Zomerkamp 2010 Guil Guardian Angel kloof

Donderdag 22 juli guardian angel guil

Goed, vandaag hadden we geen zwemmers, dus in principe ook geen schrijvers. Maar het stuk dat we vandaag gevaren hebben, verdient het echt om in onze tochtverslagen vereeuwigd te worden. Vandaar dat ik hier dan toch in de auto zit te typen.

Verschillende passages en trajecten van rivieren hebben namen. De een nog spectaculairder dan de andere. Het is altijd leuk om over zo’n naam te filosoferen. De naam “De botenkraker” bijvoorbeeld (een passage op de Guisanne red.) laat weinig aan de verbeelding over als het gaat om wat er met de ongelukkige gebeurt die deze passage niet met het gepaste respect benadert. De “tripple shut” is wat cryptischer maar als je erbij staat begrijp je het meteen, drie grote trappen wachten daar hun kans af om toe te happen. Het traject dat we vandaag gevaren hebben heet: “The Guardian Angel Gorge”. Nu wordt de filosofie interessant… Want deze naam kan op meerdere manieren geïnterpreteerd worden. Je zou kunnen zeggen dat de kloof zo diep is dat er boven op de toppen van de rotswanden vast een engel de wacht houdt. Een andere optie zou zijn dat het stuk zo moeilijk is dat je een goede beschermengel op je schouder nodig hebt om er heelhuids doorheen te komen. Of natuurlijk dat er in deze kloof weinig mis kan gaan, het is de kloof van de beschermengel, het komt dus altijd wel goed. Deze laatste uitleg klinkt heel plausibel, er zijn tenslotte genoeg beroepsgroepen geweest door de eeuwen heen die zich door een heilige of een engel lieten beschermen. Zeemannen bijvoorbeeld hebben zo hun eigen heilige tot wie zij zich wenden. Om een behouden vaart af te dwingen moeten zij echter wel een offer brengen, meestal in de vorm van geld. Hoe zou dat in ons geval zijn? Wie is die beschermengel eigenlijk die over ons waakt in de kloof? En waarmee kunnen wij deze engel gunstig stemmen?

Een engel die over een kloof waakt moet wel een kanoër in hart en nieren zijn, wat doe je anders in zo’n ding? En waar maak je een kanoër blij mee? Met kano’s natuurlijk! Dus zijn we vanochtend met 9 boten naar de kloof van de beschermengel gereden. Bij het instappunt hebben we nog even bewezen dat grootte niet alles is, en dat het best mogelijk is om een vrachtauto geladen met boomstammen te laten passeren in een bocht van een weg, ook als de weg de grootte van een fietspad heeft. Vervolgens hebben Roy en Casper uitgelegd wat de bedoeling van vandaag was… Het kwam erop neer dat we het zelf maar uit moesten zoeken, zij gingen mee, maar eigenlijk alleen voor de show. Het was ons feestje. De twee groepen werden samengevoegd en Tom, Elmar en ik moesten om beurten de groep door een gedeelte van de kloof leiden. Succes! Op het laatste moment hebben ze ons nog wel op het hart gedrukt dat we de kloof met gepast respect moesten benaderen. Dat heeft vast iets met die engel te maken….

