Stichting Dwaalhaas (www.EindhovenArt.nl)

kvk nummer 69071004

Edisonstraat 39 5621HK Eindhoven.

Telefoon 040 8444 515 WhatsApp 06 8014 3241

email dwaalhaas@outlook.com

ABN AMRO > NL66 ABNA 0248 6260 86.

RABO bank > NL67 RABO 0152 1893 27.

elke maandag van 12:00 tot 18:00 Leefmuseum / inloop voor iedereen en alle leeftijden, gratis meedoen.

elke maandag van 18:00 tot 21:00 Leefmuseum / inloop voor 18+ only (bijna) alles kan / mag / is bespreekbaar.

elke zaterdag van 12:00 tot 17:00 Kringloopwinkeltje

Het Leefmuseum, de academie voor Levenskunst.

Beleven, uitleven en inleven, daar draait het om in het Leefmuseum, je moet niets, je mag en je kan gewoon je zelf zijn, niets of niemand is "raar" we zijn er voor elkaar, en alles is uiteraaard gratis.

Luctor et Emergo ( ik worstel en kom boven ) Mijn levensverhaal en motivatie.

Mijn naam is Hans de Waal aka "Dwaalhaas", de naam Dwaalhaas is een verbastering van DeWaalHans>DwaalHans>Dwaalhaas, ik kreeg deze (bij)naam in de tijd dat ik nog taxi-nachtchaufer was, mijn colega's verbasterde mijn achternaam in Dwaal en het dochterje van de vriendin die ik in die periode had kon mijn voornaam nog niet goed uitspreken, dus noemde zij mij altijd Haas, zo is mijn "artiesten" naam geboren.

maar laat ik beginnen bij het begin.........

Ik ben op 11 mei 1965 geboren in de Johannes van der Waalsweg te Eindhoven, "grappig" want mijn doopnaam is johannes ( Waals-weg ? ) toeval ? ik weet het niet, door mijn "rugzakje" STPS ( schizotypische persoonlijkheidsstoornis ) lijd ik o.a aan betrekkingswaan, buitenzintuiglijke waarneming & magisch denken.

Mijn leventje liep dan ook heel anders dan "gewenst", maar achteraf ( nu ) heb ik geen wrok, verdriet, schaamte of spijt van de dingen die gegaan zijn zoals ze gingen, of de dingen die ik gedaan heb en soms nog doe, ik heb er veel van geleerd en het heeft mij gevormd tot wat ik nu ben, en daar ben ik trots op, ongeacht wat andere mensen er van vinden of denken. het word een lang verhaal wat ik hier onder ga schrijven, en misschien mis ik soms wat details of dingen die ik even vergeten of verdrongen heb, dus ik zal mn levensverhaal hier onder steeds weer aanvullen met herinneringen.

van 0 tot (ongeveer) 15 jaar - 1965 / 1980

ik kan mijn "kindertijd" gelukkig op 2 manieren bekijken, 1 zoals het was, thuis in Eindhoven, en zoals het was, elk weekeind en elke vakantie op de camping of logeerpartijtjes bij mijn oom in Belgie...

hier in NL / Eindhoven had ik het "zwaar" ik werd elke dag gepest op school, ik had geen vriendjes, ik werd uitgesloten enz. ik kwam vaak jankend thuis, waar mijn "probleem" ook niet echt serieus genomen werd, door het gepest, zelfs door leraren, kon ik ook niet goed meekomen, waardoor ik ook slechte cijfers behaalde, ik trok er als kind vaak alleen op uit, samen met mn tekenblok en potloden / stiften om ergens op afgelegen plekken rustig mijn eigen ideale wereldje te kunnen creeren...

