Wigwamsterdam

As a result of his first outdoor presentation of Staketsels 84 on the pond of the Vondelpark in Amsterdam, Antoon Versteegde thought that this could be the basis, the bottom layer of a high pyramid. He had prepared the building well and the weather forecast was fine: hardly any wind. And this time too, accidental passers-by spontaneously joined the building. Unfortunately, there was a lot of wind in the afternoon. A bystander asked: How many meters of agricultural plastic are there in the bamboo construction? The answer was: About 400 square meters. The man frowned and said, I have a sailboat with only 25 square meters, but that's a very fast one! Antoon realized that it would not work that day because of the strong wind and said to the volunteers: Let's stop, it will not work like this today. But they said: What are you interfering with? Not knowing that he was the artist, that it was his materials and that he had made the construction drawings that hung on the side of his van. Sitting dejectedly against a tree, Antoon looked at the progress of the builders as they continued and after some time decided to join them. In the end it still worked out that day and Antoon had learned that as an artist you can take the lead, but the community can eventually take over. Community art.

Naar aanleiding van zijn eerste buitenpresentatie van Staketsels '84 op de vijver van het Vondelpark in Amsterdam, bedacht Antoon Versteegde dat dit de basis zou kunnen zijn, de onderste laag van een hoge piramide. Hij had het bouwen goed voorbereid en ook de weersvoorspelling was prima: nauwelijks wind. En ook deze keer kwamen toevallige passanten spontaan meebouwen. Helaas kwam er 's-middags toch veel wind opzetten. Een omstander vroeg: Hoeveel meter landbouwplastic komt er, in de bamboe constructie? Het antwoord was: Zo'n 400 vierkante meter. De man fronste zijn wenkbrauwen en zei: Ik heb een zeilboot met slechts 25 vierkante meter, maar dat is een hele snelle! Antoon besefte dat het die dag niet zou lukken wegens de harde wind en zei tegen de vrijwilligers: Laten we maar stoppen, het gaat zo vandaag niet meer lukken. Maar ze zeiden: Waar bemoei jij je mee? Niet wetende dat hij de kunstenaar was, dat het zijn materialen waren en dat hij de bouwtekeningen had gemaakt die op de zijkant van zijn bestelbus hingen. Teneergeslagen zittend tegen een boom bekeek Antoon de vorderingen van de bouwers die doorgingen en na enige tijd besloot hij met hen mee te doen. Uiteindelijk is het toch nog gelukt die dag en Antoon had geleerd dat je als kunstenaar het voortouw kunt nemen, maar de gemeenschap kan het uiteindelijk over nemen. Gemeenschapskunst.