Ένα λουλούδι σε χερσότοπο, αυτό είναι η Έμιλυ. Ένα αγριολούλουδο που φυτρώνει και παλεύει με τον ήλιο, τη βροχή, τον άνεμο, χωρίς να νοιάζεται για την ομορφιά του, δίχως να φοβάται μαρασμό. Ένα λουλούδι αλλιώτικο, που ανοίγει τα πέταλά του στο φως των αστεριών και της σελήνης και τα κλείνει κάτω από τον καυτό ήλιο για να προστατευθεί. Κι έχει το λουλούδι αυτό μια τέτοια σπανιότητα που μαγεύει όποιον το ανακαλύψει.

Η Έμιλυ μέσα απ' τα ποιήματά της μου έμαθε πως μπορεί κανείς να είναι ευαίσθητος μαζί και δυνατός. Οικουμενικός και ταυτόχρονα τόσο προσωπικός. Μοναχικός αλλά και συμπάσχων. Άνθρωπος με βαθιά επίγνωση της παροδικότητάς του. Άνθρωπος που πανηγυρίζει την ανθρωπιά του γιατί αισθάνεται, γιατί νιώθει, κι ας πονά. Άνθρωπος που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ψυχική και φυσική ελευθερία.

Αναμφισβήτητα πρόκειται για την ποίηση μιας καλλιτεχνικής ιδιοφυίας που ανατράφηκε με αυτοδιδασκαλία, με έντονα πνευματικά και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα, σε ένα περιβάλλον καλοπροαίρετης ανοχής του πατέρα της ο οποίος εν-θάρρυνε στα παιδιά του την ανεξάρτητη σκέψη. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης) 

Συνέχεια σε επόμενη σελίδα 

Δύο νουβέλες, «Το Άγνωστο Αριστούργημα» (Le Chef d' Oeuvre Inconnu, 1831) και «Πιερ Γκρασού» (Pierre Grassou, 1839), ενταγμένες στο μεγαλειώδες έργο «Ανθρώπινη Κωμωδία» του Ονορέ ντε Μπαλζάκ «διασταυρώνονται» στην έκδοση αυτή, με κεντρικό θέμα τους ζωγράφους και τη ζωγραφική. 

«Το Άγνωστο Αριστούργημα» είναι μια νουβέλα ύμνος στην ιδιοφυία του ζωγράφου που σαν μικρός θεός ανασυνθέτει τον κόσμο, τον αναμορφώνει, και συνεχώς επιδιώκει την τελειότητα στο έργο του. Το καλλιτεχνικό του δημιούργημα, παραμένοντας άγνωστο ακόμα (inconnu), είτε μη αναγνωρίσιμο ή και παρεξηγημένο (méconnu) από την κοινωνία, αντιπαραβάλλεται μόνο με τον έρωτα και φυσικάτον νικά. Ενσάρκωση ενός τέτοιου καλλιτέχνη είναι ο φανταστικός ζωγράφος Φρενχόφερ.

Στον αντίποδα του Φρενχόφερ, ο Μπαλζάκ δημιουργεί τον ζωγράφο Πιερ Γκρασού, έναν μέτριο ζωγράφο καβαλέτου, ο οποίος καταφέρνει μέσα από την απομίμηση γνωστών ζωγραφικών έργων, την προσαρμοστικότητά του στη ζήτηση της αγοράς, την αξιοποίηση κοινωνικών ευκαιριών και σχέσεων, να ανέλθει κοινωνικά ως πετυχημένος ζωγράφος.

Η νουβέλα «Πιερ Γκρασού»αποτελεί επιπλέονένα κείμενο-ντοκουμέντο για τους ιστορικούς της τέχνης, με αναφορές στην καλλιτεχνική ζωή του Παρισιού κατά την Παλινόρθωση και την Μοναρχία του Ιουλίου (1814-1830).

Οι δύο νουβέλες, τυπωμένες αντίστροφα στην έκδοση αυτή σαν ένδειξη της διαφορετικής αφετηρίας ανάπτυξης του κοινού τους θέματος, αλληλοσυμπληρώνονται σε προβληματισμό για την τέχνη και τον ρόλο της, το έργο τέχνης και τη φύση του καλλιτέχνη. Ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να απολαύσει για άλλη μια φορά το πλούσιο σε στοχασμό, γλαφυρό κείμενο του Μπαλζάκ και να αναλογιστεί πάνω σε ερωτήματα που εγείρονται για την τέχνη στην εποχή μας.

Συνέχεια σε επόμενη σελίδα.