In Belgie was dat net andersom, ik had daar veel vriendjes en vriendinnetjes en ik durf het bijna niet te zeggen, maar daar was ik echt wel "de bink"-) (ze moesten eens weten ) Het was de mooiste tijd van mn kinderjaren.

elk weekeind van vrijdag tm zondag en elke vakantie gingen we naar Het Zilverstrand in Mol, in de grote vakantie was er ook altijd 1 week dat ik als 10 jarig jongetje aleen in de caravan mocht blijven, mijn ouders gingen dan een weekje samen naar een andere camping en de buren helden mij een beetje in de gaten, blikken bami, nasi... friet pannekoeken ik kon al vroeg voor mezelf zorgen. en als mijn ouders door omstandigheden niet naar de camping konden dan ging ik zelf op mijn fietsje van Eindhoven naar mijn oom in Heppen (B) om daar te logeren .

Vandaar dat ik mezelf ( met trots ) soms een halve Belg noem, als ik de tijd die ik daar gehad had, niet had mogen meemaken, dan was ik er waarschijnlijk ook door het pesten (net als velen ) aan onderdoor gegaan.


van ( ongeveer ) 15 tot ( ongeveer ) 30 jaar - 1980 / 1995

hier begon mijn leventje al raar te worden, ik ging / moest naar de LTS, omdat ik op de "lagere school"niet goed mee kon komen / slechte cijfers ( in die tijd werd er niet gekeken of zoiets ook andere oorzaken als bv pesten had ) er werd gewoon gezegd "als hij het niet in zn hoofd heefd, dan moet hij het in zijn handen hebben"

en ook hier op de LTS ging het pesten nog ongeveer 2 jaar door.... tot ik eeen baantje kreeg als vulploeg medewerker in een supermarkt... toen had ik voortaan eigen geld, dus ik ging stappen, en omdat ik in die tijd Elvis fan was ging ik om met de Rocking Rebels etc. Jep ik was ook op tuigdag 1980 :-) en vele andere rock n roll / rock a billy, en later ook psychobilly concerten, ik begon "opstandig" te worden en van me af te bijten, spijbelen en andere dingen die niet helemaal in de haak waren. en ook op school had ik het helemaal gehad met dat pesten, en op een dag sloeg ik de grootste aanstichter tegen zijn kop, het pesten was meteen afgelopen.

de winkel waar ik werkte ( Torro ) vroeg of ik naast vakkenvuller en weekeindhulp in vaste dienst wilde treden, een fulltime baan, vast contract, en dat wilde ik wel ( zonder diploma's ) ik had smorgens mn vaste contract op zak, en smiddags kreeg ik te horen dat mn contract alweer verscheurd was.... omdat de rayonchef van het hoofdkantoor het geen gezicht vond om iemand met rood haar in een rode werkjas te zien... "welcome to the grown up world" gelukkig is dit uiteindelijk weer omgedraaid, en heb ik het daar al bij al 13 jaar vol gehouden..

"Changes" .... cultuur & sub-culturen, "karma chameleon".......

op zoek naar mezelf.. van huismus naar "rocking rebel", psychobilly, punk, new-wave, rasta, disco, queen, (hard) rocker, biker, alternatief, .. een aantal subculturen waar ik in een noodgang ( vaak door dood en elende ) doorheen geschoten ben... Good friends we have had, oh good friends we've lost, along the way, In this bright future you can't forget your past, So dry your tears I say .....

"ĂŹn memory of" Angela, Krein, Odette, Ans, Yoie, Anja, Janette, Kees, Arno, Michaela, Marleen, Marnix, Riek, Bianca, Anton, "rooie Anja" en alle andere die ik op dit moment van schrijven even vergeten ben... ( veel te vroeg gestorven ) ...

"Breek me mn bek niet open" als het om elende gaat, ik maakte het zelf mee of ik had wel dierbare die het meegemaakt haden, niets is mij meer vreemd..

moord, zelfmoord, verkrachting, misbruik, incest, (hard) drugs, verslavingen, prostitutie, dakloos, uitbuiting, discriminatie, sex, psychiatrie, religie, criminaliteit, enz. enz.

