Biografie van Henricus Int Panis, zouaaf

Henri Int Panis werd in Antwerpen geboren op 18 oktober 1846 als Henricus Josephus Int Panis, als vijfde en jonste kind van een Limburgse vader (die dan al 55 jaar oud is) en een 22 jaar jongere Antwerpse moeder. Ze wonen dan in de Lange Klarenstraat, samen met de vader van zijn moeder, maar ze vertrekken er als hij amper een paar weken oud is. Als hij 2 jaar oud is, overlijden zijn vader en zijn twee zussen, 7 en 10 jaar oud, op amper enkele dagen tijd aan cholera. Zijn beide zusjes worden samen naar het Sint-Elisabeth gasthuis gebracht. Ze hoeven niet te betalen. Ze sterven respectievelijk 1 en 3 dagen later.

Henri Int Panis wordt houtdraaier van beroep en is technischer en avontuurlijker aangelegd dan zijn broer Charles die werkt als schildersgast en aan de Antwerpse Academie studeert om kunstschilder te worden. In 1866 neemt hij de legerdienst over één van ene De Vos tegen betaling van 800 frank. Maar nog voor hij die dienst start, is hij één van de 126 Antwerpenaars die zich liet inlijven bij de Pauselijke troepen (Zuavi pontifici). Aanvankelijk was er weinig belangstelling voor het zouaven korps. Om te vermijden dat ordinaire huurlingen zich bij de Pauselijke troepen zouden voegen, moest de kandidaat-Zoeaaf een aanbevelingsbrief voorleggen opgemaakt door de pastoor van zijn woonplaats, waaruit zijn Kristelijke toewijding moest blijken. Tussen 1860 en 1865 vertrokken er maar een handvol vanuit Antwerpen en Limburg. Na het succes van de zouaven in de slag bij Mentana veranderde dat. In 1867 vertrekken er een record aantal van 441 recruten naar Rome. Henricus is dat jaar één van de 39 Antwerpenaars die zich aanmelden (Van Huffel, 2008).

Wat bezielde een kleine bleke jongeman van 21 om zo'n avontuur aan te gaan? Mogelijk liet hij zich inspireren door het succes van de zouaven in Mentana. Dat zijn moeder haar drie overlevende kinderen alleen had groot gebracht en zijn broer op dat moment aan de Antwerpse Academie studeerde kan ook hebben meegespeeld. In elk geval was de familie haar katholieke geloof niet verloren na de migratie naar de grote stad.

Op 22 december 1867 werd hij officieel ingelijfd in Rome. Er zijn 3 Antwerpenaars onder de 192 nieuwe recruten die Zondag. Net als zijn vader was hij nogal klein van gestalte (1m60) maar met zijn blonde haar en blauwe ogen was hij ongetwijfeld een opvallende verschijning.

Henri wordt soldaat (Combré, 1910, Tome II, p155) in het regiment van graaf d'Albiousse (hieronder afgebeeld als PZ Kapitein-chef Bataljon).

Hij had op het einde van zijn meer dan twee jaar durende verblijf in Rome een uitstekende staat van dienst ('condotta Excellente'). Hij bleef in dienst, tot 23 juni 1870. Nadien veranderden de omstandigheden snel. Op 19 juli verklaarde Frankrijk de oorlog aan Pruisen. Op 2 augustus vertrokken de laatste Franse militairen uit Rome en op 11 september trokken Italiaanse soldaten de Pauselijke Staat binnen. Rome viel op 20 september (van Veerdegem, 1914).

Hij keert terug uit Italië, en neemt meteen dienst in het Belgisch leger (3de regiment jagers te voet). Hij zwaait af in 1871 en gaat in weer in Antwerpen (Roozenstraat nr 40) wonen bij zijn moeder en broer. Hij gaat aan de slag als magazijnier en kantoorbediende. Op 18 Oktober 1877 trouwt hij met Melania Barbara Verhaert, de zus van de bekende kunstenaar Piet Verhaert, een uitgesproken liberaal. Ze trekken in bij haar ouders in de Lange Ridderstraat nr. 45 waar zij altijd hadden gewoond. Haar oudere broers hadden inmiddels het huis verlaten (Broer Piet vestigt zich net daarvoor in de Zilversmidstraat en legt zich voortaan toe op schilderen ipv beeldhouwen) en haar jongere broer was net overleden.

Het Handelblad van 19:oktober 1877 met de melding van zijn huwelijk.

Ze blijven er twee jaar tot ze er in 1879, na de geboorte van hun oudste dochter Maria Catharina, vertrekken eerst naar de Sint Antheunisstraat nr 50 en dan naar de Sint Jansstraat 39 waar ze 7 jaar bleven en waar hun zoon en jongste dochter worden geboren. In 1883 laat hij een pand aan de Wiegstraat nr 4 verbouwen tot kapsalon, waar hij vermoedelijk samenwerkt met zijn oudste broer en diens zoon (het pand wordt in 1921 onteigend voor de verbreding van de Meirbrug, de foto dateert van 1927 net voor de afbraak (bron: Felix Archief).

Het voltallige gezin verhuist voor het eind de van de eeuw nog een half dozijn keren, telkens in dezelfde buurt. Zo vinden we hen in het jaar 1900 in de Verbondstraat nr 84 op het Zuid, destijds een nieuwe verkaveling (gebouwd ~1898) en tenslotte in 1918 in de Sint Andriesstraat nr 8. Zijn echtgenote overlijdt op 7/4/1918 in het Sint Elisabeth gasthuis.

Henricus werkt achtereenvolgens nog als kantoorbediende (1889-1895), Koopman, Klerk (1902), Boekhouder (1903) en Huisbewaarder.

Henri was niet meer aanwezig op bijeenkomsten van oud-zouaven in 1907. Hij overleed in Antwerpen op 2 juni 1925 aan de gevolgen van een ver gevorderde diabetes en werd begraven in Merksem.

EPILOOG

Hun oudste dochter Maria Catharina Int Panis huwt Gérard Van Den Bulck, een goochelaar-illusionist. In 1938 trekken ze naar Blankenberge waar hij shows geeft in het "Witte Paard", zij stond er bekend als een voorname dame. Maria is begraven in Blankenberge graf in smeedwerk is er een beschermd monument. Hun enige dochter bleef kinderloos.

Hun zoon Franciscus trouwt een meisje uit Boom en verhuist naar Niel waar ze twee zonen grootbrengen. Hun kleindochter Simonne Int Panis is de echtgenote van kunstschilder Alfons Van Meirvenne.

Opgesteld door Luc Int Panis met dank aan Joëlle Cuinié en Lieven Gorissen van PPS voor zijn deskundige hulp.

Laatste wijziging Januari 2022.