STIL

Earste eksimplaar "Stil" foar Wander van Duin

De cd kan worden besteld door een mailtje met uw naam, adres De cd kin besteld wurde troch in mailtsje mei jo namme, adres

en woonplaats te sturen aan en wenplak te stjoeren oan

stilbestellen@gmail.com stilbestellen@gmail.com

Kosten: € 7,- Kosten: € 7,-

Verzenden: € 1,- Ferstjoere: € 1,-

Beluister stukjes via http://youtu.be/Kumcgrn6d2g Belústerje stikjes fia http://youtu.be/Kumcgrn6d2g

1. Dêrsto net bist

De letterlijke vertaling van de zin “Wo du nicht bist, kann Ich nicht sein” van de Zwitserse psychiater Ludwig Binswanger. De essentie van contact…

Het liedje had ook precies “andersom” geschreven kunnen worden: “Waar ik niet ben, kun jij niet zijn”.

Dat dezelfde regel tekst ook een heel andere lading en uitvoering kan krijgen toont dit filmpje http://youtu.be/CN1x5Ze9XNo

Dêrsto net bist / Waar jij niet bent

Waar jij niet bent, kan ik niet zijn

Ik kijk je aan

Maar als jij je niet laat zien

Blijft het donker

Waar jij niet bent, kan ik niet zijn

Ik praat met jou

Maar als jij niet luistert

Blijft het stil

Waar jij niet bent, kan ik niet zijn

Ik raak je aan

Maar als jij je niet laat raken

Is er niets

Waar jij niet bent, kan ik niet zijn

Bezetting:

Wander van Duin: gitaren en contrabas

Sido Martens : elektrische gitaar

Henk Kemper: percussie

Greetje en Bauke: zang

2. Brekber

De titel had ook kunnen zijn “Handle with care”. Opschrift op dozen met kwetsbare zaken.

Geldt ook voor mensen.

Brekber / Breekbaar

Ik ben een grote kerel

Maar grote kerels zijn soms klein

Kunnen soms niet zo veel hebben

Soms moet er niet te veel gebeuren

Ook ik ben soms breekbaar

Breekbaar als glas

Daarom:

Handle with care

Sommige mensen vinden dat ze altijd flink moeten zijn

Sommige mensen denken dat ze altijd sterk kunnen zijn

Sommige mensen vinden dat ze zich altijd flink moeten houden

Dat vind ik dus niet

Ik ben een grote kerel

Maar grote kerels zijn soms klein

Kunnen soms niet zo veel hebben

Soms moet er niet te veel gebeuren

Ook ik ben soms breekbaar

Breekbaar als glas

Daarom:

Handle with care

Sommige mensen vinden dat ze nooit toe mogen geven

Toegeven dat ze soms niet zo groot, flink of sterk kunnen zijn

Toegeven dat ze soms iemand heel erg nodig hebben

Maar toegeven is niet hetzelfde als verlies lijden

Nee, toegeven is niet hetzelfde als verlies lijden

Net andersom?

Ik ben een grote kerel

Maar grote kerels zijn soms klein

Kunnen soms niet zo veel hebben

Soms moet er niet te veel gebeuren

Ook ik ben soms breekbaar

Breekbaar als glas

Daarom:

Handle with care

3. Lytse bear

Gebaseerd op “Welterusten, kleine beer” van Martin Waddell en Barbara Firth. Een boekje waarvan ik altijd zeg dat het verplichte literatuur zou moeten zijn.

Dat geldt voor meer – zogenaamde – kinderboeken: “Kikker is kikker” en “Kikker en het vogeltje” van Max Velthuijs zijn ook prachtig. Simpel, klein, maar dan in de positieve betekenis van die woorden. “Simpel” is een optie geweest als titel voor onze cd en ik noem onze liedjes graag “kleine” liedjes.

Sommige stukjes van dit lied zijn geïnspireerd door “Frederick” van Leo Lionni.

