ΟΔΥΣΣΕΑΣ / ΚΑΛΥΨΩ
Μην κοιτάς αυτό που έχουν οι άλλοι και λες αν το είχα θα ήμουν ευτυχισμένος
γιατί έτσι πάντα κάτι θα σου λείπει για να είσαι ευτυχισμένος .
Να είσαι ευτυχισμένος με όσα έχεις .και έτσι θα σου έρθουν και άλλα .
Και πάντα θα σου έρχονται αυτά που πραγματικά σου είναι χρήσιμα για να είσαι ευτυχισμένος.
Αυτός είναι θετικός τρόπος σκέψης θετική στάση του νου..
Αν συνέχεια επιθυμούμε τότε γεμίζουμε με άγχος το μυαλό μας ,ότι αν δεν έχουμε ,
δεν ζούμε πραγματικά και για να ζήσουμε πρέπει να έχουμε .
’Ίσως η ευτυχία είναι απλότητα και ένας συνολικός θετικός τρόπος σκέψης της καθημερινότητας.
Ίσως αυτό βλέπουμε και στον μύθο του Οδυσσέα με την Καλυψώ .
Η Αθηνά ,που συμβολίζει την σοφία του νου ,λέει στον Δία ,
την ανώτερη κατάσταση του νου ,την σωστή σκέψη ,
πως πρέπει ο Οδυσσέας να ελευθερωθεί από την Καλυψώ ,
από την κατάσταση πλάνης που βρίσκεται και να γυρίσει στη Ιθάκη του .
Αυτό γίνεται όταν λείπει ο Ποσειδώνας ,δηλαδή όταν υπάρχει απουσία συναισθημάτων
που μπορούν να θολώσουν την κρίση μας και έτσι ο Άνθρωπος
σκέφτεται ανεπηρέαστα με την λογική.
Ο Δίας αποφασίζει και ο Ερμής ,ό λόγος η απόφαση του ανθρώπου ,
μεταφέρει το μήνυμα στην συνείδηση .Αποφασίζει ο άνθρωπός να αλλάξει,
γιατί ο τρόπος της μέχρι τώρα ζωής του δεν τον γεμίζει εσωτερικά .
Και όταν Ο Ερμής φτάνει στο νησί της Καλυψούς εκείνη τον υποδέχεται θερμά ,
τον βάζει να κάτσει σε θρόνο ,του προσφέρει κάθε καλό φαγητό και κρασί,
δηλαδή όταν ο Άνθρωπός προσπαθήσει ,αποφασίσει να αλλάξει η προηγούμενη κατάσταση ,
οι προηγούμενες συνήθειες δεν τον αφήνουν προσπαθούν να τον δελεάσουν.
Το ίδιο κάνει μετά η Καλυψώ και στον Οδυσσέα, του λέει να κάτσει στον θρόνο
και του προσφέρει υπέροχα φαγητό και κρασί.
Ο αγώνας για να αλλάξουμε τρόπο σκέψης έχει δυσκολίες ,
οι παλιές μας συνήθειες δεν μας αφήνουν ,σαν να είναι ζωντανά πλάσματα
που τρέφονται από την αρνητικότητα μας και εμείς όταν προσπαθούμε να σκεφτούμε
και να πράξουμε θετικά ,εκείνες λυσσάνε και μας δημιουργούν καταστάσεις
για να σκεφτούμε αρνητικά και να μείνουμε φυλακισμένοι στην σπηλιά της Καλυψούς.
Η Καλυψώ του έδινε αθανασία και νιότη . Ο Οδυσσέας όμως αρνήθηκε .
Γιατί ; Ίσως γιατί νιότη να σημαίνει ότι δεν ωριμάζει ο νους, δεν αποκτά γνώσεις ,
μένει στη λήθη ,του κρύβει του καλύπτει την αλήθεια η Καλυψώ ,η κατάσταση δηλαδή αδράνειας.
Και αθανασία ,να σημαίνει, ότι ζη τα ίδια και τα ίδια για πάντα ,δεν εξελίσσεται .
Και αυτό είναι δυστυχία αφού ο Οδυσσέας παρότι έμενα στο νησί της Καλυψούς,
ήταν δηλαδή ο νους του σε αυτήν την κατάσταση της πλάνης, δεν ήταν ευτυχισμένος
και πήγαινε στα βράχια και κοιτούσε την θάλασσα αναπολώντας την Ιθάκη του ,
την εσωτερική του αλήθεια που θα του δώσει χαρά ,την Πηνελόπη του ,τον χαμένο του εαυτό.
‘Όταν ο Ερμής πήγε στην σπηλιά της Καλυψούς ήταν όλα πανέμορφα ,
Μα όμως δεν υπήρχε δέντρο με καρπό κατάλληλο για φάγωμα .Μόνο αμπέλι.
