Documenten
Het revisionisme in de (vooral) Europese huidige communistische partijen
In de periode van “mei ‘68” onstonden er in verschillende landen, groepen jongeren die het marxisme ”herontdekten”, overtuigd waren van de noodzaak van revolutie en van de noodzaak van de organisatie van de revolutionaire voorhoede in een eigen revolutionaire organisatie. Dit gebeurde op basis van de ervaringen die zij hadden opgedaan in het leiden van massastrijd en in de pogingen die op zo`n hoog mogelijk politiek niveau te brengen. Door het ver ontwikkeld karakter van het revisionisme binnen de bestaande Communistische Partijen (CPs), en doordat zij de strijdmethodes en de radikale politieke inhoud die de “nieuwe”revolutionairen aan de massastrijd probeerden te geven, openlijk afkeurden, werden die bestaande Communistische Partijen als revisionistische organisaties bestempeld. Zij werden ook afgeschreven als mogelijke organisatie van de “nieuwe revolutionairen.
Die “oude” CPs verzaakten toen vaak openlijk aan het marxisme-leninisme, aan de noodzaak van socialistische revolutie, aan het leiden en het stimuleren van de klassenstrijd in de richting van revolutie.
Die revolutionairen van ‘68-‘70 besloten, op basis van een analyse van het bestaande, duidelijk volledig ontwikkelde revisionisme op DAT moment, dat er NIEUWE CPs moesten worden opgericht. De organisaties, onstaan vanuit deze historische ontwikkeling lagen aan de oorsprong van de oprichting van revolutionaire marxistisch-leninistische partijen.
Deze NIEUWE CPs hoewel zij het revisionisme bestreden, lieten na de hele ontwikkeling naar revisionisme en waaruit het revisionisme onstaan is, grondig te analyseren. Zij wisten het revisionisme onvolledig of gewoon NIET te ontmaskeren.
Het revisionisme gaat uit van een vervalsing van het marxisme of het ontwikkelen van metafysica en idealisme met gebruik van “marxistische” fraseologie.
Door het zich niet eigen maken van een correcte toepassing van het wetenschappelijk socialisme, werden bepaalde opportunistische opvattingen niet bestreden. Zo kon het revisionisme zich ontwikkelen, in de schoot van die NIEUWE CPs. Dit gebeurde ONDANKS het feit dat de mensen die zich in die NIEUWE CPs organiseerden, zich in principe stelden op het standpunt van het toepassen van het marxisme, zich in te planten in de arbeidersklasse, de noodzaak van socialistische revolutie en de opbouw van het socialisme.(link naar document)
De PVDA onder leiding van Peter Mertens:
Marxisme of revisionisme?
Revolutionaire partij of reformistische partij?
Communistische partij of " zoals de BWP voor 1894, toen zij nog echt socialistische principes had" (8e congres PVDA, februari 2008? (link naar document)
Revisionisme in de Europese Communistische Beweging (deel 4)
Op 3/1/2005 (ik was de maand voordien uit de PVDA gezet) produceerde ik een kleine brochure die ik verspreidde onder de mij persoonlijk bekende partijmilitanten en -kaders. Ik voorzag die van een "afbeelding" die verwees naar mijn "alias", waarmee ik emails (die ik als lezerbrief probeerde te posten op de website van de PVDA) ondertekende. Degene die zo'n brochuurtje kreef wist echter dat IK achter die "alias" zat. Ik deed dat om nog maar eens te beklemtonen dat ik een principiële discussie wilde over politieke standpunten die door kaders (en dus uit naam van de PVDA) werden ingenomen. Ik zocht geen PERSOONLIJKE discussie. Ik zag hierin geen probleem omdat ik in dit brochuurtje geen INTERNE tegenstellingen besprak en daar stelling bij innam. Ik baseerde mij op OPENLIJKE verschenen teksten en nam standpunten in als een aandachtige en bezorgde lezer van deze teksten. (link naar document)
Rol van de arbeidersklasse, 2 opvattingen
Wat is “de rol van de arbeidersklasse”?
Moet zij de leiding van de revolutie verwerven of ….. in reformisten hun
leiding erkennen door ze aan een parlementaire zetel te helpen?
Op Solidair.org, dinsdag, 8 juni 2004:Boudewijn Deckers, dan nog BENOEMD (niet op een congres
verkozen) Algemeen Secretaris van de Partij van de Arbeid schrijf het artikel:
"De PVDA en deelnemen aan de verkiezingen - De verkiezingscampagne loopt ten einde.
Waarom doet een communistische partij zoals de PVDA daaraan mee? Hopen we op een
verkozene? Wat kan deze campagne ons opbrengen? Welke plaats hebben de verkiezingen in
het leven en het werk van de PVDA?"
Het begin van het artikel verraadt gelijk de rol die Boudewijn Deckers toebedeelt aan
partijleden die als arbeiders werken in een groot bedrijf. Het verraadt ook de rol die hij "de
arbeidersklasse" toebedeelt: "potentieel kiespubliek " waar stemmen voor de PVDA te reonselen zijn .
