de wijze

Doelbewust doe ik geen betaald werk, anders: ik laat mij niet betalen.

Het lijkt me echt verschrikkelijk om daar in getrapt te zijn. In geld.

In het hebben van een pasje en baas, en het denken dat loondienst je verder brengt.

Nee, ik ben liever vrij, dat maakt iedereen gelukkiger en leef ik op liefdadigheid, giften, habbekratsen. En zonder inboedel, hoef ik nooit stof te zuigen of af te wassen!

Opdat we dingen niet onnodig vermoeilijken, zoals wel eens gedaan wordt met name door zogenaamd '' wetenschap '' en '' academie '' '' instituut '' of '' universiteit''.

Sommige kunst is niet te begrijpen, zelfs niet als je de uitleg hoort.

Dat wil ik vermijden. Professoren vindt ik vaak extreem dogmatisch en bekrompen.

Het herkennen van liefde, niet als gedachte, maar als gevoel in het hart, deed mij goed.

18 jaar, het was een verlichtende ervaring. Ik leerde compassie, vergaf iedereen die ik iets kwalijk nam meteen alles, ervaarde veel geluksmomenten en voelde trillingen, tranen en verwarming, ontspanning en berusting. Het loslaten, van ook het geweten, en emotionele koppelingen aan dingen die vroeger gebeurd zijn. Ik liet ook los. 

Toen ik na 8 jaar doelgericht liefde in het hart volgen, kreeg ik het gevoel dat ik mijn hoofd een beetje vergeten was. Balans. Alles was liefde en eenheid, maar ik zocht ook wel rationaliteit en kritisch nadenken. Ik begon weer mentaal te activeren, en ontstond er een fijn evenwicht.

Ik zou het iedereen aanraden, ermee te spelen en er bewust mee om te gaan.