pedagog

Nadrzędnym zadaniem pedagoga szkolnego jest udzielanie pomocy uczniom znajdującym się w trudnej sytuacji szkolnej, rodzinnej, dbanie o właściwy rozwój dzieci i młodzieży i w tym celu podejmowanie działań wychowawczych, opiekuńczych, profilaktycznych, zaradczych.

Drogi uczniu! Pedagog szkolny udzieli Ci pomocy:

- gdy masz problemy z nauką,

- gdy masz problemy z rówieśnikami, nie potrafisz rozwiązać konfliktów,

- gdy ktoś naruszy Twoje prawa,

- gdy ktoś stosuje wobec Ciebie przemoc,

- gdy masz kłopoty w domu,

- gdy znalazłeś się w trudnej sytuacji, z której nie widzisz wyjścia i nie wiesz gdzie szukać pomocy,

- gdy chcesz pomóc innym.

Rodzice uczniów mogą oczekiwać:

pomocy w rozwiązaniu sytuacji problemowej, dotyczącej ich dziecka: trudności w nauce bądź niepowodzenia szkolne dziecka, możliwość rozpoznania przyczyn kłopotów w nauce, poprzez kontakt z poradnią psychologiczno - pedagogiczną, diagnozującą przyczyny niepowodzeń szkolnych, deficyty rozwojowe dzieci, problemy z zachowaniem dziecka (zmiany zachowania dziecka, problemy dziecka z rówieśnikami).

Nauczyciele mogą oczekiwać:

pomocy w zdiagnozowaniu przyczyn trudności w nauce i niepowodzeń szkolnych uczniów,
pomocy w analizie opinii o uczniach z poradni psychologiczno-pedagogicznej,
współpracy w zakresie diagnozowania środowiska rodzinnego ucznia, rozpoznawania potencjalnych możliwości, bądź ograniczeń dziecka,
wspierania w podejmowaniu działań wychowawczych i profilaktycznych wynikających z programu wychowawczego i profilaktycznego (m.in. organizowanie imprez profilaktycznych, zajęcia wychowawcze z młodzieżą, realizowanie wybranych programów profilaktycznych),
wsparcia w rozwiązywaniu problemów wychowawczych dotyczących uczniów (np. indywidualnych rozmów z uczniami, rodzicami uczniów sprawiającymi różnego rodzaju problemy wychowawcze, rozmów z agresorami, ofiarami przemocy, uczniami wagarującymi, nieprzystosowaniem społecznym),
wsparcia w podejmowaniu działań mediacyjnych i kryzysowych w szkole.

JAK MOTYWOWAĆ I WSPIERAĆ DZIECI DO SYSTEMATYCZNEGO UCZENIA SIĘ POZA SZKOŁĄ?

· Dostrzegajmy sukcesy i starania dziecka – podkreślmy dobre strony, wskażmy nad czym mogłoby jeszcze popracować, zachęcajmy do samooceny (“na ile jesteś zadowolony z efektów swojej pracy?”, „czy jest coś, co chciałbyś poprawić?”)

· Okazujmy życzliwe zainteresowanie – zamiast wypytywać i kontrolować, słuchajmy uważnie i okażmy zrozumienie dla jego uczuć i obaw. Zachęćmy do wyciągnięcia własnych wniosków (“jak myślisz, dlaczego nie udało ci się tego zrobić?”, „Czego potrzebujesz, aby sobie z tym poradzić?”).

· Obserwujmy i reagujmy – Jeżeli widzimy, że dziecko wycofuje się i unika pracy, kontaktu, rozmowy – nie wahajmy się powiedzieć mu o tym, co nas martwi i czego od niego oczekujemy. Dajmy przestrzeń, aby dziecko również powiedziało o swoich niepokojach i oczekiwaniach.

