2015, De constateurs

Wat?

‘Drie vrouwen, verzamelaars van potten en prutsen, sorteerders van oude krantenknipsels en interviewers met nog net niet overleden gemeentebewoners willen ‘t archief zijn van een door god vergeten dorp. Hun gemeente is hun leven. Haar geschiedenis vasthouden, onder een glazen stolp, op sterk water, hun levensdoel. 

Daarom de opening van hun archief. Elk verhaal is welkom, alles krijgt een plaats.

Maar hoe gaan die collectioneurs om met nieuw aangespoelden uit de verse wijken? Willen ze wel elk verhaal toelaten? En is elk verhaal waar?

Een theatervoorstelling dus. In fabriek NV Calcutta. En nu voor echt. Opnieuw kwaliteiten van groepen en individuen samenbundelen. Een bevorderlijk geluid. Niet enkel de oude, gemeenschappelijke dorpse verhalen, maar ook over ‘bewaren’, het toelaten van het ‘nieuwe’ en de ‘tijd’ die tikt als een vergeten bom.