"Luctor et Emergo" 1991, mijn eigen grote klap... Angela Greis

voor ik haar had leren kennen, had ik al behoorlijk wat voor mijn kiezen gekregen, subcultuurtjes waar ik uit-kroop als het niet bleek te zijn wat ik er van verwachte, of als ik me weer eens "in de steek gelaten" voelde door de "groep" waarmee ik omging... Het was op een vrijdag avond in cafe Altstad ( ik was in die tijd "populair" en ging 4 avonden per week op stap ) op een vrijdag avond onmoette ik 2 meiden, Angela en een vriendin van haar, die vriendin woonde op een kamer boven het uitgaansgebied Stratumseind...

Angela logeerde bij haar vriendin, en die nacht mocht ik met hun mee naar huis, en ( je bent jong en wilt wat ) zou ik die nacht bij haar vriendin in bed SLAPEN, :-) dit liep op misverstanden uit en ik werd uit hun huis gezet, de volgende dag, zaterdags kwam ik ze weer tegen in de Altstad, ik bood mn excusses aan voor mn gedrag en raakte verder aan de praat met Angela, ze vertelde mij dat zij ook net op kamers woonde, in Venray, en of ik het leuk zou vinden om eens bij haar op bezoek te komen....

nog geen week later reed ik snachts door de sneeuw op mn motor naar Venray :-)

In Venray aangekomen zag ik dat het adres dat ik doorgekregen had een psychiatrische inrichting was, en ik dacht dat ze mij een soort "pay-back" gegeven hadden voor mijn wangedrag toz van haar vriendin, dus ik weer op mn motor door het donker, de kou en de sneeuw weer terug naar Eindhoven, thuis aangekomen belde ik haar op, ( er waren toen nog geen mobieltjes )

Toen bleek het dat Angela daar "intern / studie"( op kamers ) zat te wonen... dus ik midden in de nacht weer terug, door weer en wind...

zoals ik in de video vertelde duurde het nog maanden voordat we daadwerkelijk "iets met elkaar kregen" ik wilde het zelf niet verpesten door meteen met haar te gaan vrijen etc.. dit voelde zo echt en zo goed aan, haar wilde k niet meer kwijt...

Angela was ook en afsluiting van een wilde periode in mijn leventje, een afsluit perioden van een inhaalslag op mn tekortkomingen van acceptatie, voor Angela ging ik veel op stap, donderdags, vrijdags, zaterdags, zondagsmiddags, zondag savonds... en bijna elke keer dat ik op stap ging had ik in die tijd wel weer een ander meisje, dat ging stoppen met / door Angela...

Ik zeg altijd ( nu nog steeds ) dat ik blij ben met mijn "verleden" en alle ervaringen die ik heb opgedaan, de goede en de slechte, want ik ben op mijn pad veel mensen tegen gekomen die "slachtoffer"waren van verkrachting, incest, en misbruik, en ( psychische ) problemen, waardoor ik mezelf in veel situaties goed kan inleven, Angela bleek Anorexia Nervosa te hebben, en toen wij door haar ondergewicht geen normale relatie ( sex ) meer konden hebben wilde zij het voor mij uitmaken, ik moest maar gelukkig worden zonder haar, dat wilde ik niet, ik wilde haar niet kwijt....

het / de / een compromie was dat ik dan maar af en toe sex had met een eerdere vriendin, een meisje waarmee ik eerder een langere relatie had, een meisje ( Ans ) die ik had geholpen met haar incest / verkrachtings problemen... en wij vonden dat in die tijd alle 3 een prima oplossing.

