Rur (januari 2011)

Waterstand: 125, pegels Monschau

Weer: vochtig, bewolkt , 6 graden

Traject: boven Rur tot aan Hammer

Vaarders: Rene, Polo, Ellen, Anton, Elmar, Elise, Paul

Wel beginners, geen beginners, freestyle, rivier varen, freestyle, rivier varen…….. Zo waren de voorbereidingen van deze trip. Lekker een chaotische voorbereiding maar wel een super mooie vaardag. Zaterdagavond werd pas besloten waar we de volgende dag zouden varen. Uiteindelijk is het de Rur geworden.

Al dagen lang werden de waterstanden in de gaten gehouden. De voorspelling was dat het extreem gaat stijgen en overal mooie waterstanden tevoorschijn zouden komen. Ideaal weekend dus om een trip te plannen. Op het allerlaatste moment werd de tip getransformeerd van een beginners trip naar een gevorderde, want zulke waterstanden laat je niet aan je voorbij gaan.

Allemaal nog een beetje moe van het afscheidsfeestje van Martijn de dag eerder werd om 8.00 verzameld op de loods. De laatste werkzaamheden werden verricht om “Daggie” weer vaarbaar te krijgen (zie tocht verslag Hoegne) en er werd vertrokken.

We wisten dat we de Rur gingen varen maar wat we moesten verwachten wisten we niet. Niemand had de Rur bij deze waterstanden eerder gezien.  Na een paar ommetjes (dankzij polo) kwamen we dan toch in Monschau aan. Daar werd al snel duidelijk wat voor water het was. De rivier was aan beide kanten ongeveer 2meter breder, de bruggen 2 meter lager en de weilanden 2 meter korter.  Kortom VEEL water.

René is al ruim een uur aanwezig om de rivier te verkennen.  Je weet tenslotte nooit wat hoog water met zich mee brengt.

Na een beetje brainstormen besluit René dat alleen mensen die de boven Rur al eerder hebben gevaren dit stuk mogen varen en andere moeten een stukje lager net onder monschau instappen. Dit komt er op neer dat alleen polo en ik het bovenstuk mogen varen.

Met de spanning van de hoegne de dag eerder was ik toch wel een beetje aan het twijfelen het is namelijk wel een stukje hoger dan de vorige keer. René besluit even naar het drop te rijden om te kijken hoe het daar is en daarna moet ik een beslissing maken. In het dorp aangekomen en onderweg goed te hebben gekeken dan toch maar besluiten om lekker in te stappen. Snel een logistiek plan bedenken en gaan. Boven bij het instap bleek de handigste manier om in te stappen een stukje snowkajakken te zijn. Heel de oever vrij op 1 klein boomstronkje na en deze pakten we natuurlijk alle 3 mee.

Het bovenstuk zat vol golven  zoals gewent van het bovenstuk, maar deze keer kwam het aspect slalommen tussen de takken er ook bij. Vlak boven Monschau besloot ik om uit te stappen, de passage onder de brug in de dorp was net iets te en ik wist dat er achter nog een aantal walsen zouden komen waar ik liever niet in zou blijven plakken. Helaas was er met deze waterstand geen andere uitstap punt dat net boven het wasbord, waardoor ik een flink stuk moest lopen.  De aanwijzing van René gewoon het water blijven volgen en dan kom je wel goed uit. Dus ik opstap……

Je krijgt onwijs leuke reacties als je midden door een toeristisch dorpje loopt met je kanokleding aan een peddel in de hand en de boot op je schouder. Maar gewoon het water blijven volgen in Monschau nog best moeilijk omdat de huizen direct aan het water liggen en er geen straat gewoon langs het water loopt. Met hier een daar een ommetje (liep op en gegeven moment in eens stroom opwaarts) kwam ik dan toch bij een herkenningspunt en was ik al snel terug bij rene en polo en de verder rest van de groep waar zij zouden instappen. Ook hier bleek de best instap een snowkajak stuk van 5 meter te zijn. Één voor één ondernamen we het snowkajaken en al snel kwamen we tot de conclusie dat we binnen okawa ook maar een snowkajak divisie moesten maken omdat we een redelijk goede kans maken om wereld kampioen te worden. De Rur stroomde goed snel en werd dan ook op een hoog tempo afgevaren, ook hier was het een kwestie van veel golven en slalommen tussen de taken door.

Iedereen had goed geluisterd naar René, want hij wilde absoluut niet dat iemand in dit water ging zwemmen dus dat deden we dan ook niet. Achter af maar goed ook, want bij thuiskomst kwamen we verhalen tegen op de forums en sites van andere verenigingen over vermiste boten en peddels en over diverse reddingsacties die dag.

“Maar als niemand is gaan zwemmen waarom moet jij dan een verhaal schrijven?”vraag je je nu misschien af. Wel, ik ben de enige die deze dag heeft gerold :D.

 Bij thuiskomst liet onze voorzitter en secretaris weer eens zien hoe goed ze zijn en hadden voor iedereen pannenkoeken gebakken. Deze gingen er zeker goed in. Helaas zijn er van deze dag geen foto's.

 Groetjes Ellen