Drogi Uczniu, nudzisz się? Mamy propozycję, jak spędzić wolny czas.

Stwórz coś i pochwal się swoim dziełem po powrocie do szkoły.

Domek dla lalek

Z kartonowego pudełka odpowiedniej wielkości możemy wyczarować wspaniały i niezwykle oryginalny domek dla ulubionych lalek albo zabawek. Z kartonu możemy zrobić schodki

oraz wszystkie mebelki i akcesoria. Praca ta wymaga nieco cierpliwości, ale będzie wspaniałą lekcją ekologii i recyklingu.

Z kartonowego pudełka można wykonać też scenę teatralną i zabawić się w teatr, wykorzystując figurki ulepione według przepisu podanego powyżej.

Pojazd

Z dużych pudełek możemy stworzyć wspaniałe pojazdy. Karton może stać się samochodem, samolotem, pociągiem, rakietą czy traktorem. Ogranicza nas tylko własna wyobraźnia

oraz zdolności plastyczne.

Podręczny organizer

Z niewielkiego pudełka możemy zrobić przy pomocy kleju i nożyczek pomysłowy organizer na różnego rodzaju bibeloty. Tak powstała skrzyneczka może mieć wiele zastosowań, możemy trzymać w niej przyprawy, długopisy, kredki, nożyczki lub inne drobne rzeczy, które na co dzień zaśmiecają nam blaty albo biurko.

Słoik pozytywnych myśli

Czy słyszeliście kiedyś o słoiku szczęścia albo o słoiku motywacyjnym? Może to być oryginalny upominek, który będzie nie tylko pamiątką, ale też skarbnicą inspiracji na każdy dzień, możecie go zrobić sami.

Słoik z inspirującymi hasłami na każdy dzień może zawierać w sobie zarówno cytaty

z ulubionych powieści i filmów, jak myśli stworzone przez siebie. Na kolorowych karteczkach drukujemy lub wpisujemy ręcznie motywujące, pouczające lub budzące natchnienie tekściki autorstwa własnego lub kogoś z grona naszych idoli czy autorytetów. Każdego dnia rano losujemy jedną karteczkę, która staje się naszym mottem w danej chwili

i wskazuje nam drogę.

Co jest potrzebne, by zrobić słoik pozytywnych myśli?

Podstawą jest oczywiście słoik – najlepiej przezroczysty, zamykany. Jego kształt, kolor

i wielkość zależy już od naszej inwencji, podobnie jak dodatki – kolorowe wstążki, naklejki, sznureczki czy sztuczne kwiaty. Najważniejszy jest jednak jego zawartość – zbiór motywacyjnych cytatów.

„Gniotek”

Potrzebne materiały:

· balon,

· butelka 500 ml,

· mąka ziemniaczaną lub ryż,

· lejek,

· słomka lub wykałaczka,

· włóczkę do zrobienia fryzury naszemu stworkowi

· czarny marker.

Na początku do butelki wsypujemy mąkę do wysokości 1/2 lub 3/4 butelki, w zależności od wielkości balona. Najlepiej robić to przez lejek, poruszając w środku słomką lub wykałaczką,

aby przesypywało się bez zastojów. Następnie dmuchamy balon, skręcamy go i zakładamy

na butelkę. Teraz wystarczy butelkę obrócić w taki sposób, aby mąka przesypała się

do nadmuchanego balona. Można to przyśpieszyć ściskając kilkukrotnie butelkę.

Wypełniony mąką balon ściągamy z butelki, spuszczamy powoli powietrze związujemy

go i zabieramy się za dekorowanie. Na czubku głowy naszego Pana Gniotka przywiązujemy włóczkę i rysujemy markerem buzię. Nasza zabawka jest już gotowa.

Laleczka z butelki

Buteleczkę pokrywamy plasteliną, doklejamy plastelinowe ręce, guziki i co tylko przyjdzie nam do głowy. Główkę lalki możemy zrobić z plastikowej lub drewnianej kulki oblepionej plasteliną albo z kulki zrobionej z folii.

Będziesz potrzebować:

· butelki i buteleczki różnych rozmiarów (mogą być także po lekarstwach),

· plastelina,

· kolorowe ścinki materiałów, wstążki, sznurki, druciki, guziki, koraliki, różne ozdoby,

· plastikowe lub drewniane kulki,

· korek z butelki po winie,

Wykonanie:

Buteleczkę pokrywamy plasteliną, doklejamy plastelinowe ręce, guziki i co tylko przyjdzie nam do głowy. Główkę lalki możemy zrobić z plastikowej lub drewnianej kulki oblepionej plasteliną albo z kulki zrobionej z folii aluminiowej i oblepionej plasteliną. Szyję wykonujemy z korka z butelki po winie. Lalki mogą być też ubrane w kolorowe materiałowe sukienki, płaszcze i kapelusze. Wszystko zależy od Waszej wyobraźni.

Ciepło-zimno

Tej zabawy nie trzeba nikomu przedstawiać. Jedna z osób biorących udział w zabawie chowa, np. 10 małych przedmiotów w różnych miejscach, a później naprowadza drugą osobę hasłami: „Ciepło – zimno – gorąco – mróz”.

