Le Kiosque à Musique

By adding light images and sound sculptures to my installations, Antoon Versteegde gradually tried to get a better grip on the perception of the spectators, which led in 1985 to his multidisciplinary art carousel "Le Kiosque à Musique" - a complex and dynamic performance in which the audience was forced to constantly changing places in order to form their own image of the performance.

Program:

overture dia discotheque aria / recording improvisation du disque aria / replay toucher les cordes / recording aria / replay replay toucher les cordes / replay

The role of the audience within "le kiosque à musique" puts them in the still unfamiliar situation of having to be actively present at a musical performance. The 'flat' in contemporary music culture in particular is banned by adopting a presentation arrangement in such a way that one particular point of view or listening angle can never give a complete picture of the event. The public is thus forced to move, move and take constantly changing points of view, in order to find out that everyone has different experiences and everyone's presence in this one can be called unique. This observation gives the viewer some significance within the overall project.

"le kiosque à musique" and a preface:

In the spring of 1982 Antoon Versteegde found a large number of doll heads near Cadiz (Spain) on the beach of the Atlantic Ocean, at the mouth of the Mediterranean Sea. Inexplicably, these doll limbs, damaged by sea, algae and oils, were found to come ashore again after long wanderings. The twisted faces spoke volumes about distant lands and terrifying war scenes and massacres. Versteegde is now trying to work on a translation of this by means of the slide presentations that form an important visual element.

"...The atmosphere that is so deadly present in museums has strongly determined people's view of art; as if there are corpses on the wall, one imagines oneself in catacombs where it is not allowed to live aloud..."

"...The television images of murdered camps resemble an eye report of a museum walk in which emotions are captured in clichés: in Vermeer's Street lies a dead Arab..."

"...I'm more interested in making fragile structures and waiting for a storm to rise, than prematurely preserving and banishing life..."

"...I now also use the logic on which the construction of my objects is based to analyze sounds and place them within the installation..."

"...The listener can no longer play a passive role: his position and approach make him aware of his presence within the installation, which gives him meaning."

Visual artist Antoon Versteegde was educated at the Royal Academy of Art and Design in 's-Hertogenbosch. Initially, his development focused on the production of two-dimensional monumental paintings. After a twelve-month study tour through Southern Europe and North Africa, he sought an opportunity to create his own autonomous spaces that would allow him to exhibit his work independently; this led to the movable installation "Staketsels '84" that was previously shown in Vlissingen, among others. Within these spatial arrangements, Antoon Versteegde gradually applied more and more sound and theater techniques to counteract a stillness around his work.

Le Kiosque à Musique

Door toevoeging van lichtbeelden en geluidssculpturen aan mijn installaties trachtte Antoon Versteegde gaandeweg meer vat te krijgen op de belevingswereld van de toeschouwers, wat in 1985 leidde tot zijn multidisciplinaire kunstcarrousel "Le Kiosque à Musique" - een complexe en dynamische performance waarbij het publiek genoodzaakt werd om steeds van plaats te wisselen om een eigen beeld van de voorstelling te kunnen vormen.

Programma:

ouverture
dia discotheque
aria / recording
improvisation du disque
aria / replay
toucher les cordes / recording
aria / replay replay
toucher les cordes / replay

De rol van het publiek binnen "le kiosque à musique" brengt hen in de nog onwennige situatie van aktief aanwezig moeten zijn bij een muziekuitvoering. Vooral het 'platte' in de hedendaagse muziekcultuur wordt er verbannen door een zodanige opstelling te nemen voor de presentatie, dat één bepaald gezichtspunt of luisterhoek nimmer een kompleet beeld kàn geven van het gebeuren. Het publiek wordt aldus gedwongen om zich te verplaatsen, te bewegen en telkens wisselende standpunten in te nemen, om er zo achter te komen dat eenieder andere ervaringen heeft en ieders aanwezig zijn in deze uniek genoemd mag worden. Deze constatering verleent de toeschouwer enige betekenis binnen het totaalproject.

"le kiosque à musique" en een verhaal vooraf:

In het voorjaar van 1982 vond Antoon Versteegde een groot aantal poppenkoppen bij Cadiz (Spanje) op het strand van de Atlantische Oceaan, aan de monding van de Middellandse Zee. Op onverklaarbare wijze bleken hier deze door zee, algen en oliën aangetaste poppenledematen na lange omzwervingen weer aan land te komen. De verwrongen gezichten spraken boekdelen over verre landen en schrikwekkende oorlogstaferelen en afslachtingen. Versteegde probeert nu aan een vertaling hiervan te werken door middel van de diapresentaties die een belangrijk visueel onderdeel vormen.

"...De sfeer die in musea zo doods aanwezig is heeft het kijken van mensen naar kunst sterk bepaald; alsof er lijken aan de muur hangen, waant men zich in catacomben waar niet hardop geleefd mag worden..."

"...De televisiebeelden van uit gemoorde kampen lijken op een oogverslag van een museumwandeling waarbij emoties worden gevangen in clichés: in het Straatje van Vermeer ligt een dode Arabier..."

"...Het boeit me meer om fragiele bouwsels te maken en te wachten tot een storm opsteekt, dan voortijdig tot conserveren over te gaan en het leven uit te bannen..."

"...De logica waarop de constructie van mijn objecten is gebaseerd, gebruik ik nu ook om geluiden te ontleden en binnen de installatie te plaatsen..."

"...De toehoorder kan zo geen passieve rol meer spelen: zijn plaats en benaderingswijze maken hem bewust van zijn aanwezig zijn binnen de installatie, wat hem een betekenis verleent."

De beeldend kunstenaar Antoon Versteegde genoot zijn opleiding aan de Koninklijke Akademie voor Kunst en Vormgeving te 's-Hertogenbosch. Aanvankelijk richtte zijn ontwikkeling zich op het vervaardigen van tweedimensionale monumentale schilderingen. Na een twaalf maanden durende studiereis door Zuid Europa en Noord Afrika zocht hij een mogelijkheid om eigen autonome ruimten te creëren die hem in staat stellen om zijn werk onafhankelijk te kunnen exposeren; dit leidde tot de verplaatsbare installatie "Staketsels '84" die eerder o.a. ook in Vlissingen te zien was. Binnen deze ruimtelijke opstellingen paste Antoon Versteegde gaandeweg steeds meer geluids- en theatertechnieken toe, om een verstilling rond zijn werk tegen te gaan.