· Sprawmy, aby dziecko czuło odpowiedzialność za naukę – Jeżeli dotychczas nadmiernie kontrolowaliśmy swoje dziecko – oddajmy mu odpowiedzialność za naukę. Możemy zawrzeć z nim kontrakt: „Od dzisiaj nie będę naganiała Cię do lekcji. Jesteś już dojrzały i wierzę, że sam potrafisz zaplanować sobie pracę. Zawsze możesz liczyć na moją pomoc, a raz w tygodniu chciałabym, żebyś zdawał mi relację jak sobie radzisz i z czym miałeś trudność.” Gdy dziecko o czymś zapomni, pozwól mu ponieść konsekwencje i zachęćmy do wyciagnięcia wniosków.

· Rozmawiajmy z dzieckiem o jego zainteresowaniach, celach i planach na przyszłość – Zadawajmy pytania, które skłaniają do zastanowienia się nad znaczeniem wykształcenia: „Dlaczego wybierasz właśnie tę szkołę? Jakie możesz mieć korzyści jeśli ją skończysz? W jaki sposób zamierzasz osiągnąć swój cel np. zostać informatykiem? Co dla Ciebie w życiu jest ważne?”

· Interesujmy się tym, co wydarzyło w trakcie nauki on-line – rozmawiajmy o tym, czego dziecko się nauczyło, jak poradziło sobie z nową formą nauki, z czym miało trudność.

· Wdrażajmy dziecko do systematyczności – nauczmy dobrej organizacji pracy (odrabianie lekcji o tej samej porze) i zadbajmy o odpowiednie miejsce do nauki (stały kącik do pracy).

· Unikajmy atmosfery napięcia – nie okazujmy ciągłego niezadowolenia, lecz szukajmy mocnych stron swojego dziecka i udzielajmy mu wsparcia.

· Chwalmy– za osiągnięcia, a także za włożony wysiłek.

· Nie porównujmy dziecka do rodzeństwa, kolegów – uświadamiamy mu w ten sposób postępy i motywujemy do dalszej pracy.

· Nie zaprzeczajmy jego uczuciom – W przypadku zniechęcenia dziecka lub doświadczenia przez nie porażki – unikajmy stwierdzeń, że nic się nie stało, lecz nazwijmy jego uczucia: „Widzę, że jest Ci bardzo smutno z tego powodu…, że jesteś rozczarowany…, że zadanie to sprawia Ci trudność”. Zachęćmy natomiast do wymyślenia, jak można rozwiązać dany problem, zaproponujmy własne pomysły i wspólnie zdecydujmy, które pomysły wydają się możliwe do zrealizowania.

Pomocne ćwiczenie:

· Cofnijmy się do dzieciństwa, przypominając sobie własne trudności szkolne. Porozmawiajmy o uczuciach, które im wtedy towarzyszyły. Zastanówmy się, czego wtedy potrzebowaliśmy od swoich rodziców.

· Opracujmy wspólnie „Plan dnia”, który pozwoli zachować rytm i zasady pracy, wyznaczyć czas swobodnej zabawy…

Pamiętajmy, że dzieci uczą się tego, czego doświadczają:

· Jeżeli dziecko żyje w atmosferze krytyki – uczy się potępiać.

· Jeżeli dziecko żyje w atmosferze wrogości – uczy się walczyć.

· Jeżeli dziecko musi znosić kpiny – uczy się nieśmiałości.

· Jeżeli dziecko jest akceptowane i chwalone – uczy się doceniać innych.

· Jeżeli dziecko żyje w poczuciu bezpieczeństwa – uczy się ufności.

· Jeżeli dziecko żyje w atmosferze miłości – uczy się jak znaleźć miłość w świecie.

Kluczem do sukcesu jest poczucie bezpieczeństwa, szacunek i akceptacja – Najważniejszą sprawą w zakresie motywowania dzieci do nauki jest ich akceptacja przez rodziców, bez względu na to, co dziecko robi czy jak się zachowuje. Dziecko, które wyrasta w atmosferze akceptacji, poczuciu, że jest kochane i szanowane, łatwiej przyjmie nasz punkt widzenia. Dziecko, który nabierze wiary i pewności siebie, łatwiej pokona problemy i chętniej będzie stawiało czoła przeciwnościom.

JAK ZADBAĆ O BEZPIECZEŃSTWO W SIECI?

