων φέρονται και ο Κρηταγενής Δίας, ο ημίθεος Ηρακλής(ο γιος του κρηταγενή Δία και της Θηβαίας Αλκμήνης), ο Πέλοπας κ.α. Ωστόσο τους Ολυμπιακούς αγώνες δεν τους ίδρυσαν ούτε μόνο οι Ηλείοι ούτε μόνο Κρητικοί κ.τ.λ., αλλά από τη μια το κρητικό – ολυμπιακό πνεύμα ή η κρητική – ολυμπιακή θρησκεία και από την άλλη όλες μαζί οι ελληνικές πόλεις κράτη, αφού οι αγώνες αυτοί δεν τελούνταν μόνο από μια ελληνική φυλή, όπως γίνεται στους τοπικούς (Παναθήναια= από τους Αθηναίους), αλλά από όλες μαζί. Ο λόγος και για τον οποίο οι αγώνες αυτοί δεν είχαν τοπικό ή φυλετικό όνομα.

Πιο απλά, το ποιος είναι πράγματι ο ιδρυτής των Ολυμπιακών αγώνων μας το λέει η ίδια η ονομασία τους, αν την ετυμολογήσουμε. Ολυμπιακοί αγώνες= οι αγώνες των Ολύμπιων, θεών και πιστών. Όσων ανθρώπων ή πόλεων- κρατών πίστευαν στο Δία ή τους ολύμπιους θεούς. Ολυμπία= το μέρος όπου ήταν το ιερό του ολύμπιου Δία ή όπου γινόταν η συγκέντρωση– συναγωνισμός όλων των Ολύμπιων πιστών.

9. Ο ΜΥΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΡΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΚΤΙΣΑΝ ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Απόλλων μεταμορφώθηκε σε δελφίνι και οδήγησε ένα Κρητικό πλοίο στους Δελφούς, καθοδηγώντας τους ναυτικούς να χτίσουν εκεί το ιερό του. Εκεί αργότερα ιδρύθηκε και η γνωστή αδελφότητα (αμφικτιονία) της Φθιώτιδας. Οι Δελφοί, λένε, πήραν το όνομα αυτό από την αρχαϊκή λέξη δελφίς = δελφίνι. Ετυμολογικά «Δελφοί» σημαίνει σήμερα η (α)δελφότητα, οι (α)δελφοί κ.τλ., όμως στην κυριολεξία οι της αυτής «δελφίς» = η γενετική κοιλιά, μήτρα.