Introkamp 2010 dag 1 - de Erft

Na vier weken van rondspartelen in het zwembad van de TU/e was het dan eindelijk zover. De nieuwe guppies mochten mee op een trip om de nieuwe skills te testen in de buitenlucht. Op zaterdag 9 oktober werden we om 8 uur in de morgen bij de loods van het SSC verwacht. Hier werden de juiste boten voor het weekend uitgezocht en op de trailer gebonden (ook drie topo-duo’s werden opgebonden. Sowieso al een goed begin dus) Hierna konden de nodige spullen geleend worden om goed te kunnen varen (een anorak, wetsuit en spatzijl hoort er natuurlijk bij). De planning was om rond 9 uur te vertrekken richting rivier de Erft bij Neuss. Een pittoresk plaatsje gelegen in Duitsland. Het was nog een flink gepuzzel om alle spullen in de beschikbare auto’s te krijgen. Maar gelukkig houden Okawanen wel van een beetje puzzelen, dus dit probleem werd met goede moed aangepakt. Na al dit harde werk was er wel een beloning verdiend, dus na een lekker kopje koffie voor de liefhebbers was het na een kleine vertraging van een uur dan toch tijd om te vertrekken.

Bij aankomst op de parkeerplaats was het tijd voor iedereen om de überstylische kanokleding aan te trekken. Geheel in kanostijl natuurlijk op de parkeerplaats. Hierna mocht iedereen een boot claimen en met kayak en al naar het beginpunt te lopen. Een mooi stukje water met een stuwtje, wat mooie eddy’s (ofwel de keerwaters) en een goede mogelijkheid om te water te gaan. Veiligheid staat bij elke trip hoog in het vaandel, dus ook bij deze tocht. Voordat we de boten het water op mochten werd het dus eerst nog even oefenen. Als eerste mochten we een voor een in het water springen, om vervolgens weer veilig naar de kant te komen. Het water was verassend warm, dus dit was niet verkeerd. Hierna mochten we het nog eens proberen, maar dan beginnend vanuit de kayak. Lekker een stukje de stroom opvaren en dan omgaan om vervolgend uit de kayak te klimmen en met boot en al weer aan de kant te komen. Nadat iedereen had bewezen dat ze deze veiligheidsmanoevers  onder de knie hadden was het dan eindelijk zover, we gingen het water op om echt te gaan varenJ

De groep werd opgedeeld in groepjes van drie nieuwelingen met twee ervaren begeleiders. We begonnen met het oefenen om de eddy’s te pakken. Richting de eddy varen, goed opkanten en presto, je ligt in een eddy. Vervolgens proberen om over de rivier te traverseren of met een mooie S bocht naar de overkant te komen. Iedereen ging enthousiast aan de slag. Soms iets te enthousiast waardoor enkele vaarders ineens met de verkeerde kant van de kayak in het water lagen. Maar dit was al geoefend, dus snel naar de kant, water uit de kayak laten lopen en weer het water op zonder klets. De liefhebbers konden mooi bij het stuwtje gaan spelen. Proberen om er zo ver mogelijk in te varen en dan niet om te gaan, zeer leuk om te doen. Na een tijdje was het dan toch tijd om verder te varen. Dus het stuwtje werd achtergelaten en het was tijd voor de rivier. Onder het genot van het mooie uitzicht vaarden we zo de Erft af. Onderweg waren een aantal mooie stroomversnellingen en eddy’s om in te oefenen. Na een paar uur van plezier op de rivier kwamen we uit bij de Rein. Het water was daar wel ineens een stuk kouder… Maar dit was ook meteen het eindpunt van de eerste mooie dag op het water, dus het koude water mocht de pret niet drukken. Nu was het alleen nog een punt van de boten weer op de trailer laden en om te kleden. Hierna moesten we helaas afscheid nemen van een paar sportievelingen welke de zondag niet meer aanwezig konden zijn. Toen was er nog wat tijd over voor wat zakken chips en een paar slokken fris voordat we weer verder gingen met de reis, op weg naar de camping waar het nog een leuke avond zou worden.

