Χιόνι

Στις φλόγες πετούσες τις σκέψεις

χαρτιά να καούν

Στο κρασί έσβηνες τη δίψα

λαχτάρα ν' αγγίξεις, να δεις-

στη φωτιά, στο ψωμί, στο κρασί,

πεταλούδες πολύχρωμες, άμυαλες οι δικοί σου καημοί

Κι ήταν μια νύφη πρώιμη -ένδυμα άσπρο της γιορτής

χαράς μαργαριτάρια-

Έπεφτε χιόνι... για κείνη ευλογία θεών

στα μαλλιά τα δικά σου

άσπρο της λήθης χορτάρι, σωρός

Θάλασσα, χιόνι

Πώς να τα συνταιριάξεις; Χέρια θυσίας

χιόνι πυκνό, όλα σκεπάζονται...

Νύχτας πουλιά, λευκά - χωρισμού που πετούν...