Tom nam de eerste shift, heel kalm (uiterlijk tenminste ;-) ) begon hij de volgorde  vast te stellen en gingen we op weg. Om voldoende respect te tonen, of misschien omdat iedereen stiekem toch wel een beetje zenuwachtig was voor wat er komen zou, begonnen we heel serieus op ruime afstand aan het eerste overzichtelijke stuk. Het ging zelfs zo serieus dat Roy op een gegeven moment vroeg of we het wel leuk vonden, en of we niet zouden vergeten om te lachen.  Nog even dobberde we verder, maar toen diende de ingang van de kloof zich aan. Op teken van Tom zijn we allemaal uit de boot gestapt en over de rotsen geklauterd om te gaan kijken wat er komen zou. Het water slingerde en perste zich tussen een paar stenen door. Er ontstond een flinke discussie over de juiste lijn en de manier waarop de passage afgezekerd zou moeten worden. Maar uiteindelijk waren we het er over eens en konden we van start gaan. Na deze eerste passage zouden er nog vele volgen. Sommige moeilijker, andere makkelijker, maar allemaal erg mooi en uitdagend. Na enkele passages was het mijn beurt om riverguide te spelen.  Vanaf een grote rots aan de kant van de rivier had ik een prachtig overzicht over de passage en mijn groepsgenoten. Als eerste ging mijn crash-test dummy Elmar op mijn aanwijzingen naar beneden. Hij ging netjes over mijn lijn en stapte uit om de passage met een lijntje te beveiligen. Daarna mochten de anderen een voor een. Eerst naar het keerwater boven de passage, daar kon ik dan nog even de laatste aanwijzingen geven, en dan naar beneden. Daarna volgde een passage die vanuit de boot niet te overzien was. Dus iedereen weer uit de boot. In deze passage wordt al het water door een nauwe doorgang geperst, en gaat het ook nog een stukje omlaag. Het geheel eindigt dan vervolgens onder een grote rots. Niet de fijnste plek om in uit te komen dus. Martijn dacht nog even dat hij het zou gaan varen, maar ik heb voor hem de knoop doorgehakt. Niet varen! Wel even lekker lunchen. Terwijl wij zaten te eten kwam er een Franse raftguide aan die last had van een spraakwaterval. Hij begon ons de hele rivier verder uit te leggen. Niet dat je daar wat aan hebt, ik kon het tenminste niet meer volgen. Na de lunch volgde nog wat spannende passages. Elmar stond langs de kant en legde ons de lijn uit, eerst een beetje rechts, dan midden en dan uiterst links. Daarna rechts het keerwater. Ok, vooruit dan maar. Mijn eerste crash-test dummy stond dus op de steen, daar had ik weinig aan. Maar gelukkig was Tom maar al te bereidt om zijn rol tijdelijk over te nemen. Hij dook er als eerste prima vanaf. Daarna was ik dan toch echt aan de beurt. Rechts, midden… Oeps, de wals zet me naar rechts. Toch naar beneden, maar helaas, de rivier hapt toe en daar ga ik. Met een rol ben ik gelukkig snel weer boven.

Een paar passages later gebeurt er nog eens zoiets. Ik ben me niet helemaal bedacht op een stroming van de zijkant en lig weer op z’n kop. Een rol en ik ben boven, of toch niet? Nog maar eens dan. Gelukkig, ik zit weer overeind en zie Casper naast mij liggen. Ondertussen heeft Elmar de leiding overgenomen. De passage waar hij begint met uitleggen wordt door Tom uitgelegd vanaf de kant. Ik durf te wedden dat Tom zal winnen bij een wedstrijdje hints, hij heeft zo’n beetje alle bekende gebaren gebruikt voor die ene passage en er nog een paar nieuwe bij bedacht. Voor ons betekende dat veel onthouden en veel gokken, maar uiteindelijk kwamen we allemaal zonder echte kleerscheuren beneden. Dat gold eigenlijk voor alle passages. Sommige gingen wat netter dan de anderen, maar de enige problemen die we gehad hebben zijn een deuk in de boot van Anton en een deuk in de boot van Martijn. Voor Martijn was dit wel vervelend, zijn boot is gedeukt op de plek waar zijn al gewonde teen zat. Wel hebben we nog een spectaculaire redding van Elise gehad. Zij zat dwars op een steen. Roy moest er aangelijnd aan te pas komen om haar er vanaf te halen. Al met al kunnen we denk ik concluderen dat de beschermengel zijn werk goed gedaan heeft en dat het een prachtige dag was op een super mooie rivier. Laten we hopen dat de beschermengel de kloof goed bewaakt en zorgt dat we er nog vaak terug kunnen komen.

Nyke