จนกระทั่งไม้สัก จากองค์การอุตสาหกรรมป่าไม้ จังหวัดเชียงใหม่ หมดลงก็เลย ต้องคิดหาวิธีการนำไม้ต้นจามจุรี (ไม้ฉำฉา) มาแกะสลักแทนไม้สัก ซึ่งมีคุณภาพ ความสวยงามและความคงทน ไม่ต่างกัน และไม้จามจุรี (ไม้ฉำฉา) ที่นำมาแกะก็ตัดมาจากภายในตำบล ในจังหวัดลำพูน และไม่นานก็หมดลงอีก คราวนี้เลยมีการสั่งไปทางจังหวัดลำปาง จังหวัดแพร่ จังหวัดน่านฯลฯ ให้นำมาส่งให้มีทั้งขนาดเล็กและขนาดใหญ่ปะปนกันไป 

ปีพ.ศ. 2512 จากการแกะสลักรูปช้างก็เริ่มเปลี่ยนมาแกะสัตว์นางไหว้ พระพุทธรูป ภาชนะ สิ่งของเครื่องใช้ต่าง ๆ ซึ่งก็ได้นำด้นแบบมาจากเชียงใหม่ มีแต่การลงน้ำมันแล็กเกอร์เงา ยังไม่มีการทำสี แล้วก็นำส่งขายให้ ร้านบ้านถวาย อำเภอหางคง จ.เชียงใหม่ 

เมื่อวันที่ 8 เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2533 กลุ่มสหกรณ์ผลิตไม้แม่ทา ยังคงอยู่ แต่ เปลี่ยนชื่อมาเป็น "สหกรณ์บริการแกะสลักไม้แม่ทาจำกัด" และมีการสับเปลี่ยนประธานและคณะกรรมการมาโดยตลอด และสมาชิกก็มีจำนวนที่มากขึ้น ทั่วทั้งอำเภอแม่ทา หลังจากนั้นชาวบ้านก็หันไปเอาไม้จากโรงงาน และเป็นคนงานรับจ้างแกะสลักไม้ในโรงงานแทน เนื่องจากไม่ต้องซื้อไม้ด้วยตนเอง ใช้ไม้ที่ทางโรงงานซื้อมาในการแกะสลัก แล้วแกะสลักให้เจ้าของโรงงานนำส่งขายในจังหวัดเชียงใหม่ต่อไป 

ปัจจุบันการแกะสลักไม้ของคนในหมู่บ้านหนองยางฟ้า ส่วนใหญ่รับจ้างแกะสลักไม้ให้กับโรงงานเป็นชิ้นงานที่เจ้าของโรงงานเป็นผู้รับแบบผลิตภัณฑ์มาแล้วนำรูปแบบมาจ้างให้แกะสลักตามรูปแบบแล้วรับค่าจ้างจากเจ้าของโรงงานและก็มีชาวบ้านอีกส่วนหนึ่งที่ทำอาชีพแกะสลักไม้ด้วยตนเองคือรับแบบผลิตภัณฑ์มาแกะสลักและส่งขายเองจะเป็นการทำให้มีรายได้มาก ขึ้นเพราะสินค้าจำหน่ายไม่ต้องผ่านพ่อค้าคนกลาง แต่ก็มีปัญหาเรื่องการที่จะต้องออกไปหาดลาดในการจำหน่ายผลิตภัณฑ์ สถานที่ส่งขายส่วนใหญ่จะส่งไปขายที่บ้านถวาย อำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่