,,Dzieci coraz więcej czasu spędzają przed ekranami komputerów”

To słowa, które są stale powtarzane od lat osiemdziesiątych kiedy to rozpoczęło się upowszechnianie technologii komputerowych wśród przeciętnych ludzi, a komputer z dekady na dekadę stawał się coraz powszechniejszy w naszych domach. W dużym skrócie z czasem pojawił się Internet i gry, które rozwijały się coraz szybciej i tworzono coraz to nowsze, lepsze i szybsze urządzenia do ich obsługi.Renesans przechodzą wszelakiego rodzaju media społecznościowe, które prześcigają się w coraz dokładniejszym budowaniu więzi z człowiekiem – tak by zatrzymać go ze sobą jak najdłużej.

Modne aplikacje przychodzą i odchodzą i zawsze będą pojawiać się coraz to nowsze i lepsze programy, które MOGĄ ale nie muszą – być zagrożeniem dla naszych dzieci.

Warto przyjrzeć się kilku z tych aplikacji – tym najpopularniejszym i mieć w głowie jedną, prostą zasadę, której stosowanie ułatwi nam postępowanie i dokonywanie właściwych wyborów dla naszych dzieci.

,,Wszystko co stworzy człowiek – nawet w dobrych intencjach – może być wykorzystane przez złych ludzi i ulec patologizacji„

Ponieważ bardzo trudnym wysiłkiem jest nadążanie za rozwojem programów i aplikacji, to stosowanie się do tej zasady ułatwi obchodzenie się ze wszystkim co jest i będzie popularne i ,,fajne” dla naszych dzieci.

Drugą ważną zasadą jest: ,,Obserwuj i angażuj się”

Czynnikiem, który najbardziej ogranicza szkodliwe treści jest nic innego jak nasze zainteresowanie tematem. Owszem, warto organizować dziecku prywatną i osobistą przestrzeń – to bardzo ważne dla zdrowego rozwoju jego sfery psychicznej i intelektualnej, ale powinniśmy angażować się w jego zainteresowania, bo pozwoli nam to wyeliminować niewłaściwe treści, które mogą mu zaszkodzić.

Facebook, Messenger, Instagram, Netflix, TikTok, Youtube, Discord, gry komputerowe

i gry na urządzenia mobline, to najbardziej popularne ale również, tylko niektóre z możliwych czynników generujących prawdopodobne zagrożenia. Warto pochylić się nad każdym z nich.

Facebook.

Facebook stale się zmienia. Kiedyś mogliśmy znaleźć tam głównie naszych znajomych i ich aktywności. Dzisiaj natomiast stał się przestrzenią do prezentowania zainteresowań i przekonań, które nas dotyczą.

Facebook daje nam to, co chcemy oglądać. Tak działają jego algorytmy, które obserwują nasze ruchy w świeci i na tej podstawie podrzucają materiał, który może nas zainteresować.

Facebook posiada również tzw. ,,grupki”, które rządzą się swoimi prawami i są niezależne od swojego twórcy.

Przykład:

Jeżeli na facebooku, gdzieś na publicznym poście ktoś doda zdjęcie przedstawiające treści niecenzuralne lub napisze obraźliwy komentarz istnieje szansa, że po zgłoszeniu tego przez inną osobę Facebook usunie dany wpis lub zdjęcie jeśli uzna, że jest to sprzeczne z jego standardami społeczności.

Inna rzecz dotyczy natomiast grupek – tam w zależności od administratorów (nie będących pracownikami Facebooka) mogą pojawiać się dowolne treści i należy mieć to na uwadze.

Rada: Rozmawiaj z dzieckiem na temat tego, co zamieszcza i ogląda w przestrzeni internetowej. Obserwuj jakie reklamy są mu podawane. Zwróć uwagę dziecku, jak ważne jest chronienie swoich danych osobowych i przestrzeganie zasad etycznych wobec innych. Przestrzegaj przed nieznajomymi osobami, które chcą nawiązać z nim kontakt.