5 september 1991 ... Angela en ik sliepen bij haar ouders en normaal zette angela voor mij de wekker op 6 uur, omdat ik dan naar mijn werk moest, behalve dan die bewuste donderdag ochtend, die donderdag werd ik wakker van haar laatste adem, savonds nog gaf ze mij een knuffel om in mijn auto te hangen en voor het slapen gaan betaste ze mijn gezicht... smorgen was ze dood... wist ze dat ze sterven ging ? was alles zo gepland ? omdat ik aan duiken deed had ik een EHBO diploma, en ik heb haar proberen te reanimeren, op haar kamer, op de gang, achter in de auto van haar ouders, richting en in het ziekenhuis, ik stond erbij toen ze in het IC haar hart via electroshocks 13 x ! probeerde te laten werken, maar niets mocht meer baten... ik was haar kwijt... en in mijn wereldje toen, verloor ik daar ook mijn toekomst mee, ik was immers serieus bezig met het plannen van "huisje boompje beestje" ik was zelfs bezig om voor mn werk opleidingen te volgen om hogerop te kunnen komen... alles was voor niets, stom van me maar ik begon te zuipen, ik raakte mijn baan kwijt, ik kreeg schulden en werd uiteindelijk dakloos...

Het maakte mij allemaal niets meer uit....

kliekjes drank bij elkaar gooien / mixen uit de glasbak, tot ik weer een volle fles had, het criminele pad.. en zelfs prostitutie, ik was echt diep gezonken...

tot ik op een gegevenmoment een Turkse vrouw tegen kwam, die mij letterlijk uit de goot trok, een rijke zakenvrouw met een aantal eigen bedrijfjes in Nederland en Turkije, ik kreeg een relatie met haar, en omdat zij zich min of meer ( en terecht ) voor mij schaamde huurde zij voor mij een ruimte in een kunstenaars-complex ( kamers en woningen zijn moeilijk te vinden in Eindhoven ) Lees hier "het Willem Adelaar intervieuw" van mn Turkse vriendin kreeg ik alles wat ik maar kon bedenken, kleding, reisjes, auto en zelfs een eigen winkel, maar het ging (te) goed met mij, en de "zelfkant" van de samenleving bleef aan mij trekken, geld maakt (ook) niet gelukkig...

in het Atelier-complex maakte ik ook weer contact met "een oude vriend" de Kunst, ik begon weer te tekenen en te schilderen, en ik ontdekte dat dat belangrijker voor mij was dan de drank of het geld.

Onlosmakelijk...De Kunst, van het leven levenskunst beleven, uitleven en inleven... "De Levenskunstenaar"

omdat de ruimte waarin ik verblijven mocht saai en leeg was, ging ik aan de slag met afvalmaterialen van de kunstenaars die ook in dat pand woonde, mijn toenmalige vriendin vond dat ik talent had en kocht voor mij doeken en verf, ik beschilderde het ene naar het andere doek, een kennis van haar was directeur van het CKE en zij wilde dat hij mijn werk bekeek om mij uiteindelijk een evt. voorropleiding voor de kunstacademie te laten volgen, toen de man mijn werken met geheel eigen stijl zag rade hij dat af, "die jonge is autodict, en heeft een eigen stijl, die moet zijn eigen weg volgen...."

ik mocht er wel exposeren, mijn eerste expo ever, vond plaats in het CKE, ondanks dat ik niets met die instelling te maken had...

maar mijn toenmalige vriendin wilde meer...

ze stuurde mij naar een of andere zgn "schilderschool", daar moest ik met olieverf oa landschapjes naschilderen, de andere cursisten deden er weken op, maar ik had er elke week 1 klaar, toen vroeg de "leraar" aan mij of ik eens wat werk van mezelf naar school wilde meenemen, en bij het zien van mijn eigen werk kreeg ik weer te horen dat ook deze zgn "schilderschool"mij niets meer kon bijbrengen, ik moest gewoon blijven doen wat ik deed, mijn eigen stijl ddorzetten, en blijven schilderen zoals ik toen al deed en altijd gedaan heb..

ik ben op dit moment 55 jaar, pen, papier, kwast, verf, canvas en mijn eigen creativiteit zijn 1 met mij geworden, ik kan niets anders dan wat ik doe en zoals ik het doe. want hier voel ik me goed bij. de Kunst is voor mij mn uitlaatklep en geen manier om geld te verdienen..

soms vragen mensen mij wel eens "schilder je nog ?" dat vind ik een rare vraag, dat is voor mij net zoiets als de vraag "ga je nog naar de wc ?".....

