สุภาษิตกฎหมาย

0001 " คำพิพากษาของศาลย่อมเป็นอันเด็ดขาด  
0002 " ผู้เสียหายเท่านั้นจึงมีอำนาจฟ้องคดี "  
0003 " ถ้าโจทก์ไม่นำสืบจำเลยย่อมพ้นผิด "  
0004 " หน้าที่นำสืบย่อมตกอยู่แก่โจทก์ "  
0005 " ความเป็นธรรมนั่นแหละคือความเสมอภาค "  
0006 " ผู้กระทำหรือผู้ยินยอมพร้อมใจด้วยย่อมมีโทษดุจกัน "  
0007 " การอำพรางต่างกับการทำเฉย " 
 
0009 " ความยินยอมย่อมกำจัดเสียซึ่งความผิดพลาด "  
0010 " คำสารภาพที่ให้ในศาลย่อมมีน้ำหนักมากกว่าการพิสูจน์อื่นใด "  
0011 " การตีความในกฎหมายย่อมไม่ก่อให้เกิดความเสียหาย "  
 


0015 " ผู้มีอำนาจกระทำสิ่งใหญ่ย่อมมีอำนาจกระทำสิ่งย่อยด้วย "  
0016 " กฎหมายไม่นำพาในสิ่งเล็กน้อย "  
0017 " ดุลพินิจคือการวินิจฉัยโดยอาศัยกฎหมายว่าอะไรยุติธรรม "  
 
0019 " บ้านของบุคคลใดย่อมเป็นที่รโหฐานของบุคคลนั้น "  
0020 " ของกำนัลซึ่งลักลอบให้ ย่อมเป็นสิ่งที่มีพิรุธเสมอ "  


