การสานแห

ภูมิปัญญาท้องถิ่นเรื่องการสานแห เริ่มมาจากสมัยก่อนนั้น ครอบครัวนายโซป ม่วงสิงห์ เป็นครอบครัวภาคเกษตรกรรม มีการทำมาหากินตามธรรมชาติ จับปลาโดยใช้เป็ด ยกยอ และใช้แหเป็นเครื่องมือในการจับสัตว์น้ำ เพื่อนำมาประกอบเป็นอาหารการกิน เลี้ยงดูครอบครัว ซึ่ง นายระย้า สอนตน ได้สืบทอดภูมิปัญญาการสานแห หรือที่เรียกว่าถักแห ก็ได้ มาจากบิดา โดยเริ่มมีความสนใจการสานแหมาตั้งแต่วัยเด็ก และได้ลองผิดลองถูกเรื่อยมา รวมทั้งได้ศึกษาหาความรู้และเทคนิคใหม่ๆ เพื่อให้ผลิตภัณฑ์ที่ออกมามีความแข็งแรง และทนทานอีกด้วย

การสานแห มีความสัมพันธ์กับชุมชน คือ เนื่องจากนายโซป ม่วงสิงห์ ผู้เป็นเจ้าของภูมิปัญญานี้ เป็นผู้เชี่ยวชาญและมีการถ่ายทอดให้กับคนในชุมชน ซึ่งก็คือ คนในชุมชนเป็นผู้ผลิต เป็นผู้ขาย และคนในชุมชนก็มาเรียนรู้เทคนิค วิธีการสานแห โดยนายระย้า สอนตน สอนให้กับผู้ที่สนใจที่เข้ามาเรียนโดยไมได้คิดค่าเล่าเรียนแต่อย่างใด