van ( ongeveer ) 30 tot ( ongeveer ) 45 jaar - 1995 / 2010

Aan alle ( goeie ? ) dingen komt een eind, zo ook met die relatie met die "zakenvrouw" ik ging werken als nachtchaufeur bij de taxi en ik kwam soms op plekken waar je beter niet kon komen, ook plaatsen die ik kende uit mijn verleden van dakloos zijn, nachtclubs, bordelen, dealers, gebruikers enz. Woensel West had in die tijd niet zo'n goeie naam, er was toen veel drugs overlast en prostitutie, ik kende veel van die meiden nog uit de tijd dat ik zelf dakloos was en voordat ik het doorhad fungeerde mijn woning overdag als een soort van inloophuis waar die dakloze junks even tot rust konden komen, er waren er ook enkele bij die ook gingen schilderen en tekenen, gewoon omdat het materiaal altijd voorhanden was.

Eigelijk was toen al ( de voorloper van ) MIJN Leefmuseum / livingmuseum "geboren" -

Na 3 jaar gewerkt te hebben als (taxi ) nachtchaufer moest ik van het UWV gaan werken bij een kringloopwinkel in Geldrop, daar mocht ik van mijn baas alle cosmetica, zeep en verzorgingsproducten die binnenkwamen gratis meenemen zodat ik die weer weg kon geven aan "de keet" op de tippelzone, maar ook kon ik daar soms hobby / knutsel / schildermateriaal en muziekinstrumenten goedkoper ( voor mn inloop ) mee krijgen...

omdat ik (op mijn manier ) belangeloos en goed voor de "meiden" zorgde had ik in die tijd ook goeie contacten met het POV team ( politie ) verslavingszorg, leger des heils, soms als tussenpersoon, omdat ik als (toen ) niet echte "instantie / stichting" voor alle partijen laagdrempelig was. ik heb ook in deze tijd (te) veel, gezien , gehoord en meegemaakt, maar vooral mensen geholpen. Helaas ook vaak tenkoste van mezelf...

In de brand, uit de brand... (2005) is een verhaal over mij vant toen mijn huis afgebrand was, en hoewel ik onverzekerd was toch eindigde met uiteindelijk 2 huizen en gratis inrichting / meubels etc.

van ( ongeveer ) 45 tot 55 jaar - 2010 / 2020 terug en vooruitkijkend "Karma is een bitch ? "

Wat ben ik "wijzer" geworden... van of via mn (levens) Kunst ? want alles wat hier bovenstaat is vrij beknopt / ingekort van het grote geheel, ik heb veel gedaan in de Kunst, veel (bizarre) projecten, veel kranten en televisie gehaald, geexposeerd in binnen en buitenland, huizen, auto's enz beschilderd, in musea gehangen, grote en kleine projecten gedaan en veel verkocht voor ( vaak veel te ) weinig ( oa omdat ik niet commercieel wil zijn ) enz enz...

Lliving the dream, als alle puzzelstukjes uiteindelijk samen vallen....

alles wat ik nu doe, mijn Kunst, mijn eigen kringloop, mijn stichting en mijn "Leefmuseum"

Mijn (levens)Kunst is het enige constante in mijn leven, het loopt overal als een rode draad doorheen, al vanaf dat ik een jaar of 5 was, dus ik kan nu zeggen "Al 50 jaar Kunstenmaker" :-) mijn kringloop, recyclen / upcyclen en mn aversie tegen de wegwerpmaatschappij, is het resultaat van al 50 jaar met mijn vader mee gaan naar rommelmarkten om te kopen en te verkopen, nu gebruik ik de inkomsten om mensen non-profit te kunnen helpen via mijn vele ongesubsidieerde gratis projecten (oa) het Leefmuseum....

