Nolle in causa est, non posse preatenditur
Niet willen is de reden, niet kunnen het voorwendsel
Op 28 mei 2001 werd Gillian geboren in het St- Jan Hospitaal te Brugge. Wij als ouders waren trots op de verwachting van ons eerste kindje, blij dat de dag eindelijk aangebroken was waar we zolang naar smachten...Helaas...de werkelijkheid was wreed...
Gillian is ter wereld gekomen met een keizersnede na een arbeid van meerdere uren. Hij kon niet door het bekken van mijn vrouw Vicky passeren. Vol onzekerheid en wachtende op de blijde gebeurtenis kwam plots de pediater mij melden dat ons kind waarschijnlijk Achondroplasie heeft, whats in a name? Noch ik, noch mijn vrouw hadden ooit van achondroplasie gehoord. Toen de harde woorden eraan kwamen van..."je kleine is een type dwerg, hij zal waarschijnlijk nooit een volwassen gestalte hebben"...viel onze wereld in elkaar. Het stereotype beeld van een perfecte kleine die later een gezonde sportieve man zou worden werd meteen gekelderd. Nooit eerder hebben wij, Vicky en Thierry, een meer desastreus moment in ons leven gehad dan die harde werkelijke woorden van de pediater en van de gynaecoloog.
Nu zes jaar (2007) later denken wij nog veel aan die momenten waar we aan ons twijfelden, waar we redenen zochten, tevergeefs, ... We hebben nu een prachtige zoon boordevol energie, kracht en levenswijsheid. Iemand die vol met gevoelens zit en die ons laat aanvoelen dat het leven niet alleen maar uit perfectie bestaat. Hij, hij is perfect. Niet naar de normen van van onze samenleving, maar naar die van ons, onze familie en onze vrienden, zijn vrienden van op school en alle mensen die met hem omgaan. Gillian kan de wereld aan, en jij, kan jij dat?
Gillian gaat nu een nieuwe stap in zijn leven tegemoet. Hij zal naar de middelbare school te Gistel gaan om er de Latijnse richting te volgen, dit samen met enkele vrienden van de basisschool de loopbrug van Zerkegem...intussen volgt hij de richting wetenschappen "STEM" in het SIGO te Gistel. Wordt vervolgd...