Messenger

Messenger, jako najpopularniejszy komunikator używany jest wraz z facebookiem albo autonomicznie. Jest też czymś, co jest bardzo prywatne i stało się formą „listów”. Messenger, podobnie jak Facebook, posiada swoje „grupki” tzw. konwersacje, które nie podlegają żadnym kontrolom. W takich miejscach może znajdować się nawet do kilkudziesięciu lub więcej osób piszących i wrzucających różne materiały, zdjęcia i filmy.

Rada: To Ty jesteś rodzicem. To Ty wiesz co jest najlepsze dla Twojego dziecka.

Jeżeli uważasz, że kontrola Messengera jest właściwa, to pewnie masz rację.

Pytanie brzmi: jak porozmawiasz ze swoim dzieckiem o czymś niewłaściwym co zobaczyłeś/aś na messengerze bez ujawnienia, że przeglądałeś jego prywatne wiadomości?

Zwróć uwagę na to, że nic internecie „nie ginie” i warto korzystać z takiej przestrzeni internetowej zgodnie z zasadami etycznymi.

Instagram

Instagram to serwis, którego cała prostota polega na dzieleniu się ze światem zdjęciami. Brzmi łatwo i przyjemnie, niestety nie wszystko w serwisie może być odpowiednie dla młodego odbiorcy.

Podobnie jak w przypadku Youtube’a, Instagram posiada własną społeczność, którą nazywa się Instagramerami. Niektórzy z nich to influencerzy (wpływowe osoby), które mają największą oglądalność i zasięgi wrzucanych przez siebie zdjęć i filmików.

Iluzja instagramerów polega na pokazywaniu ich nierealnego, oderwanego od rzeczywistości stylu życia czy wyglądu i najlepszych urywków ich życia. Rozmaite filtry i poprawianie jakości obrazu przy pomocy programów do obróbki graficznej tworzą kolorowe i atrakcyjne zdjęcia, które znacznie odbiegają od szarości życia codziennego. Takie obrazy mogą poprawiać samopoczucie ale zdecydowanie częściej dają fałszywy obraz świata przez co patologizują oczekiwania dzieci względem rzeczywistości.

Rada: Rozmawiaj ze swoim dzieckiem na temat tego, co znajduje się na profilach instagramach influencerów czy popularnych osób. Niech wie, że to co widzi jest w większości reżyserowane, komputerowo poprawiane i nie powinno wpływać na jego życie. Zatem nie musi dostosowywać się do tego co robią, jak żyją ani jak wyglądają instagramowi influencerzy.

Netflix

Netflix to internetowa platforma streamingowa służąca do oglądania przez siebie wybranych filmów i seriali. Dzięki opłacie abonamentowej serwis udostępnia nam liczne materiały do oglądania na komputerze, telewizorze czy urządzeniach mobilnych.

Netflix jest gigantem jeżeli chodzi o ilość produkowanych przez siebie materiałów. Ich charakter zależy od poruszanej tematyki.

Produkcje te posiadają informacje o wymaganym wieku widza ale nie są od siebie oddzielone w jakikolwiek sposób na ekranie głównym. Na przykład film dla dzieci w wieku 13+ może wyświetlać się obok serialu/ filmu o zalecanym przedziale wiekowym 16+, 18+. co dowodzi, że cała oferta Netflixa jest w zasięgu naszych dzieci.

Rada: podobnie jak w przypadku Youtube’a sprawdzaj, co ogląda Twoje dziecko. Możecie razem oglądać różne filmy i seriale gwarantując sobie fajną zabawę oraz wspólne spędzane czasu przy jednoczesnej możliwości weryfikacji tego, co ogląda dziecko.

TikTok

To fenomen roku 2019. Aplikacja polega na wrzucaniu bardzo, krótkich filmików, które mogą zobaczyć inne osoby a następnie je skomentować lub nagrać własną „filmową” odpowiedź. Obecnie TikTok jest wypłeniony tańcem. Ludzie tworzą skomplikowane układy taneczne

i prezentują je w rytm swojej ulubionej muzyki.

Niestety działanie administracji TikToka nie jest do końca jasne i trudno stwierdzić, co według nich jest właściwe a co nie jest.