Het (mijn) Leefmuseum, wat in de toekomst het Anton Bood-huis moet gaan heten....Sinds een aantal jaren ben ik samen met mijn huidige vriendin Saskia Humbs, toen we elkaar net leerde kenne vertelde zij mij ovet haar Leefmuseum, en ik dacht "hee dat is wat ik vroeger deed voor daklozen en verslaafde" - door haar heb ik heb ik die draad weer opgepakt, maar dan in een "ander jasje" Het Leefmuseum is voor iedereen !

De parallellen met het concept "The Living Museum"

The Living Museum is in 1983 opgericht in Queens New York, in 2015 kwam het idee overwaaien naar Nederland ( en de rest van de wereld ) De ( Nederlandse ) naam "Leefmuseum" werd sinds 2012 al gebruikt door mijn vriendin Saskia Humbs die onder die naam in huiselijke sfeer diverse creatieve activiteiten verzorgde, de domeinnaam www.leefmuseum.nl werd in 2019 geregistreerd en opgesplitst / gedeeld tussen tbv haar activiteiten in Vlissingen en mijn dingen in Eindhoven,

"we doen het allemaal op onze eigen manier want what's in a name ?" uiteindelijk gaat het om mensen ( verder) helpen.

Vorig jaar gingen Sas en ik voor een midweekje naar Parijs, een kennis van mij, waarvan ik ooit mee deed met zijn project "show your hope" vroeg aan mij "als ik dan toch naar Parijs ging" om daar een boekje af te geven bij Rivoli59 WOW ! , werd ik weer op een spoor gezet ?

Ik moet geduld en vertrouwen hebben... alles komt goed, en alles gaat zoals het gaan moet, het is allemaal een kwestie van ruimte en tijd, en niet van geld.

wat ik nu heb en doe en gedaan heb, is ook goed, een mens moet immers blijven dromen maar ook tevreden zijn met wat er is.

Voor mij persoonlijk is mijn leventje en mijn levenspad allemaal duidelijk ( geworden ) "je oogst wat je zaait" en je kunt het nou eenmaal niet voor iedereen goed doen of het goede doen, in de kern van mezelf, probeer ik in het centrum van mijn eigen universum te blijven, met het besef dat alles altijd 2 kanten heeft om in balance te blijven, hoe dichter ik bij de kern ( waarheid / eerlijkheid ) blijf, des te minder "schommelingen" ik heb, en wie mij niet moet om wie ik ben of wat ik doe of gedaan heb, die moet mij maar niet...

ik leef mijn leven, zoals ik het leef, zoals ik denk dat goed is. ik pluk de dag, elke dag, soms is het zuur, soms is het zoet, maar nooit is het saai.

op deze pagina kon ik helaas niet alles schrijven, daarom heb ik hier meerdere links gemaakt naar andere aspecten uit / over mn leven. ik neem geen blad voor mn mond en de schaamte ben ik inmiddels ook alang voorbij, het is wat het is / was

"i don't sugercoat my stories" ( i am not Willy Wonka )


Toekomst ? "Het Anton Bood-Huis"

Anton Bood was een aan harddrugs verslaafde dakloze kunstenaar en "vriend" die ik leerde kennen toen ik zelf ook dakloos was, en via een vriendin een kamer kreeg in een ateliercomplex in de Lijsterbesstraat in Eindhoven.

Door (oa) Anton ben ik anders tegen junks gaan aankijken, want mensen zijn mensen en ieder heeft zijn eigen levensverhaal en rugzakje, een boot-huis is en soort van veilige haven, waar schepen gerepareerd kunnen worden...

ik weet nog niet exact hoe ik deze droom ga vewezelijken, omdat ik uit principe subsidievrij en onafhankelijk wil blijven, maar zelf denk ik aan een afgelegen oude boerderij waar alles kan, kunst maken, kringloop, upcyclen, recyclen, muziek, kunst, theater, camperen.. alles non-profit, open en gratis toegankelijk voor iedereen, en ik weet dat het kan, omdat er genoeg welvaardsresten zijn, we leven helaas in een wegwerpmaatschappij waar de een zn afval voor een ander een schat is, dingen hoeven niet veel te kosten.