Δεν υπήρχε κάτι άξιο και ωφέλιμο για την ψυχή του ανθρώπου ,μόνο αμπέλι ,
κρασί δηλαδή, μια συμβολική κατάσταση που μεθάει τις αισθήσεις
και δεν μπορούμε να δούμε να σκεφτούμε καθαρά .Η πλάνη των αισθήσεων ,
των αρνητικών σκέψεων
για το τι είναι απαραίτητο για την ευτυχία μας .
Και τα πουλιά που ζούσαν μέσα στην σπηλιά δεν ήταν πουλιά που κελαηδούν όμορφα ,
αυτό συμβολίζει το χωρίς νόημα θόρυβο της καθημερινότητας που δεν αφήνουν
να ακούσουμε την φωνή της ψυχής μας, το εσωτερικό μας παιδί,
που δεν ξεκουράζει αλλά αγχώνει.
Ενώ η μελωδία ενός πουλιού γλυκαίνει ηρεμεί την ψυχή μας .
Όταν η Καλυψώ αποχαιρετά τον Οδυσσέα είναι ντυμένη πλούσια φανταχτερά .
Η Καλυψώ στα μάτια μας ,στην σκέψη μας φαίνεται παραδεισένια .
Και προσπαθούμε κάθε μέρα να πάμε στο νησί της, γιατί εκεί πιστεύουμε είναι η ευτυχία .
Πιέζουμε τον εαυτό μας να κάνει τα πάντα για να βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση.
Φαίνεται ωραίο μα είναι πλάνη ,μόνο άγχος γεμίζει την καθημερινότητα μας όταν η σκέψη μας
είναι να ζήσουμε στο νησί της Καλυψούς .
Όχι .Το αληθινό νησί είναι η Ιθάκη μας, το όνειρο της ζωής μας .
Ο Οδυσσέας φεύγει από την Καλυψώ ντυμένος απλά ,
σε αντίθεση με εκείνη με τα ωραία φορέματα τα χρυσά στολίδια κ.τ.λ που μας μαγεύουν ,
μαγεύουν τις αισθήσεις ,το νου .Ο Οδυσσέας φεύγει ,δεν έχουν πια επιρροή επάνω του .
Ταξιδεύει στην Ιθάκη και είδη νιώθει μέσα του χαρά ,γιατί
αποφασίζει να κάνει αυτό που αγαπά και ας παλέψει με τον Ποσειδώνα ,
τον συναισθηματικό του κόσμο ,που σε συνδυασμό με τον αρνητικό τρόπο σκέψεις
δημιουργούν φουρτούνες συναισθημάτων που προσπαθούν να μας πνίξουν.
Γιατί ο Οδυσσέας ,στην ουσία, παλεύει με τον εαυτό του ,τον εσωτερικό του Ποσειδώνα .
Μα ο Οδυσσέας, με την Βοήθεια της Λευκοθέας ,που του λέει να βγάλει τα ρούχα του
δηλαδή να αφήσει κάθε άλλη περιοριστική ,αρνητική, σκέψη που έχει στο νου του ,
να κατέβει από την σχεδία του , να μην φοβάται να αντιμετωπίσει τους φόβους του
και να δέσει το μαντήλι που του δίνει στο στήθος του ,δηλαδή νους και καρδία
καθαροί από κάθε αρνητική σκέψη και τότε να κολυμπήσει και θα λυτρωθεί ,
κακό δεν θα του συμβεί , όταν οι σκέψεις μας είναι όμορφες καθαρές
απαλλαγμένες από την πλάνη των πρέπει και μου χρειάζεται ,
τότε και η καρδία ,τα συναισθήματα ηρεμούν και βγαίνουμε στην ξηρά ,
στην ηρεμία στην πληρότητα .Πριν βγει στην ξηρά ο Οδυσσέας
τα κύματα τον χτυπάνε ,μα εκείνος κρατιέται
από τον βράχο και δεν τον παρασέρνουν ,από τον βράχο των ιδανικών της πίστης...
Τα ιδανικά μας ,η πίστη μας ,το όνειρό μας είναι ο βράχος μας στην ζωή,
στα κύματα της ζωής.
Κουρασμένος ο Οδυσσέας κοιμάται βαθιά .
Όταν απαλλαγούμε από την ένταση της καθημερινότητας ,από το άγχος της ,
όταν ηρεμήσουμε τα θέλω μας ,τότε έρχεται η ηρεμία, η ξεκούραση ,η γαλήνη.
Και πλέον μπορούμε ,ο νους μας είναι καθαρός ,τα συναισθήματα μας ήρεμα
και έφτασε η ώρα να σκοτώσουμε τους μνηστήρες ,τις αρνητικές καταστάσεις του νου μας ,
για να πάρουμε πίσω την Ιθάκη μας, την Πηνελόπη μας ,την ζωή μας.
Άποψη Αφύπνισις