เพลงในโลกนี้มีเป็นล้านๆ แต่สักกี่เพลงจะเป็นที่สะดุดหูเป็นที่จดจำเป็นอมตะ ถ้าถามคนเมืองลำปางหรือได้มาเยือนลำปางแล้วได้ยินเพลงหนึ่งขึ้นต้นคำร้องว่า "ยงยงยง ตะวันส่งฮำ(ลำ)แสงแจ้งแล้ว..." ก็จะต้องหยุดฟังมันเสียแทบทุกคน ด้วยคำร้องท่วงทำนองเมืองเหนือที่สะสลวยเกินกว่าคำว่าสวยงามจะบรรยายได้ครบ เหมือนดึงให้ไปอยู่รู้เห็นฉากวิถีผู้คนหน้าพระธาตุลำปางหลวงได้เสมือนจริงขนาดนั้น เมื่อจบเพลงหลังอิ่มอารมณ์แล้วยังทิ้งรอยประทับใจเหลือไว้ ลางท่านที่มีทักษะทางดนตรีทั้งไทยและเทศก็ยิ่งประหลาดใจ ทำไมทำนองเพลงนี้ใช้ตัวโน๊ตแค่ 5 เสียงกลับออกมาได้impact ได้แตกต่าง ได้โดดเด่น แล้วจะยิ่งแปลกใจว่าผู้ประพันธ์เพลงนี้เป็นแค่คนที่แสนจะธรรมดาเรียบง่ายแต่กลับสร้างผลงานสะกดใจผู้คน ไม่ใช่แค่เพลง แค่ดนตรี แต่มันแผ่ไปถึงงานด้านศาสตร์และศิลป์อีกหลากหลายแขนง จนคนลำปางนับท่านให้เป็น ครูภภูมิผญา สำนักเลขธิการสภาการศึกษาก็ยกย่องให้เป็น ครูภูปัญญาไทย เมื่อ พ.ศ.2549 เป็นเกียรติประวัติหนึ่งในหลายๆรางวัลที่ท่านได้รับพระราชทาน รับมอบ มาก่อนหน้าและหลัง ตลอดชีวิตสมถะแม้จะ "อยู่อย่างต่ำ" แต่ครูภูมิผญาปริญญากลางแดดท่านนี้กลับ "ทำอย่างสูง" เพื่อประโยชน์ของคนโดยแท้ ท่านหรือคือ อาจารย์ศักดิ์ สักเสริญ รัตนชัย ผลงานเล็กๆแต่ยิ่งใหญ่อาทิเพลงข้างต้นของท่านคงเป็นปฐมที่จะแนะนำให้รู้จัก "ร่ำเปิงลำปาง" (ร่ำเปิง = รำพึงรำพัน/ถวิลหวน)