Lytse bear / Kleine beer

Er is een boekje over een kleine beer, die bang is in het donker

Uiteindelijk gaat dat over als zijn vader hem mee naar buiten neemt

En zegt: “Kijk, ik heb de maan voor jou gehaald”

En als jij ooit bang in het donker bent, zing ik voor jou over de maan

Als je het koud hebt, zing ik de zon erbij

Als je honger hebt, zing ik over zelfgemaakt appeltaart

Als het er op aankomt, zing ik voor jou

En allemaal zijn we wel eens die kleine beer, die bang is in het donker

En leve de vader of moeder die je dan mee naar buiten neemt

En tegen je zegt: “Kijk, ik heb de maan

en al die flonkerende sterren voor jou gehaald”

En als jij ooit bang in het donker wordt, zing ik voor jou over de maan

Als het grijs wordt, zing ik een zon en bloemen er bij

Ik zing van blauwe luchten, een zacht windje en van warme regen

Als het er op aankomt, zing ik voor jou

En als jij ooit bang in het donker bent, zing ik voor jou over de maan

Als je het koud krijgt, zing ik een lekker zonnetje er bij

Ik zing de slagroom op die zelfgemaakt appeltaart

Als het er op aankomt, maar ook wel zomaar

Omdat ik jou lief vind, zing ik voor jou

Bezetting:

Wander van Duin: gitaar, contrabas, banjo

Rob Faltin: klarinet

Greetje en Bauke: zang

4. Hé Gé

Waat gebeurt t’r as miense doodgaon

Is ’t dan allemaol veurbie?

Geit t’r örges nog get wiejer?

Of waert ’t allein maar kajer hie?

Of wordt het alleen maar kouder hier?

Bovenstaande stukje tekst komt uit het lied “Waat gebeurt t’r” van Gé Reinders van zijn cd “Truuk nao aaf” uit 1995. Een cd waar meer prachtige liedjes op staan; liedjes die ik zelf wel had willen schrijven.

http://youtu.be/AkkrXmRhxPM

Het lied “Hé Gé” is een reactie op het “kouder”. Een heel begrijpelijk woord bij het overlijden van een dierbare, maar rond sterven en dood kan ook veel warmte zijn. Dat benadrukt ons liedje.

Waar Gé zelf de laatste regels zingt. Hij wou wel meedoen. Zo is het een rond verhaal geworden.

Onze originele tekst op het eind liet zich niet precies vertalen in het Roermonds. Oorspronkelijk was het:

En het is de kunst, het is de kunst om niet te wachten

Het is de kunst om niet te wachten tot…”wat dan ek”

Het is de kunst om veel vaker iets te laten voelen

Van de warmte die in ons woont

En samen met Gé zijn we gekomen op:

En ‘t is de kunst, ‘t is de kunst om neet te wachte

‘t is de kunst om neet te wachte want al geit veurbie

‘t is de kunst zo dök wie meugelik get te late veule

Van de wermte noe en hie

(dök = vaak, get = iets, noe en hie = hier en nu)

Met een prachtige tokkel, een prachtige slidegitaar, een prachtige viool en Gé. Al zouden we de cd alleen maar voor dit lied hebben gemaakt.....

Hé Gé – Hé Gé

Hé Gé, je zingt dat het koud werd

Toen een vriend gestorven is

Hé Gé, maar je hebt vast ook gemerkt

Hoeveel warmte er juist dan ook kan zijn

Een heleboel gedoe valt weg

Een heleboel “blabla” valt weg

Dan komt het er vooral op aan

Er voor elkaar te zijn

Met een schuchter woord, een tedere hand

Vanuit het gevoel, niet vanuit het verstand

Een blik die weet heeft van iemands pijn

Zo fijn…

Een heleboel gedoe valt weg

Een heleboel “blabla” valt weg

Dan komt het er vooral op aan

Er voor elkaar te zijn

Met een teder woord, een schuchtere hand

Vanuit het gevoel, niet vanuit het verstand

Een blik die weet heeft van iemands pijn

Zo fijn…

En ‘t is de kunst, ‘t is de kunst om neet te wachte

‘t is de kunst om neet te wachte want al geit veurbie

‘t is de kunst zo dök wie meugelik get te late veule

Van de wermte noe en hie

Bezetting:

Wander van Duin: gitaren en contrabas

Rob Faltin: viool

Gé Reinders: zang

Bauke en Greetje: zang

5. Ja

Een goed voorbeeld van een “klein” liedje, maar het is wel een ultiem liefdesliedje. Geen woord teveel. En het draait om het “ja”; de bevestiging door dat "ja".

Wat ik in mei 1980 tegen mijn vrouw zei op het gemeentehuis…

Ja / Ja

Ik kende haar nog maar net

Toen ik thuiskwam en zei:

Dit is ze, dit is ze, dit is ze

Da ’s al weer zoveel jaar geleden

Maar wat ik nog altijd vind

Dit is ze, dit is ze, dit is ze

Ik heb wel vaker liedjes gemaakt over haar

Ik heb het wel vaker gehad over mijn liefde voor haar

Geen verkeerde woorden toen

Maar nu zijn het me eigenlijk veel te veel

Omdat het veel simpeler kan

Dit is ze, dit is ze

En nog veel simpeler

Bezetting:

Sido Martens: gitaar

Bauke: zang

6. Lieveling

Een liedje geïnspireerd door een deel van het gedicht “Stille liedjes hoor ik graag” van Willem Wilmink. Veel van zijn gedichten komen ook weer in aanmerking voor het predicaat “verplichte literatuur” wat mij betreft.

Ik weet nog van een keer dat ik slapen ging,

en moeder zong een liedje van lieveling,

o zo rustig en zo stil,

o zo stil

dat ik het nog kan horen

zo vaak ik wil.

Het saggies en warrempies komt uit “Wiegeliedje 1” van Herman van Veen.

En de onderstaande foto uit het boek “Family of women” past er naadloos bij…

Lieveling / Lieveling

Laat me voor jou een liedje zingen, lieveling

Vol van lieve en tedere dingen, lieveling

Van een schaap met slaap, van koetje boe

Van saggies en warrempies, van oogjes toe

En altijd zal ik voor jou zo’n liedje zingen, lieveling

Van een schaap met slaap, van koetje boe

Van saggies en warrempies, van oogjes toe

En altijd zal ik voor jou zo’n liedje zingen, lieveling

Bezetting:

Wander van Duin: gitaar en contrabas

Wietske Zoethout: dwarsfluit

Bauke: percussie en synthesizer

Greetje en Bauke: zang

7. Fingerhuodskrûd

Bij mijn weten de enige fout in het Fries van de teksten: fingerhuodskrûd. Dat zou fingerhoed moeten zijn, maar het “liep” niet mooi als we het zouden verbeteren, dus dat is bewust zo gelaten. Het klinkt ook zoveel mooier.

Se fleane oan en ôf is ook geen correct Fries, maar de bijen vliegen ôf en oan, dus is het logisch dat ze soms ook oan en ôf vliegen ; )

Fingerhuodskrûd / Vingerhoedskruid

Ik denk aan jou, mijn liefste

Ik denk aan onze jongens, lieve jongens

Ik denk aan mijn vrienden, mijn moeder, mijn “zussies”

Aan andere lieve mensen

En ik zit maar wat te mijmeren

Op een stoel in de tuin

En ik zit maar wat te kijken naar de bijen

Ze vliegen af en aan bij het vingerhoedskruid

En ik denk…

Wat nou als ik binnenkort dood zou gaan

Als het bijna mijn tijd zou zijn

En ik denk aan jou, mijn allerliefste

Aan onze jongens, mijn familie, mijn vrienden

En ik zit maar wat te mijmeren

Op een stoel in de tuin

En ik zit maar wat te kijken naar de bijen

Ze vliegen aan en af bij het vingerhoedskruid

En ik denk…

Als het echt zo zou zijn

Misschien dat ik dan wel – juist omdat ik zo van alles hou –

Los zou kunnen laten

Bezetting:

Wander van Duin: gitaar

Roel van der Veen: cello

Bauke: zang

8. Stil

Stil, simpel, klein… We noemden het al eerder. Stille liedjes hoor ik graag…

Stil: dè titel.

