Zomerkamp 2010 boven Guil 's middags

Zo een stukje voor Okawa geschreven door een Levitasser. Een beetje vreemd maar wel lekker zullen we maar zeggen.

Na een korte ontmoeting bij St. Clement waarbij het studentenleven, het kayakken en de camping de overeenkomsten bleken te zijn werden we al snel uitgenodigd voor een kampvuursessie. Ralf sprak met Roy, Casper en Polo af om de volgende avond de Gyronde te gaan varen waarna Polo ons ook mee vroeg op de Okawaanse rustdag, een dagje op de boven-Guill. Daar ben ik als enige van de hele groep gaan zwemmen, aan mij dus de eer om te schrijven. Dit even als info vooraf over hoe het komt dat er een groepje Levitassers met de Okawanen meevoeren.

Enfin, de boven- Guill. Van Argentiere naar Chateaux Queras. Reeds bij het omrijden bemerkte Ralf dat sommige Okawanen goedgek (of prettig gestoord zijn). Polo had nog brood nodig, maar liep alleen in zijn zwembroekje. Om te zorgen dat hij niet de supermarkt uit gegooid zou worden sloeg hij zijn plaid om en als de ware King of Bongobong met bijbehorende groet joeg hij de Fransoosjes de stuipen op het lijf.

Enfin, bij de instap gaat al vlot de eerste groep weg onder leiding van Polo (Help!), niet lang daarna gevolgt door groep 2 (Bram als voorvaarder). Na een kilometertje rustig invaren diende het kloofje zich aan. Voor mij was dit mijn eerste echte kloofje, op de Duitse Ussbach na. Wat was dit mooi. Een paar kilometer met stevig verval, technisch varen tussen de blokken door en een heerlijk zonnetje. Regelmatig gingen we scouten en een enkele passage gingen we afzekeren omdat zwemmen met de aanwezige onderspoelingen vervelend zou zijn.

Tja, vaar je net mooi keerwatertjes, kom je in een grote poel ga je zomaar om en lig je op je kop op een paar keien. Een keer rollen, maar te hard waardoor ik aan de andere kant weer omging. Dat was mijn Waterloo, uitstappen was de remedie om enig hoofdletsel te voorkomen.

Halverwege het kloofje zat nog een mooi dropje. De groep raakte een beetje gespannen. Rechtsom of gewoon erover heen knallen. Uiteindelijk dus gewoon recht er over heen.Een ieder boofde er mooi over heen, maar het grootste aplaus was voor Arno die als enige uit de beginnersgroep mee was en deze passage schitterend nam.

Na dit dropje ontspande iedereen. De rivier werd iets breder, de druk op het water verminderder daardoor en het verval nam al snel af.

Tenslotte was er nog een passage, 50 meter voor de uitstap (die niet gemist mocht worden anders zou je via de WC-pot de Chateaux Queras-Gorge ingaan, niet handig als je het niet wilt). Vrouwen bleken toch minder macho en stylde deze passage schitterend waar menig man zich pijn deed omdat ze rare lijnen namen en overal tegen aan ketsten. Bram was wel de grootste uitslover. Een mooie boof, gevolgd door een minder mooie landing. Hoge steun, schouder er weer uit, zwemmen. Je kent het wel, het is Bram eerder gebeurd deze week.

Bij de uitstap had Ellen nog een roze pil morfine voor Bram. En nee, deze kon je niet zonder meer bij de Apotheek halen. Ik heb niet gezien of er een smiley op de pil gedrukt stond en of het dus daadwerkelijk Morfine was, maar al snel had Bram een grote grijns op zijn gezicht, ondanks de erge pijn die hij gehad moet hebben.

20 minuten als je dit stuk lekker door vaart zei Polo. 2 uur met deze groep. Ralf en ik wilden deze avond nog de gletscher op gaan maar Polo had wat moeite met inschatten ;-). We hebben er bijna 4 uur over gedaan, het ging dus geen klimmen meer worden.

Okawanen, het was erg gezellig. Bedankt dat we mee mochten varen op dit mooie traject. Moeten we vaker doen. Mochten jullie willen brandingvaren, we wonen 10 minuten van de kust (Katwijk) dus een slaapplek is altijd mogelijk, het bier (geen limonadebier maar echt BIER) staat koud.

Ralf en Diane