Zware inspanningen van Bram tijdens het opladen.

Het vinden van de camping bleek helaas nog een probleem. De routebeschrijving was mooi uitgeprint en meegenomen in elke auto, maar toch nam alleen de eerste auto de goede afslag. De trailer reed mooi rechtdoor, dus de auto’s daarachter ook. Na nog wat extra sight seeing kwam uiteindelijk iedereen op de camping aan. Nu was het tijd om een basiskamp op te zetten voor de avond. Het was al wel donker, maar alle tenten stonden in no time in de haringen. Een paar chefkoks waren alvast begonnen aan het eten. Voor deze avond werd dat het culinaire hoogstandje macaroni met kaas en ham (of kattenvoer, daar twijfelen sommige nog steeds aan…) uit blik. Er waren een paar mooie tafels en banken buiten geclaimd voor het eten. De temperatuur was niet zo hoog, maar met een krat bier erbij maakte dit niet zoveel uit. Hier dacht de eigenaar van de camping anders over. Hij kon het niet over zijn hart verkrijgen dat die sportieve jongelingen buiten in de kou moesten eten, dus werden we uitgenodigd om ons eten binnen te komen nuttigen, aan de grote dinertafel. De bar was al open en daar kon voor een luttel bedrag een pilsje, of voor de liefhebbers een halve liter witbier, besteld worden. Genieten! De keuze om binnen te eten was dus snel gemaakt. Tijdens het eten werd er flink nagepraat over de dag en andere onderwerpen welke de eetlust goed bevorderen. Na het eten was het tijd voor de mindere kant van het avondeten, de afwas… De guppies werden aan het werk gezet, aangezien wij ook niet gekookt hadden. Dus biertje mee en met z’n vijven in een hokje van 2 bij 2 aan de slag. Nog best gezellig. Een pan was nogal koppig en was zo erg aangekoekt dat hij niet meer schoon wilde. Ook geen idee meer wat daarmee nog gebeurd is. Enfin, de afwas was zo gedaan en tijd om eens te genieten van het echte Duitse kroegenleven. De hitjes van 10 jaar geleden knalde uit de speakers en de senioren van de camping danste er lustig op los. Maar een Okawaan kan natuurlijk wel beter dansen dan een Duits echtpaar!! (no offense) Polo en Gerrit beten het spits af, en al snel bleef niemand meer zitten. De one and only Okawa dans werd voorgedaan en binnen no time deed heel Okawa mee. Mocht je deze dans niet kennen, snel leren dan want hij is echt super leuk!! Daarna was het wel tijd om naar bed te gaan, want we moesten de volgende dag natuurlijk weer vroeg op voor het volgende water…

Toetjes at wedstrijd tussen Polo en Dave.

Nein Man, wir wollen noch nicht gehen!! Wir wollen nür ein bischen tanzen!!! Weinig kans dat iedereen al naar bed ging, dus was het tijd om de mad limbo-skills van Okawa te tonen. How low can you go? Ik weet niet meer precies hoe laag het was, maar er gingen er toch een paar verrektes dicht over de grond. Intussen deed de hele kroeg gezellig mee en was de sfeer echt top. Een niet nader te benoemen ervaren lid van Okawa leek zelfs de vrouw van de campingeigenaar nog te versieren. En toen gebeurde het ineens. Bram had zijn muts meegenomen in de kroeg. Niet zomaar een muts, maar DE muts. Iedereen die de muts opzette knalde er ineens dansmoves uit, Michael Jackson was er niks bij. De muts ging de Okawane

n af en zelfs de meest rustige Okawaan werd ineen een danswonder. Vreemd genoeg scheen niemand zich iets van het dansen te herinneren nadat de muts weer afgezet was. Tot op heden is het nog steeds niet bekend hoe de muts werk of waar hij zijn mysterieuze krachten vandaan haalt.

Helaas komt aan elke avond een eind, dus ook aan deze. Het was tijd om de tenten op te zoeken om in de morgen weer een goede vaardag te hebben.

Gerrit