Σε ένα τραπέζι τρώμε, πίνουμε, συζητάμε, διαφωνούμε, ερωτευόμαστε, μελετάμε, παίζουμε. Σε ένα τραπέζι επίσης προσευχόμαστε, μετέχουμε σε ιεροτελεστίες, εγκαλούμε πνεύματα, τοποθετούμε αντικείμενα με θρησκευτική, συμβολική ή μαγική αξία σαν σε βωμό. Μπορούμε να σκεφτούμε τη Στρογγυλή Τράπεζα του Βασιλιά Αρθούρου, την Αγία Τράπεζα της ορθόδοξης εκκλησίας, το τραπέζι των Αλχημιστών, τους αυτοσχέδιους βωμούς σε σπίτια σήμερα σε μια εποχή αναβίωσης αποκρυφιστικών κοσμοθεωριών και μαγικών τρόπων σκέψης. Μπορούμε επίσης να σκεφτούμε το τραπέζι στο στούντιο ορισμένων καλλιτεχνών και καλλιτέχνιδων που συμμετέχουν στην έκθεση, όπου καθημερινά αντικείμενα τοποθετούνται και μέσα από τον συσχετισμό μασ υποδεικνύουν τη μυστηριακή, μαγική υπόσταση των πραγμάτων, την αυτενέργειά τους, αλλά και την ικανότητα τους να ενεργοποιούν συνειρμούς και να κεντρίζουν τη φαντασία. Υπό αυτή τη σκοπιά, το τραπέζι (όπως και το στούντιο του καλλιτέχνη) γίνεται τόπος μετουσίωσης νοημάτων και μεταμόρφωσης της καθημερινότητας. 

What do we do at a table? We eat, we drink, we talk, we disagree, we fall in love, we study, we play.

At a table we also pray, we participate in rituals, we invoke spirits, we place objects of religious, symbolic or magical meaning in the form of an altar. We can think of King Arthur's Round Table, the Holy Table of the Orthodox Church, the Alchemist's table, the spontaneous altars in houses today in times of revival of occult cosmologies and magical ways of thinking. We can also think of the table found in the studio of some artists participating in the exhibition, where everyday objects are placed in ways which portray, through their interconnections, the mystical and magical state of things, their agency but also their ability to activate associations and trigger our imagination.

In this light, the table (much like the artist's studio) becomes a place of modifying meaning and metamorphosising everydayness.