Σπίτι του Χθες

Στο έρημο σπίτι μόνος περπατάς

γέλιων, ομιλιών, αχνάρια

Κάπου βρίσκονται εκείνοι, σε κοιτάζουν

είν' ο πατέρας, η θεία, ο παππούς

Το παιδί μπουσουλάει

στο μπαλκόνι που θρόιζαν οι μουριές

στην εξοχή φοράει ένα λουλούδι στα μαλλιά του

Πάντα ένα γέλιο, μια ματιά

άδειες παραλίες, δωμάτια να κρύψουν τον έρωτα

σιωπηλές φυλλωσιές κάτω από έναν ήλιο ολοστρόγγυλο

πρόσωπο παιδιού που χαίρεται το καινούργιο του παιχνίδι

Φεγγάρι αργυρό, του εραστή ασπίδα

Βουνό χιονισμένο, ελάτων άγρια μοναξιά

καπνίζει απόμακρο το τζάκι

ψωμί, κρασί, τι άλλο από αυτά

Σιωπηλός αγναντεύεις τον κάμπο στο σύθαμπο

πίσω άφησες την κενότητα των μασκών

τα σπασμένα ειδώλια

Οι τελευταίοι κάτοικοι της εξοχής σώπασαν στις φωλιές τους

Αργά διαβαίνει το φεγγάρι μάρτυρας

πλάνος υποσχετής.