Een partijlid moet vooral het IMAGO of PROFIEL van de PVDA uitdragen en dus bijna per definitie
OPENLIJK zijn.
Deze VOORAF ingenomen opvatting (de arbeidersklasse als potentieel kiespubliek aan wie het
IMAGO, het PROFIEL, het radikaal HERVORMINGS-VERKIEZINGS-PROGRAMMA van de PVDA
moet worden gepropageerd) licht aan de basis van zijn "marxistische" analyse over de
arbeidersklasse, haar rol in een ander artikel.
Op Solidair.org, 19 mei 2004, schreef Boudewijn Deckers samen met Tom De Meester (en zo werd
Tom door "de leraar" opgeleid inzake toepsssen van het revisionisme): "Welke weg kiest de PVDA
na het Resist-avontuur? Bij de discussie over onze verkiezingsnederlaag in 2003, en vooral
dan over de verkiezingsalliantie Resist, ontstonden twee diametraal tegenovergestelde
opvattingen."
In dit artikel worden "twee opvattingen"over de arbeidersklasse en de rol van de arbeidersklasse
"tegenover elkaar gesteld" op basis van een voor Boudewijn Deckers essentieel bilan: het bilan
van"de verkiezingsnederlaag 2003". Dus een als "slecht" (wat "slecht" is, is hier een subjectief idee in
Boudewijns hoofd) beoordeelde uitslag bij VERKIEZINGEN, wordt gecatalogeerd als een "nederlaag"
voor de PVDA. Boudewijn Deckers was altijd no. 2 in AMADA en in de PVDA, stond mee aan de wieg
van AMADA en gold IN de PVDA als een "autoriteit"op het vlak van "het marxisme" (maar ja, zo werd
Kautsky ook altijd gezien voordat Lenin hem van zijn voetstuk haalde..). (Link naar document)
Revisionistische PVDA-kaders over China.
Bezorgde partijleden en anderen die vóór het communisme zijn en de revolutie tegen het kapitalisme als enige
en noodzakelijke oplossing zien, vragen zich af of de PVDA nog wel een echt communistische partij is. Zo
vraagt men zich af: kan de PVDA aantonen dat de communistische partij van China in staat is het reëel
bestaande socialisme in China te versterken en te verbeteren? En is de PVDA in staat aan te tonen dat zij een
gelijkwaardige communistische partij is die zich grotendeels op dezelfde manier het marxisme hanteert “om de
wereld te kennen om haar te veranderen”? Zo zou het aantonen van het autentiek revolutionair en marxistisch
karakter van de CCP een sterk argument zijn voor het autentiek revolutionair en marxistisch karakter van de
PVDA.
Zo meent Herwig Lerouge als nationaal kader van “een communistische partij dat het marxisme nog altijd als
basis neemt om de wereld te analyseren en een strategie te bepalen om de wereld te veranderen” dat er nu
dringend antwoord gegeven moet worden op de volgende vragen van bezorgde partijleden en andere
sympatisanten van het communisme.
Herwig belooft die partijleden en sympatisanten een marxistische vorming over “het socialisme in China”.
punten van deze analyse antwoordde ik al op mijn weblog)
Herwig Lerouge beseft, dat niet iedereen binnen de partij gerustgesteld is. De komende tegenstellingen binnen
de partij (en in de onmiddelijke omgeving van de PVDA) zal hij dan ook moeten aanpakken. Uiteindelijk blijkt
Peter Franssen toch niet zo’n goede leerling van Boudewijn Deckers die in 2003 de lijn heeft ontwikkeld die
gehanteerd moet worden inzake de analyse van het socialisme in China.3 Herwig merkt het probleem en zegt
daarom over de analyse van Peter Franssen:
“Moge dit artikel de aanzet zijn tot een vruchtbaar debat..."