0023 " เมื่อข้อความใดเคลือบคลุม ในการตีความต้องละเว้นสิ่งที่ไร้ผลและสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ "  
0024 " กฎหมายนอนหลับบางคราวแต่ไม่เคยตาย "  
0025 " ผู้ที่ถูกบังคับให้เชื่อฟังย่อมไม่ต้องรับผิด "  
0026 " ความฉ้อฉลของตนย่อมไม่ก่อให้เกิดสิทธิฟ้องร้องกล่าวหาบุคคลอื่นได้ "  
0027 " ข้อยกเว้นจะต้องตีความโดยเคร่งครัด "  
0028 " สัญญาไม่อาจเกิดขึ้นจากการกระทำอันมิชอบด้วยกฎหมาย "  
0029 " ไม่มีการฟ้องร้องโดยอ้างสัญญาที่ไม่ชอบ "  
0030 " บุคคลวิกลจริตไม่มีเจตนา "  
0031 " จงประสาทความยุติธรรมแม้ฟ้าจะถล่มก็ตามที "  
0032 " ผู้ซึ่งปกปิดการฉ้อย่อมกระทำการฉ้อเอง "  
0033 " ความไม่รู้ข้อเท็จจริงเป็นข้อแก้ตัวได้ "  
0034 " ความไม่รู้ในสิ่งซึ่งกฎหมายถือว่าต้องรู้ไม่เป็นข้อแก้ตัว "  
0035 " ความไม่รู้กฎหมายไม่เป็นข้อแก้ตัว "  
0036 " การไร้ความสามารถคงเป็นข้อแก้ตัวได้ตามกฎหมาย "  
0037 " เมื่อมีสิทธิเสมอกันแล้ว ผู้ครอบครองทรัพย์สินย่อมมีสิทธิดีกว่า "  
0038 " ในคดีอาญาทั้งมวล ควรจะพิสูจน์ให้ประจักษ์แจ้งดั่งแสงตะวัน "  
0039 " กฎหมายรับรู้กับสิ่งที่อยู่ใกล้กับเหตุเท่านั้น "  
0040 " สองผิดจะไม่ทำให้เป็นถูกขึ้นเลย "  
0041 " ในพินัยกรรมนั้นเราจักต้องค้นหาเจตนารมณ์ของผู้ตายให้จงได้ "  
0042 " ตุลาการควรคำนึงถึงความยุติธรรมเสมอ "  
0043 " สิทธิมหาชนย่อมมาก่อนสิทธิเอกชน "  
0044 " กฎหมายออกโดยอำนาจนิติบัญญัติ จะเลิกไปก็โดยอำนาจนิติบัญญัติ "  
0045 " กฎหมายย่อมเคารพต่อความเป็นธรรม "  
0046 " ความยุติธรรมไม่เป็นสิ่งที่จะพึงปฏิเสธหรือผัดผ่อน "  
0047 " กฎหมายย่อมช่วยผู้บริสุทธิ์ "  
0048 " กฎหมายย่อมมุ่งถึงสิ่งอนาคตไม่ใช่สิ่งอดีต "  
0049 " กฎหมายท้องถิ่นย่อมใช้บังคับแก่การกระทำในท้องถิ่นนั้น "  
0050 " ผู้ปล่อยคนผิด คือ ผู้สร้างความหวาดเกรงให้แก่ผู้บริสุทธิ์ "  
0051 " กรรมเป็นเครื่องชี้เจตนา "  
0052 " ความเป็นธรรมย่อมดำเนินตามกฎหมาย "  
0053 " ความเป็นธรรมย่อมไม่ขัดแย้งกับกฎหมาย "  
0054 " กฎหมายให้ความเป็นธรรมมากกว่าปุถุชน "  
0055 " กฎหมายย่อมจักทำให้เหมาะสมกับคดีที่เกิดขึ้นเป็นเนืองนิตย์ "  
0056 " การรับสินจ้างรางวัลในการตัดสินความเท่ากับเป็นการข่มขู่เรียกเอารางวัลนั้น "  
0057 " การเลินเล่ออย่างร้ายแรงก็เท่ากับจงใจกระทำความผิด "  
0058 " เมื่อมีกฎหมายอันไม่แน่นอน ย่อมมีผลเท่ากับไม่มีกฎหมาย "  
0059 " เมื่อไม่มีตัวการ ย่อมไม่มีผู้สนับสนุน "  
0060 " เมื่อมีสิทธิย่อมสมควรมีทางบังคับตามสิทธินั้นด้วย "  
0061 " เมื่อมีเหตุอย่างเดียวกัน ย่อมต้องใช้กฎหมายอย่างเดียว  
0062 " พยานปากเดียวมีผลเสมือนไม่มีพยาน "  
0063 " พึงชั่งน้ำหนักพยานหลักฐานแทนการนับจำนวนพยาน "  
0064 " บทบัญญัติอันสูงสุดคือบทบัญญัติที่ส่งเสริมศาสนา "  
0065 " กฎหมายสิทธิพิเศษยกเว้นกฎหมายทั่วไป "  
0066 " เมื่อผู้ซื้อถูกครองสิทธิทั้งหมดหรือบางส่วน ผู้ซื้ออาจไล่เบี้ยเอาแก่ผู้ขายได้ "  
0067 " ประโยชน์สุขขของประชาชนย่อมเป็นกฎหมายสูงสุด "  
0068 " เจ้าของไม่อาจมีภาระจำยอมเหนือทรัพย์ของตนเอง "  
0069 " ภัยพิบัติอันเกิดแก่ทรัพย์ย่อมตกแก่เจ้าของทรัพย์ "  
0070 " เหตุการณ์ย่อมแจ้งอยู่ในตัว "  
0071 " คดีความซึ่งฟ้องร้องระหว่างคู่ความไม่ควรจะทำให้บุคคลภายนอกเสียหาย "  
0072 " สิ่งอุปกรณ์ย่อมตามสิ่งประธาน "  
0073 " ราชอาณาจักรเป็นสิ่งซึ่งไม่อาจแบ่งแยกได้ "  
0074 " การให้สัตยาบันก็เปรียบเสมือนการสั่งให้กระทำ "  
0075 " ทรัพย์ไม่มีเจ้าของตกเป็นของแผ่นดิน "  
0076 " ถือว่าผู้ที่นิ่งเฉยได้ให้ความยินยอม "  
0077 " ใครมาก่อนผู้นั้นย่อมมีสิทธิเรียกร้องตามกฎหมายได้สูงสุด "  
0078 " ผู้ออกคำสั่งย่อมเป็นผู้กระทำ "  
0079 " ผู้ใดใช้ให้ผู้อื่นกระทำการอย่างใดถือว่าผู้นั้นได้กระทำการนั้นด้วยตนเอง "  
0080 " สิ่งใดติดกับที่ดิน ย่อมเป็นส่วนหนึ่งของที่ดิน "  
0082 " เมื่อสิ่งประธานถูกทำลาย สิ่งอุปกรณ์ย่อมสิ้นสุดลงด้วย "  
0083 " ความจำเป็นอาจใช้เป็นข้อต่อสู้ได้ "  
0084 " สัญญาเอกชนจะก่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นไม่ได้เป็นอันขาด "  
0085 " ผู้ครอบครองย่อมมีสิทธิดีกว่าผู้อื่น "  
0086 " ประจักษ์พยานหนึ่งปากดีกว่าพยานบอกเล่าสิบปาก "  
0087 " ไม่พึงมีการเพิ่มประเด็นระหว่างมีการพิจารณาคดี "  
0088 " ลูกสัตว์ย่อมเป็นทรัพย์อันตกแก่ผู้เป็นเจ้าของเม่สัตว์ "  
0089 " กรรมสิทธิ์ในสิ่งปลูกสร้างย่อมตามกรรมสิทธิ์ในที่ดิน "  
0090 " ความเคารพต่อกฎหมายเป็นปัจจัยสำคัญแห่งกฎหมาย "  
0091 " ไม่มีกฎหมายไม่มีการลงโทษ "  
0092 " จะทำสัญญายกเว้นความรับผิดอันเกิดจากการฉ้อฉลมิได้ "  
0093 " กฎหมายใหม่พึงใช้บังคับในอนาคตหาควรมีผลบังคับย้อนหลังไม่ "  
0094 " ไม่มีผู้ใดจะถูกลงโทษเพราะการกระทำของบุคคลอื่น "  
0095 " บุคคลย่อมจะเป็นผู้ตัดสินคดีของตนเองไม่ได้ "  
0096 " ฟ้องซ้ำต้องห้าม "  
0097 " ผู้รับโอนไม่มีสิทธิดีกว่าผู้โอน "  
0098 " บุคคลจะต้องไม่ถูกลงโทษสองครั้งสำหรับความผิดอันเดียวกัน "  
0099 " กฎหมายซึ่งมีเหตุผลย่อมได้รับคำสรรเสริญยิ่ง "  
0100 ผู้เยาว์ไม่อาจสาบานตัว

https://www.kroobannok.com/14767