Na początku, aby w ogóle ustalić, czy sferyfikacja ma sens, zastanawialiśmy się, dlaczego sferyfikacja jest lepsza od tradycyjnej liofilizacji. Ustaliliśmy wiele jej mocnych stron i sami byliśmy zdziwieni, ile tracą astronauci na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej...

• Po pierwsze w przeciwieństwie do liofilizowanego pokarmu, sferyfikowany jest zawsze świeży - liofilizacja polega na wyciąganiu całej wody z jedzenia, tak więc takie pożywienie jest suche i niezbyt smaczne po ponownym zalaniu go wodą. Natomiast nasze rozwiązanie pozwala na zachowanie świeżości i smaku, ale, jak jest napisane w kolejnym podpunkcie - jeszcze jednej ważnej rzeczy.

• Ważną rzeczą, którą tracą liofilizowane produkty, są witaminy. Sferyfikowane produkty natomiast nie tracą żadnych wartości, ponieważ zmienia się tylko powierzchowna warstwa, a środek ma identyczny skład do początkowego, ponieważ, tak naprawdę to to samo.

• Mocnym argumentem za sferyfikacją jest to, że da się sferyfikować prawie każdy produkt - musi być tylko w formie płynnej lub półpłynnej. Nie jest to jednak duże ograniczenie, bo jabłko da się np. zmiksować z arbuzem i już wyjdzie pożywny i dobry produkt dla astronautów. Sferyfikować można również to, co ma wapń i to, co go nie ma. Potrzeba tylko użyć odpowiedniego rodzaju sferyfikacji (wodę również można sferyfikować - trzeba tylko do niej dodać wapń i zagęścić lub zamrozić). Sprawa się przedstawia nieco inaczej w przypadku liofilizacji - ciężko zabrać wodę z jogurtu, arbuza, mleka lub z wody. Zamiast tego stosuje się takie metody, jak robienie mleka i jogurtu w proszku; arbuza się po prostu nie wysyła w kosmos, a wodę się pakuje w worki. My jednak mamy swoje kontrargumenty: jogurt smakuje dużo gorzej po takim przetworzeniu, arbuzy są ważne w diecie, a woda wyciśnięta z pojemnika nie trzyma się siebie, i może się oderwać jej część, co na przykład uszkodzi jakiś przyrząd.

• Każdy chciałby zmniejszyć koszty w zasadzie wszystkiego. Tu warto zaznaczyć, że sferyfikacja jest dużo bardziej ekonomiczna. Takie rzeczy, jak alginian sodu, guma ksantanowa lub mleczan wapnia, są dużo tańsze od maszyny, która liofilizuje jedzenie. A, że pokarm musi być dostarczany w dużych ilościach, to cena robi dużą różnicę.

• Myśleliśmy też o wytrzymałości poza strefą naszych badań, czyli pod wodą. Może to być stosowane nawet w łodzi podwodnej, gdzie jest odporne na ciśnienie i nie miesza się np. z wodą, gdy się nurkuje.