Stil / Stil

Was het maar stil …

Al die mensen, al die woorden, al die details ...

Al dat gepraat en al dat geleuter, al die meningen ...

Al dat gepraat en al dat geëamel, al dy mieningen…

‘k Heb behoefte aan stilte, ‘k heb behoefte aan ruimte

En ik heb behoefte aan jou

Bezetting:

Saskia Zoet: vleugel

Bauke: zang

9. Fleurich ferske

Het enige niemendalletje. Met in de la,la,la,la’s de Folkpolitie (Bauke, Greetje, Sien, Marjanne, Hiske en Jeroen), ons “familiebandje”.

Fleurich ferske / Vrolijk liedje

Dit is een vrolijk liedje, gewoon vrolijk liedje

Over wat er maar te zien is, mits je maar om je heen kijkt

Over wat er maar te ruiken valt, mits je zo nu en dan eens snuift

En wat er maar te horen valt, mits je je oren open hebt

Simpele kleuren: het groen van een weiland

Het rood van zuring of van tulpen in het voorjaar

Het geel van paardenbloemen, boterbloemen, narcissen

‘t Geel van het jurkje van het meisje dat voorbij fietst

La la la la enz.

De geur van pasgemaaid gras, de geur van het hooi op het land

De geur van een regenbui op het warme wegdek

De geur van kamperfoelie vlak voor een onweersbui

De geur van van het meisje dat mij voorbij fietst

La la la la enz.

Het geluid van kievit en grutto, het geluid van een merel

Het geluid van het water, dat fluistert tussen het riet

Het geluid van de wind die ruist in de bomen

Of het van het meisje dat voorbij fietst en “Daag” zegt

La la la la enz.

Bezetting:

Wander van Duin: gitaar, contrabas en banjo

Piet Herrema: trombone

Rob Faltin: trompet

Henk Kemper: percussie

Sien de Groot, Marjanne Oosterwijk, Hiske Oosterwijk en Jeroen Oosterwijk: koorzang

Greetje en Bauke: zang en koorzang

10. Goed

Zeker in mijn (Bauke) werk als fysiotherapeut en haptonomisch begeleider kom ik vaak met mensen in situaties waarin ik het voel als in dit liedje.

Goed / Goed

Dat je ‘t even niet meer weet...

Dat je op dit moment wat uit balans bent...

Hindert niks

’t Is goed

Dat je ‘t spoor wat bijster bent…

Dat je even niet meer verder kunt…

Hindert niks

’t Is goed

Goed

’t Is goed

Bezetting:

Wander van Duin: gitaar

Klaas Tulp: accordeon

Rob Faltin: viool

Bauke: zang

11. Graasje

Door iemand die twee naasten had verloren bij een verkeersongeluk, werden mijn vrouw en ik uitgenodigd voor een tocht op een skûtsje. Een soort herdenking, een samen-zijn…

Wat ik zelf één van mijn mooiste stukjes tekst vind:

Ik ha dy dei geniete, preaun fan it libben

Dat bestiet by de graasje fan ’e dea

De cello zou in dit liedje de dood kunnen zijn, de mandoline het leven...

Of de cello is het skûtsje en de mandoline de golfjes waar het op wegvaart…

Associaties die wij hierbij hebben.