Z jednej strony serwis dostępny dla użytkowników od 13 roku życia, z drugiej strony mamy filmiki nastolatek zachowujących się w dwuznaczny sposób i tańczących w rytm muzyki hip-hopowej z wulgarnymi tekstami.

Rada- Zainteresuj się TikTokiem i tym, co ogląda i zamieszcza w niej Twoje dziecko.

Youtube

Youtube zastąpił telewizję dla wielu z nas, a przede wszystkim dla młodszych pokoleń. Młodzi ludzie chwalą się, że nie oglądają telewizji.

Nasze wysiłki i próby ograniczania im niewłaściwych treści nie mogą jedynie kończyć się na wyłączaniu telewizora po godz. 22.00.

Youtube to cały świat różnorodnych treści, do którego każdy ma bardzo łatwy dostęp.

Najpopularniejszym środowiskiem na stronie są tzw. Youtuberzy. To autorzy, twórcy kanałów poświęconych konkretnej tematyce np. gier, filmów, makijażu, muzyki, mody, polityki czy tzw. kanały commentary zajmujące się komentowaniem rzeczywistość lub innych youtuberów.

Zdecydowana większość tych osób to twórcy skoncentrowani tylko i wyłącznie na zysku, nie dbający o to, kto ogląda ich filmiki. Ich materiały w dużej mierze nie są właściwe dla dzieci, a wartości moralne, którymi się kierują są mocno wątpliwe.

Rada: Obejrzyj z ciekawości filmiki na YT, które ogląda Twoje dziecko. Zerknij również na materiały w karcie ,,Na czasie”- są to najchętniej oglądane materiały i klipy muzyczne, a większość z nich niestety nie nadaje się dla młodego widza. Porozmawiaj z dzieckiem a jeżeli masz możliwość obejrzyj z nim to, co on ogląda. Wspólna analiza i komentarz pozwoli uchronić dziecko przed złym wpływem treści agresywnych, niecenzuralnych lub nierzeczywistych.

Discord

Następca Skypa będący programem/aplikacją do komunikowania się. Należy traktować go w podobny sposób, jak grupkę facebookową z własnym systemem komunikacji głosowej i czatem, w którym można publikować filmiki lub zdjęcia. Częstym zjawiskiem na tzw. serwerach są sekcje NSFW (Not safe for work), na które użytkownicy mogą wrzucać różnorodne, niecenzuralne zdjęcia lub treści.

Rada: Interfejs i układ Discorda jest dość trudny i nieintuicyjny. Zainteresuj się, czy dziecko ma dostęp do ich treści.

A zatem:

Budujmy wzajemne zaufanie – rozmawiajmy na temat tego, czym dzieci interesują się w przestrzeni internetowej.

Bądźmy konkurencją dla Internetu – wspólnie spędzony czas, rozmowy, zabawy niech stanowią przewagę nad czasem poświęconym przed monitorem.

RODZICU!

Rozmawiaj z dzieckiem o wszelkich niepokojących symptomach czy zaobserwowanych zjawiskach,

a także staraj się odpowiednio zareagować. Pomocą może służyć także szkoła.

Pamiętaj o rozmowie z wychowawcą i pedagogiem szkolnym.

Poczytaj nasz poradnik (kliknij): Jak zapewnić dzieciom bezpieczeństwo w Internecie?

Zobacz film (kliknij): Jak unikać zagrożeń cyfrowego świata?

800 100 100 – Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci

– www.800100100.pl

To bezpłatna i anonimowa pomoc telefoniczna i online dla rodziców i nauczycieli, którzy potrzebują

wsparcia i informacji w zakresie przeciwdziałania i pomocy dzieciom przeżywającym kłopoty i trudności

wynikające z problemów i zachowań ryzykownych takich jak: agresja i przemoc w szkole, cyberprzemoc

i zagrożenia związane z nowymi technologiami, wykorzystywanie seksualne, kontakt z substancjami

psychoaktywnymi, uzależnienia, depresja, myśli samobójcze, zaburzenia odżywiania.