หญ้าแพรก
หญ้าแพรก (ชื่อวิทยาศาสตร์: Cynodon dactylon) เป็นพืชพื้นเมืองในทวีปแอฟริกา ทวีปเอเชีย ทวีปออสเตรเลีย และยุโรปใต้ ส่วนชื่อ หญ้าเบอร์มิวดามาจากการที่หญ้าแพรกเป็นพืชต่างถิ่นรุกรานในเบอร์มิวดา แต่ไม่ได้เกิดขึ้นที่นั่น
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ของหญ้าแพรก
ลำต้น ลำต้นหญ้าแพรกนั้นมีขนาดเล็ก แผ่กิ่งก้านปกคลุมพื้นดินไปได้เรื่อยๆ บางส่วนที่ชูขึ้นมาเหนือพื้นดินจะสูงราวๆ 10-30 เซนติเมตร ลำต้นมีข้อปล้องและมีรากแทงออกมา เปลือกลำต้นมีสีม่วงเข้มอมแดง ขยายพันธุ์ได้ง่าย เจริญเติบโตได้อย่างรวดเร็ว อดทนต่อสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย สามารถขึ้นได้เองในสภาพแวดล้อมหลายรูปแบบเช่น พื้นที่แห้งแล้ง พื้นที่น้ำท่วมขัง พื้นที่ดินเค็ม ที่ว่างตามสนามหญ้าหรือริมถนน เป็นต้น
ใบ ใบเรียวยาวออกเป็นกระจุกตามข้อ มีลักษณะเป็นเส้นเรียวแหลมคล้ายหอก โดยจะออกตรงข้ามกัน ก้านในเป็นกาบหุ้มลำต้นเอาไว้ โคนใบมีขน ขอบใบเรียบ ปลายใบแหลม
ดอก ดอกออกเป็นช่อ แต่ละช่อจะประกอบไปด้วยช่อดอกย่อย 3-6 ช่อ ช่อดอกย่อยมีลักษณะเป็นเส้นสีม่วงอมเขียวหรือสีเทา ประกอบไปด้วยดอกย่อยจำนวนมากเรียงเป็นแถว 2 แถว ดอกย่อยมีเกสรตัวผู้ 3 อัน เกสรตัวเมีย 2 เส้น สามารถออกดอกได้ตลอดทั้งปี
ผล มีขนาดเล็ก มีลักษณะเป็นรูปไข่ เปลือกเมล็ดสีน้ำตาล
หญ้าแพรกกับประเพณีไหว้ครู