Graasje / Gratie

Een middagje varen op een ” skûtsje” bij Grouw

Een middag om twee mensen te herdenken

Een middag om bij vrienden, bij anderen te zijn

Die middag waar de dood aan was vooraf gegaan

‘k Heb niet zo veel anders gedaan

Dan kijken wat er om me heen was

En alles, alles leefde

Of het nu een meerkoet was, of de man die zijn huis aan het schilderen was

Of de wind in de zeilen

Of het gepraat van de anderen, of het gezicht van het meisje

Dat met haar ogen dicht op het dek in de zon lag

‘k Heb niet zo veel anders gedaan

Dan kijken wat er om me heen was

En alles, alles leefde

Ik heb die dag genoten, geproefd van het leven

Dat bestaat bij de gratie van de dood

Zo stilstaan-bij, zoiets wezenlijk te beleven

Maakt mij altijd een beetje

Stil

Bezetting:

Wander van Duin: gitaar, contrabas en mandoline

Roel van Veen: cello

Henk Kemper: percussie

Greetje en Bauke: zang

12. Ynspiraasje

Tijdens een scholing haptonomie vroeg iemand naar onze inspiratie. Waarom doe je dit? Waarom wil je zo werken?

Het is het liedje dat het laatst “af” was. Wat moesten we hiermee? Greetje heeft het ingezongen, tot twee keer toe, maar dat was het niet. Ik heb het ingezongen, wat al beter was. En met de dwarsfluit erbij is het toch een “kloppend” liedje geworden. Al had het tussenstukje ook de helft korter gekund.

Voor de hulpverleners onder u: het liedje had ook "Valkuil" kunnen heten.

Ynspiraasje / Inspiratie

Wat mij soms verdrietig maakt, soms wat boos

Is, dat hoe mooi we zijn, hoe lief we zijn, hoe sterk we zijn

Ondersneeuwt

Laat mij, laat ons,

Liefdevolle hoeders zijn van hoe sterk we zijn, we mooi we zijn,

Hoe lief we zijn

Laat mij, laat ons,

Liefdevolle hoeders zijn van hoe sterk we zijn, we mooi we zijn,

Hoe lief we zijn

Bezetting:

Saskia Zoet: vleugel

Wietske Zoethout: dwarsfluit

Bauke: zang

13. Omslachpunt

Eén van onze favorieten. Wander zou dit liedje de gitaarbegeleiding doen, maar zijn partij viel niet lekker bij te zingen. Uiteindelijk heeft Sido hier twee partijen ingespeeld. De hoorn “hoorde” ik er altijd al bij, maar de latere combinatie met de trompet maakt het helemaal prachtig.

Een beetje droevig en tegelijkertijd goed komt min of meer uit het gedicht "Fanfare" van Vasalis.

De lucht scheen blinkend door de blaren

bleek en volmaakt als glas geslepen

Met vaste manlijke gebaren

werden de horens aangegrepen,

en luidkeels, zonder enig schromen

spoot de muziek tussen de bomen,

heldhaftig, trots, Een onverbloemde

voor elk verstaanbare muziek

die aan het ademloos publiek

ieder gevoel met name noemde.

En even plots werd dit geklater gedempt,

twee koop'ren kelen weenden,

- over het donkergroene water

gleden twee smalle witte eenden

geluidloos als een droombeeld voort -

De horens, smekend en gesmoord

schenen hen dringend iets te vragen,

hen volgend met haast onmens'lijk klagen

Een warm en onverwacht verdriet,

eerbied voor de gewoonste dingen,

neiging om hardop mee te zingen,

en dan te huilen om dit lied

ontstond in mijn verwend gemoed.

Ik voelde me bedroefd en goed.