Kalambury

Wymyślasz hasło (mogą być tytuły filmów, piosenek, zawody, zwierzęta, przedmioty itp.). Podajesz kategorię i musisz pokazać swoje hasło albo je narysować. A reszta uczestników zabawy musi zgadnąć, o co chodzi.

Zabawa w skojarzenia

Tę zabawę znają chyba wszyscy, bawiliśmy się w nią. Przypominam: zaczynający zabawę mówi dowolne słowo, np. „słońce”. Następnie kolejna osoba, mówi słowo kojarzące się z tym, co usłyszała, np. „gorąco”. Potem szuka się kolejnego skojarzenia do „gorąco”, np. „lato”. I tak na zmianę.

Poszukiwanie skarbów

W różnych miejscach (w domu lub na podwórku) schowaj jakiś przedmiot albo coś słodkiego, drobny prezent. Prowadzący zabawę mówi, np.: „Idź do przodu, stań, idź w stronę ławki, stołu, kanapy itp., omiń ją, szukaj na dole...”. Innym poleceniem może być podanie liczby kroków, jakie szukający ma przejść.

Ciąg dalszy nastąpi

Czyli wspólne rysowanie. Jedna osoba szkicuje na kartce, np. kółko i oddaje kredkę drugiej osobie, aby ta dorysowała kolejny element. Ciekawe, co dorysuje? Czy będą to promienie i powstanie słoneczko, czy włosy i powstanie buzia dziewczynki?, itd.

Smaki i aromaty

Do małych pojemników wkłada się aromatyczne produkty, np. skórkę pomarańczową, zmieloną kawę, ogórek kiszony. Następnie osoba z zamkniętymi oczami zgaduje, co tak pachnie. W ten sposób można się bawić nie tylko zapachami, ale także smakami. Wtedy dajemy drugiej osobie coś do skosztowania. Ciekawe, czy rozpozna smak?

Co się zmieniło?

Z elementów wyciętych z kolorowego papieru ułóż dwa takie same obrazki, różniące się kolorami (np. dwa domy: jeden zielony z czerwonym dachem i czarnym kominem, a drugi z żółtym dachem i czerwonym kominem). Nie przyklejaj ich! Gdy osoba się odwróci, podmień któryś z elementów. Zadanie polega oczywiście na odgadnięciu, co się zmieniło.

Oglądanie starych zdjęć

Ma ono na celu przywołanie wspomnień albo układanie wymyślonych historii z kolejno wylosowanymi rodzinnymi pamiątkami.

Podawanie miny (wyczuwanie twarzy)

Uczestnicy siedzą w kręgu. Pierwsza osoba robi dowolną minę, przekazuje ją sąsiadowi, który powtarza ją i podaje dalej. Po przejściu kolejki, inna osoba wymyśla inną minę.

Pantomima – czyszczenie budki telefonicznej

Każda osoba ma kawałek papieru o wymiarach 50 x 50 cm. Gracze ustawiają się przed swoimi kwadratami. Prowadzący informuje: „Jesteście czyścicielami okien, a przed wami jest bardzo brudna budka telefoniczna. Trzeba ją wymyć, wszystkie zewnętrzne powierzchnie i kąciki w środku”. Wszyscy pracują przy dźwiękach wolnej lub skocznej muzyki.

Żywa kamera

Uczestnicy tworzą pary. Jedna osoba w parze jest kamerą, druga kamerzystą. Kamerzysta staje za kamerą, swoje ręce kładzie na ramiona partnera. Kamera zamyka oczy, a kamerzysta delikatnie prowadzi ją po sali. Na jego okrzyk „klik” kamera otwiera na krótko oczy i uważnie obserwuje otoczenie. Na powtórne „klik”, znów zamyka oczy. Po zabawie, osoba-kamera opowiada o zapamiętanych przez siebie obrazach.

Zwijanie słomek z gazet ( różne sposoby wykorzystywania słomek)

Uczestnicy zwijają z gazet słomki – długie, sztywne patyczki, które można wykorzystać do różnych zabaw zręcznościowych.

Wykorzystanie spinaczy bieliźnianych

Podawanie sobie w parach, rzędem listków wyciętych z papieru. Dotykamy ich tylko przy użyciu spinaczy.

Paluszkowe rymowanki

Dzieci siedzą wokół stołu i kładą ręce na blacie. Mówią bardzo wolno następującą wyliczankę:

„ Paluszkami, piąsteczkami,

paluszkami, piąsteczkami,

całą dłonią, łokciami i dłonią”.

W tym czasie stuka się rytmicznie w stół odpowiednim palcem, pięścią, itd. Tempo jest coraz szybsze. Kto się pomyli lub użyje niewłaściwej części ciała, musi dać fant.

Relaksacja – niewidzialny ołówek

Rysowanie nosem w powietrzu liter, pisanie swojego imienia, rysowanie figur itp.

Rytmiczne dyktando

Zabawa w parach. Jedna osoba podaje rytm, druga – powtarza go, potem zmiana ról.

Deszcz rymów

Prowadzący wyrzuca do góry kartki z napisanymi wyrazami, które rymują się ze sobą (na każdej kartce jest jeden wyraz). Zadaniem uczestników jest złapanie kartki, przeczytanie, a następnie poszukanie osób, które mają na kartkach wyrazy rymujące się z jego wyrazem. Uczestnicy układają teksty – rymowanki ze swoimi wyrazami.