Een echt debat mag echter niet gevoerd worden, omdat de subtiele ontwikkeling van het revisionisme binnen
de PVDA, zoals Boudewijn Deckers die leidt, hierdoor wel eens verstoord zou kunnen worden. En in feite IS
het debat, of eerder “de strijd tussen twee lijnen” reeds gevoerd. De uitslag van dat “debat” bestaat reeds,
de antwoordden op de vragen die hier aan het begin door Herwig zijn geformuleerd zijn, kunnen gegeven
worden… aan de hand van de besluiten van het Vierde Congres van de PVDA en de teksten die daar ui t
voortvloeien, grotendeels geschreven door de toenmalige voorzitter Ludo Martens. De PVDA, dus ook
Boudewijn Deckers, Peter Franssen en Herwig Lerouge zelf, moeten hun analyses OP DIE LIJN (want dat is
collectief bepaald op een PARTIJ-CONGRES) baseren. Als Herwig Lerouge vindt dat er een NIEUW debat(over het socialisme in China) moet komen, had hij moeten aanduiden aan de bezorgde partijleden en
sympatisanten dat dit nodig is omdat er een lijn is opgedoken in de partij, die TEGENGESTELD is aan de lijn
op het Vierde Congres (en dat dat nu met name blijkt uit de analyse van partij-KADERS over het socalisme in
China). Waardoor een debat dan een aanzet moet zijn om te komen tot wellicht nieuwe collectief bepaalde
standpunten. (link naar document)
Geschiedenis ontwikkeling revisionisme
In de periode van “mei ‘68” onstonden er in verschillende landen, groepen jongeren die het marxisme
”herontdekten”. Zij werden overtuigd van de noodzaak van revolutie en van de noodzaak van de organisatie van de
revolutionaire voorhoede in een eigen revolutionaire organisatie. Dit gebeurde op basis van de ervaringen die zij
hadden opgedaan in het leiden van massastrijd en in de pogingen die op zo`n hoog mogelijk politiek niveau te
brengen. Door het ver ontwikkeld karakter van het revisionisme binnen de bestaande Communistische Partijen
(CPs), en doordat die bestaande CPs de strijdmethodes en de radikale politieke inhoud die de
“nieuwe”revolutionairen aan de massastrijd probeerden te geven, openlijk afkeurden, werden die bestaande
Communistische Partijen als revisionistische organisaties bestempeld. Zij werden ook afgeschreven als mogelijke
organisatie van de “nieuwe revolutionairen.
Die “oude” CPs verzaakten toen vaak openlijk aan het marxisme-leninisme, aan de noodzaak van socialistische
revolutie, aan het leiden en het stimuleren van de klassenstrijd in de richting van revolutie. Zij hadden ook, in
tegenstelling tot de Chinese CP, geen duidelijk standpunt ontwikkeld over de ontwikkeling van het revisionisme in
de Soviet CP, na de dood van Stalin.
Die revolutionairen van ‘68-‘70 besloten, op basis van een analyse van het bestaande, duidelijk volledig
ontwikkelde revisionisme op DAT moment, dat er NIEUWE CPs moesten worden opgericht. De organisaties,
onstaan vanuit deze historische ontwikkeling lagen aan de oorsprong van de oprichting van “nieuwe” revolutionaire
marxistisch-leninistische partijen.
Deze NIEUWE CPs hoewel zij het revisionisme bestreden, lieten na (in tegenstelling tot de grondige analyse die de
Chinese CP maakte, met grote inbreng van Mao Zedong) de hele ontwikkeling naar revisionisme en waaruit het
revisionisme onstaan is, grondig te analyseren. Zij wisten het revisionisme onvolledig of gewoon NIET te
ontmaskeren.
Het revisionisme gaat uit van een vervalsing van het marxisme of het ontwikkelen van metafysica en idealisme met
gebruik van “marxistische” fraseologie.
Door het zich niet eigen maken van een correcte toepassing van het wetenschappelijk socialisme, werden
bepaalde OPPORTUNISTISCHE opvattingen niet bestreden. Zo kon in een later stadium, het revisionisme zich
ontwikkelen, in de schoot van een aantal van die NIEUWE CPs. Dit gebeurde ONDANKS het feit dat de mensen
die zich in die NIEUWE CPs organiseerden, zich in principe stelden op het standpunt van het toepassen van het
marxisme, zich in te planten in de arbeidersklasse, de noodzaak van socialistische revolutie en de opbouw van het
socialisme.
Hierdoor lijkt de geschiedenis zich te herhalen.(link naar document)
Mijn voorstel voor bijdrage in "het debat over China" (2007)
In Marxistische Studies nr. 78, "Welke weg slaat China in?" steunt en verdedigt PVDA-kader Peter Franssen het zich versterkend revisionisme van CCP-leiding(sinds 1978). PVDA-kader Herwig Lerouge erkent de revisionistische analyse van Peter Franssen als "dialectisch materialisme".
Van radenrepubliekeuropa.blogspot.com
De aangroei van de opgestapelde geproduceerde rijkdom in de EU bereikt haar grenzen. Om de opgestapelde rijkdom die ter beschikking staat van de grote kapitalisten toch te maximaliseren, is er grote eenheid tussen de regeringsleiders in de EU om ieder in hun lidstaat de loonkost (en alles wat daar mee betaald wordt: de sociale bescherming) te doen dalen. Zo valt het op dat vanaf de start van de eenheidsmarkt in 1992 de sociale bescherming (die gefinancierd wordt door het indirecte loon dat in België de werknemersbijdragen en de patronale bijdragen worden genoemd) in % van het BBP in de EU afneemt.
Dat het van 2000 (in % van het BBP) de neiging heeft om te stijgen, komt gewoon omdat de aangroei van het BBP van de EU KLEINER is dan de AFBRAAK van de sociale bescherming in de EU. (link naar document)