ในการปรับพฤติกรรมก้าวร้าวเกเร พื้นฐานแนวคิดจะมาจากความเข้าใจที่ว่า ไม่มีเด็กคนไหนเป็นเด็กดื้อ เป็นเด็กไม่ดี หรือเป็นเด็กมีปัญหา เมื่อถูกเรียกว่าเด็กเอาแต่ใจ เด็กก็จะเอาแต่ใจตัวเองง่ายขึ้น บ่อยขึ้น ทั้ง ๆ ที่จริง แล้วมีใครบ้างไม่เคย เอาแต่ใจ มีใครบ้างไม่เคยโกหก มีใครบ้างไม่เคยหงุดหงิดก้าวร้าวการที่เราเคยมีพฤติกรรมที่ไม่ดี ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องเป็นคนไม่ดี เด็กก็เหมือนกัน 

             พฤติกรรมเกเร ใช้ความรุนแรง ละเมิดสิทธิของผู้อื่น หรือฝ่าฝืนกฎกติกาของสังคม ถ้าไม่ถูกห้ามปรามหรือ ปรับเปลี่ยนให้แสดงออกมาในรูปแบบที่ถูกต้อง จะส่งผลในระยะยาวต่อการเข้าสังคม เด็กอาจจะทำลายข้าวของ ขีดเขียนกำแพง ขโมยของเล่นเพื่อน หนีเรียน หนีออกจากบ้าน มีการทะเลาะวิวาทกับเพื่อน ๆ ร่วมชั้นเรียน นำมาสู่การทำร้ายร่างกายซึ่งสามารถสร้างความบาดเจ็บให้ทั้งตัวเด็กเองและผู้อื่นได้