Omslachpunt / Omslagpunt

De kalender geeft aan

Dat we vandaag 3 augustus zijn

Dus het duurt nog minstens een week of zes

Voor we echt van herfst kunnen spreken

Maar het ruikt anders

Het ruikt anders

En het zijn de vlinders, het zijn de wespen

Die er de laatste dagen zo maar ineens zijn

Het zit ‘m in de spinnenwebben

Als ik ’s ochtends vroeg voor de eerste keer

Het tuinpad afloop

En het ruikt anders

Het ruikt anders

Ook in mij verandert er iets

Het voelt een beetje herfstig

Een beetje droevig en tegelijkertijd goed

Het is maar klein maar het voelt belangrijk

En het is anders

Ineens is het anders

Het is anders

Ineens is het anders

Bezetting:

Sido Martens: gitaren

Janet van der Leij: hoorn

Rob Faltin: trompet

Henk Kemper: percussie

Greetje en Bauke: zang

14. Noch eefkes (piano)

Noch eefkes, het liedje waarmee we meestal onze optredens besluiten. Waar we ook op deze cd “officieel” mee besluiten. Een liedje wat nog altijd “overeind staat”. En een liedje wat we ook nog wel eens opnieuw wilden doen, anders.

Bijvoorbeeld met een vleugel en een cello en een viool…

De toevoeging (piano) in de titel is om deze versie te onderscheiden van de versie uit 1993.

Bij dit liedje lever ik (Bauke) mijn "grootste" bijdrage aan de cd: ik zing niet mee, ik houd me …..stil

Noch eefkes / Nog eventjes

Laat me nog eventjes heel stil bij je liggen

Vraag me maar niets, ik heb niets te zeggen

Gewoon een beetje warmte en niet alleen zijn

Laat me nog eventjes

Hou me nog eventjes heel stil tegen je aan

Mijn hoofd op je schouder, kijk me maar niet aan

Wat ik heb, ik weet het niet

Maar wat ik nodig heb weet ik wel

Hou me nog eventjes

Geef me nog eventjes voorzichtig een kus

En doe daarna het licht maar uit

Ik voel me al iets beter

En morgen is er weer een dag

Maar geef me nog eventjes

Kom dan nog eventjes bij me liggen

Geef me nog even je hand

Hou me nog eventjes

Geef me nog eventjes

Laat me nog eventjes

Nog eventjes, nog eventjes, nog eventjes

Bezetting:

Saskia Zoet: vleugel

Roel van der Veen: cello

Rob Faltin: viool

Greetje: zang

15. The weeping willow shall not be moved

Een heuse bonustrack!

Voor het jaarlijkse Tsjochfestival werd aan de artiesten gevraagd om jongeren mee te laten doen bij hun optreden. Zo hebben wij samen met Marjanne en Hiske meegedaan als de Folkpolitie. Sido Martens speelde mee als gastmuzikant. Het genre bestond vooral uit liedjes van The Seekers en The Springfields e.d. Liedjes die heerlijk waren om te zingen.

We hebben zo 4 keer als familiebandje opgtreden; de laatste keren ook met Sien en Jeroen erbij.

Het leek ons leuk om iets van de Folkpolitie op te nemen. Dat zou simpel: één gitaar en zes stemmen. Zo waren de optredens ook.

Maar toen Wander vroeg of het misschien toch niet leuk zou zijn om er een contrabas bij te zetten… Ja, natuurlijk is dat leuk. Maar toen werden er wel meer dingen leuk…

Tot aan het (over the top?) handjeklappen toe.

Deze medley is een goed voorbeeld voor de hele cd: we hadden een paar jaar geleden gedacht het qua begeleiding simpel te houden, maar het is hier en daar wat –prettig- uit de hand gelopen!

The weeping willow shall not be moved

Well, my heart is sad

And I am lonesome

For the only one I love

When shall we meet?

Oh no never

Till we meet in heaven above

Well, he told me that

He dearly loved me

Oh how could it be untrue?

Until the angels softly whispered

"he will prove untrue to you"

So bury me underneath the willow

Under the weeping willow tree

So that he may know

Where I am sleeping

And perhaps he'll weep for me

Well, tomorrow was to be

Our wedding day

But oh my god

Where can he be?

He's out a courting with another

And no longer cares for me

So bury me underneath the willow

Under the weeping willow tree

So that he may know

Where I am sleeping

And perhaps he'll weep for me

pom, pom, pe pom, pom pom

Well on our way to heaven,

We shall not be moved

On our way to heaven

We shall not be moved