The Naked Fugue (like the truth)

Polychrome composition form by Antoon Versteegde

PREFACE:

The ancient anecdote of the Diepenheimer Sheds probably took place long before people remember, but is now revived through the visual artist Antoon Versteegde, who functions as a medium to describe the incident as follows.

FAIRY TALE:

A long, long time ago there was a prince who secretly left his father's castle to have fun outside the canal belt. The servants who saw him there did not hinder the prince, and only warned against the river that must never cross his path.

The strength of the young frost would not have been able to withstand the violence of the water, which claimed a victim every year. As the prince looked bewildered at the evil water and compared it to the castle moat he had just taken, his eye was struck by a girl on the other side, picking flowers, while a bolt of lightning pierced his heart.

He immediately tried to catch her attention, cautiously avoiding the now terrifying river. But his gestures so overwhelmed the girl that she turned away from the water and returned in delight to her village, where her father forbade her to set one more foot near the maligned prince.

Yet this fleeting encounter had led to the ardent desire to see each other again and again, separated only by that thought-dead river. They could sit there on either side for hours, staring and gesturing, without being able to kiss each other. The seasons passed before them so patiently, until the night came when the prince lost his fear and innocence and crossed the water to get to his love and there to sleep in each other's arms.

Likewise, they were found the next day by their desperate fathers, both of whom were kindled in great anger, though quite different in nature. The prince would have committed an offense, and had to hide in the estate until his remorse, deprived of water and bread, and soon followed by a shameless death.

The disgraced daughter drowned herself in her unstoppable tears, and her unborn child never saw the light. After the stream of tears reached the riverbed, here the previously voluptuous swirling waves abated forever, and never again would the river take its toll in such a gruesome manner.

La Fugue Toute Nue (comme la vérité)

Polychrome compositievorm van Antoon Versteegde

INLEIDING:

De aloude anekdote van de Diepenheimer Schuren voltrok zich naar alle waarschijnlijkheid reeds lang voor mensen heugenis, maar herleeft nu middels de beeldend kunstenaar Antoon Versteegde, die als medium fungeert om het voorval als volgt te beschrijven.

SPROOKJE:

Heel, heel lang geleden was er een prins die heimelijk zijn vaders kasteel verliet om zich buiten de grachtengordel te amuseren. De dienaren die hem daar zagen, legden de prins geen strobreed in de weg, en waarschuwden alleen voor de rivier die nimmer zijn pad mocht kruisen.

De kracht van de nog jonge vorst zou niet zijn opgewassen tegen het geweld van het water, dat ieder jaar een slachtoffer opeiste. Toen de prins beteuterd over het kwaadaardige water tuurde en dit vergeleek met de zojuist door hem genomen kasteelgracht, werd zijn oog getroffen door een bloemenplukkend meisje aan de overzijde, terwijl een bliksemschicht zijn hart doorboorde.

Hij probeerde onmiddellijk haar aandacht te vangen, daarbij behoedzaam de inmiddels beangstigende rivier ontwijkend. Maar zijn gebaren overrompelden het meisje zozeer, dat zij zich afwendde van het water en opgetogen terugkeerde naar haar dorp, waar haar vader haar verbood nog één voet in de nabijheid van de verguisde prins te zetten.

Toch had deze vluchtige ontmoeting geleid tot het vurige verlangen elkaar telkens weer te aanschouwen, enkel gescheiden door die dodelijk gewaande rivier. Uren konden zij daar aan weerszijden zitten, starend en gebarend, zonder elkaar te kunnen kussen. De seizoenen trokken zo geduldig aan hen voorbij, totdat de nacht aanbrak waarop de prins zijn angst en onschuld verloor en het water overstak om bij zijn lief te komen en daar in elkaars armen te slapen.

Zo werden zij de volgende dag ook teruggevonden door hun wanhopige vaders, die beiden ontstaken in een grote toorn, hoewel geheel verschillend van aard. De prins zou zich zonder aanzien hebben vergrepen, en moest zich tot aan zijn berouw schuil houden op het landgoed, verstoken van water en brood en al spoedig gevolgd door een schaamteloze dood.

De tot schande geachte dochter verdronk zichzelf in haar niet te stelpen tranen, en haar ongeboren vrucht zag nimmer het licht. Nadat de tranenstroom de rivierbedding had bereikt, bedaarde hier de voorheen wellustig kolkende golven voorgoed, en nimmer zou de rivier nog op dergelijk gruwelijke wijze haar tol opeisen.